Pentax 645N był pierwszą wyposażoną w autofocus lustrzanką średnioformatową. Konstrukcja opiera się na znanym od 1984 roku modelu 645. Dodanie do nazwy literki N jest mylące, bo sugeruje zaledwie drobną modyfikację, podczas gdy w rzeczywistości z poprzednika pochodzi jedynie obudowa i część optyki, a pozostałe systemy były całkowicie nowe, przez co aparat zasługiwał na odrębne omówienie.
Aparat stan perfekcyjny.
Korpus aparatu wykonano z odlewów aluminiowych i pokryto warstwą poliwęglanu wzmacnianego włóknem szklanym, dzięki czemu jest bardzo trwały, odporny na wstrząsy i zarysowania. Stanowi on platformę dla szeregu elementów wymiennych. Są wśród nich cieszące się świetną opinią matówki z serii Natural-Bright-Matte, przy czym standardowo montowana jest matówka z punktem centralnym, a do wyboru są jeszcze: matówka AF z klinem optycznym, pryzmat AF i matówka z krzyżującymi się liniami. Specjalnie do modelu 645N skonstruowano kompatybilne z modelem 645, magazynki na film.Do wyboru są dwa tryby pracy autofocusa: pojedynczy, w którym zdjęcie można zrobić dopiero po zakończeniu ustawiania ostrości oraz ciągły, w którym spust migawki jest stale odblokowany. W trybie ciągłym włącza się czujnik wykrywający ruch śledzonego obiektu (od aparatu albo w jego kierunku) i przewidujący jego położenie w momencie wyzwolenia migawki, czyli tak zwana „dobiegaczka”. Poza tym istnieje możliwość przejścia na ręczne nastawianie ostrości.Ustawianie warunków ekspozycji odbywa się w czterech trybach: ręcznym, preselekcji przesłony, preselekcji czasu i w pełnym programie. Przewidziano także możliwość automatycznej kompensacji ekspozycji o +/-3 EV z krokiem 1/3 EV oraz autobracketing z możliwością wykonania trzech zdjęć za jednym naciśnięciem migawki w kolejności: według wskazań, niedoświetlone, prześwietlone, od 1/3 do 1 EV. Przy komponowaniu ujęcia pomocna jest też funkcja blokady ekspozycji.