"Krytyczne przygotowanie do druku wspomnień Generała Lucjana Żeligowskiego zasługuje na uwagę z kilku względów. Po pierwsze, to znaczące świadectwo z epoki jakże istotnej dla najnowszych dziejów Polski, w którym to procesie gen. Żeligowski czynnie, jako pierwszoplanowy aktor, uczestniczył. Po drugie, wciąż w powszechnym ofbiegu jest zbyt mało świadectw, a przynoszą one informacje istotne nie tylko z punktu widzenia zawodowego historyka, ale i tych wszystkich, którzy o czasach międzywojennego dwudziestolecia chcieliby wyrobić sobie własne zdanie. Po trzecie wreszcie, wspomnienia Żeligowskiego, choć wykorzystywane przez badaczy, rzucają nowe, interesujące światło przede wszystkim na początek lat dwudziestych, choć i zapiski z roku 1939, nawet biorąc pod uwagę emocjonalną kondycję ich autora, są po prostu frapujące.
Jest rzeczą w pełni zrozumiałą, że przygotowaniem wspomnień zajął się biograf generała, zielonogórski historyk dr Dariusz Fabisz. Oparł się on pokusom swoistego sklejania tekstu, dlatego też powielanie informacji czy nawet poszczególnych wątków paradoksalnie zwiększyło, a nie zmniejszyło autentyczność publikowanego dokumentu. Tekst wspomnień poprzedza niezwykle rzetelny, merytoryczny wstęp, poświęcony i osobie bohatera, i samemu źródłu toteż i z tego powodu publikację należy uznać za bardzo udaną. Jej wartość podnosi również swoiste rodzinne posłowie, pozwalające na lepsze zrozumienie i historycznego, i współczesnego kontekstu”.