Uprawa pelargonii pachnącej

Warunki uprawy pelargonii pachnących są podobne, niezależnie od gatunku. Wymagają one stanowisk słonecznych. W cieniu słabiej pachną, nie kwitną, a ich pędy nadmiernie się wyciągają. Rośliny sadzimy do doniczek z ziemią uniwersalną lub substratem torfowym z domieszką piasku. Na dnie doniczki tworzymy warstwę drenażową z kamyczków, kawałków starych potłuczonych doniczek lub keramzytu.

Pelargonie uprawiamy w skrzynkach na balkonach i tarasach dla ich pięknych kwiatów, jakimi cieszymy się od wiosny aż do jesieni, nieraz do pierwszych przymrozków. Ale wsród nich znajdziemy także pelargonie o pachnących liściach. Wydzielają one, szczególnie po roztarciu, bardzo wyraźny zapach, przypominający kamforę, miętę czy pomarańczę. Niektórzy twierdzą, że pelargonie pachnące poprawiają nastrój, a niektóre z nich mają też właściwości lecznicze. Trudno zatem się dziwić, że pelargonia pachnąca znalazła zastosowanie w medycynie i przemyśle kosmetycznym. Oto najciekawsze odmiany pelargonii o pachnących liściach oraz sekrety uprawy pelargonii pachnąych, które powinien poznać każdy miłośnik tych wspaniałych roślin!

Pelargonia pachnąca (Pelargonium graveolens), potocznie zwana anginką

Pelargonie pachnce lubią ziemię wilgotną ale z podlewaniem nie należy przesadzać, gdyż nadmiar wilgoci szkodzi im bardziej niż chwilowe przesuszenie. Dlatego stosujmy zasadę aby między kolejnymi podlewaniami ziemia lekko przeschła. W zimie podlewamy oszczędniej. W okresie wzrostu rośliny warto co 2 tygodnie zasilać nawozem wieloskładnikowym. Latem pelargonie pachnące dobrze czują się w przeciętnej temperaturze pokojowej, na zimę zaś warto je ustawić w miejscu chłodniejszym, byle było powyżej 5°C.

Sadzonka z paszportem roślin.  Pojemność doniczki 0,75 litra

wymiary:

wysokość 25 cm wraz z doniczką