Dystynkcja. Społeczna krytyka władzy sądzenia

Pierre Bourdieu

Cena: 369.00 zł

Dystynkcja to światowy bestseller socjologiczny – jedna z kanonicznych książek dla teorii socjologicznej końca XX wieku. Pierre Bourdieu łączy w niej problemy tradycyjnie podejmowane w obrębie estetyki z oryginalną teorią struktury społecznej. Ukazuje światopoglądy estetyczne jako sposób konstytuowania się i egzystencji klas i zarazem narzędzie dominacji klas wyższych nad klasami ludowymi. Lektura Dystynkcji jest trudna, z racji swoistości języka Pierre’a Bourdieu, ale profesjonalni socjologowie, filozofowie, kulturoznawcy muszą przez nią przejść.

Pierre-Félix Bourdieu (ur. 1 sierpnia 1930, zm. 23 stycznia 2002) – francuski socjolog, antropolog i filozof. Profesor socjologii w Collège de France (od 1981) i dyrektor Centre de Sociologie Européenne w École Pratique des Hautes Études et Sciences Sociales w Paryżu (od 1964); w 1993 r. odznaczony „Médaille d’or du Centre national de la recherche scientifique” (CNRS).

Zajmował się przede wszystkim problematyką z zakresu teorii socjologii, socjologii kultury i wychowania. Prowadził badania socjologiczne i etnologiczne w Algierii oraz systemu oświatowego we Francji. Badał też sferę znaczeń i treści dzieł sztuki. 

Był twórcą teorii przemocy symbolicznej (np. ujęcie kulturowe przekazywane jest nam w szkole jako jedyne i niepodlegające dyskusji, przez co uznajemy je za oczywiste i naturalne). W swoich pracach zajmował się nie tyle centralnymi problemami teorii społecznej, co tymi dziedzinami życia społeczeństwa, które do tej pory nie były przedmiotem badań. Jego koncepcję socjologii można by określić jako „socjologię form symbolicznych”, choć on sam nazywał ją socjologią refleksyjną bądź też antropologią refleksyjną. Stanowi ona jedną z rzadko dziś spotykanych teorii o globalnym charakterze i zastosowaniu. Tworzy ona i oferuje szeroką aparaturę pojęć do opisu i analizy różnych form rzeczywistości społecznej. Stanowi też rodzaj poststrukturalnego neomarksizmu, choć sam Bourdieu zawsze podkreślał to, co go od marksizmu różni. Bourdieu wypracowywał ją i rozbudowywał, stojąc na czele projektów badawczych analizujących struktury społeczne, a także na przestrzeni własnych prac naukowych, w których kolejno, konsekwentnie dokonywał komplementarnego rozwoju tej niezwykle spójnej teorii, ukazując niebywale rozległe możliwości jej stosowania.

Kluczowe pojęcia i kategorie teorii

• habitus
• przemoc symboliczna
• kapitał symboliczny
• kapitał kulturowy
• pole; w tym między innymi:
  • pole władzy (politycznej i ekonomicznej, rozpatrywane razem lub osobno)
  • pole produkcji kulturowej (możliwe do rozpatrywania jako całość lub podzielone na mniejsze pola, czyli dotyczące poszczególnych dziedzin kultury: literaturę, sztuki plastyczne, naukę, pole religijne etc.)
• dehistoryzacja (albo historyczny proces dehistoryzacji lub też anamneza)

Przedmioty badań Bourdieu

On sam opisywał przy użyciu swej teorii relacje pomiędzy klasami społecznymi, pomiędzy płciami, analizował przy jej użyciu niezwykle różnorodne zjawiska: konkretne teksty kultury – jak choćby Szkołę uczuć Gustave’a Flauberta i Do latarni morskiej Virginii Woolf, epoki w kulturze – jak Fin de siècle, historię i wewnętrzną logikę poszczególnych obszarów życia społecznego – jak system edukacji, środowisko akademickie, środowisko polityczne czy „pole produkcji kulturowej”, czyli środowisko artystyczno-literacko-intelektualne. W kręgu jego zainteresowania znalazły się media, telewizja, literatura, niektórzy filozofowie, „logika ofensywy neoliberalnej” (której był zagorzałym wrogiem) we współczesnym świecie, struktura społeczna Algierii, społeczne uwarunkowania upodobań estetycznych, gustu, zwyczajów kulinarnych itd.

Wykorzystanie teorii

Inni badacze równie szeroko wykorzystują jego teorię, uznawaną (np. przez Szackiego) za jedną z najważniejszych i najbardziej oryginalnych koncepcji socjologiczno-antropologicznych w historii (ponieważ podjęła wątki, których wcześniej socjologia dotykać nie potrafiła). Wykorzystuje się ją np. do antropologicznego opisu przestrzeni internetowych

Uwagi: Oprawa zarysowana i wytarta. Brzegi stron zakurzone.