Pablo Picasso (1881-1973)

"Minotaure blesse VI"

La Suite Vollard

Oryginalna grafika autorstwa Pablo Picasso przedstawiająca rannego Minotaura.

Minotaur (gr.  Minotaurus) – postać z mitologii greckiej. Zazwyczaj przedstawiany jako człowiek z głową byka, jednak czasem w postaci istoty z torsem i głową człowieka, od pasa w dół zaś z ciałem byka.

Został zrodzony ze związku Pazafe, żony Minosa, i byka zesłanego przez Posejdona. Minos obiecał złożyć zwierzę w ofierze, jednak tej obietnicy nie dotrzymał. Posejdon zemścił się, sprawiając, że Pazyfae zapałała do byka miłością.

Groźny Minotaur został zamknięty przez króla Krety Minosa w zaprojektowanym przez Dedala labiryncie, który znajdował się pod pałacem w Knossos.

Minos pokonał Ateńczyków i zażądał, żeby co 9 lat (według innej wersji – co roku), 7 młodzieńców i panien było przysyłanych w ofierze Minotaurowi (w jednej z wersji mitu jako kara za śmierć Androgeosa, syna Minosa). Za trzecią ofiarą zgłosił się królewicz Tezeusz, który miał za zadanie zabić potwora. Pomogła mu córka Minosa, Ariadna, zauroczona odwagą młodzieńca, która za pomocą kłębka nici ułatwiła mu powrót z Labiryntu, a magiczny miecz pozwolił zabić Minotaura. W ten sposób Tezeusz wyprowadził Ateńczyków żywych z Labiryntu, w którym zabił minotaura.

Podobizna Minotaura stanowiła jeden ze znaków legionów rzymskich w okresie republiki.

Całość kompozycji ukazana w typowym dla artysty stylu.

Technika: litografia.

Praca sygnowana i datowana pd. (Picasso)na płycie, numerowana ołówkiem w lewym dolnym rogu 738/1200.

Na odwrociu dane wydawcy S.P.A.D.E.M. 1973

Pablo Picasso (1881 – 1973) - człowiek, który zmienił oblicze dwudziestowiecznej sztuki, nazywał się. Jego ojciec, Jose Ruis Blanco, był nauczycielem rysunku i to on udzielał mu pierwszych lekcji, on też odkrył niepowtarzalny talent syna. Już w wieku czternastu lat Picasso rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Barcelonie, potem kształcił się w Madrycie, by w końcu (1900 r.) wyjechać do Francji. Wkrótce Paryż stał się jego domem. Zamieszkał na Montmartrze, dzielnicy poetów i malarzy.

Pierwsze jego dzieła zdradzają silny wpływ twórczości van Gogha i Lautreca. W tym czasie (1900 - 1904) większość obrazów Picassa utrzymana jest w tonacji niebieskiej, toteż okres ten nazywa się błękitnym. Tematyka okresu błękitnego skupia się na przedstawieniach prostych ludzi, często są to postacie związane ze światem cyrku. Powstały wówczas takie obrazy jak: "Życie"(1903), "Stary gitarzysta" (1903), "Prasowaczka" czy (1904). Charakterystyczną cechą malarstwa tego okresu jest wydłużanie postaci. Od razu rysował świetnie, zdecydowanie wyciągając kontur.

Później (1904 -1905) nastąpiła wyraźna zmiana w kolorystyce obrazów Picassa, teraz zaczęły dominować odcienie różu. Ten tzw. okres różowy wiązał się też ze zmiana stylistyki na bardziej subtelną i delikatną. Jest to także czas fascynacji kulturą Afryki. Picasso był pod wrażeniem egzotyki tamtejszej sztuki i włączał jej elementy do własnej twórczości. Pewne elementy tej fascynacji ujawniły się w obrazie "Panny z Awignon" (1907). Dzieło dalekie jest od estetyki naturalizmu, współcześni odbiorcy byli zaszokowani niespotykanym połączeniem elementów realizmu z deformacją. Obraz przedstawia pięć kobiet, trzy ukazane są w sposób niemal realistyczny, dwie mają karykaturalne twarze, przypominające właśnie afrykańskie maski rytualne. Całość daje efekt silnych emocji, zwierzęcego prymitywizmu i krzyku. Dodatkowym zabiegiem jest tu geometryzacja kształtów.

Kolejny etap twórczości Picassa to faza kubizmu (1909 - 1917), który ewoluuje od analitycznego przez syntetyczny po krystaliczny. Zapowiedzią tego kierunku był portret Gertrudy Stein, a jego realizacją m.in. "Portret Kahnweilera"(1910) czy "Butelka aperitifu"(1913).

Lata dwudzieste to czas wyjazdów do Włoch i fascynacji tamtejszym malarstwem, pod wpływem tej sztuki Picasso tworzy kompozycje w stylu klasycznym m.in. "Czytającą" (1921) i "Źródło" (1921), jest to powrót do realizmu, ale jednocześnie artysta kończył dzieła kubistyczne.

W roku 1926 zwrócił się w stronę surrealizmu, obrazy z tego okresu tchną ruchem, dynamiką, są zdeformowane i zaskakujące, należą do nich m.in. "Taniec"(1915) i "Kąpiące się kobiety"(1928). Podróż do Hiszpanii przyniosła odnowienie w twórczości Picassa elementów typowo hiszpańskich, w 1934 roku namalował on serię obrazów, podejmujących motyw korridy (np. "Minotauromachia" 1935-1936). Jednym z jego najsłynniejszych dzieł jest obraz zrujnowanej "Guernicki". Płótno pochodzi z 1937 roku i jest manifestacją postawy antywojennej. W czasie II wojny malarz przebywał w okupowanym Paryżu, nie przerywając swojej pracy, po wojnie rozszerzył zakres podejmowanej tematyki, malował sceny mitologiczne i fantastyczne, powrócił do obrazów figuralnych, chętnie przedstawiał też pejzaże.

Picasso próbował też, i to z powodzeniem, swoich sił w innych dziedzinach sztuki, zajmował się grafiką, scenografią kostiumami teatralnymi, rzeźbił, tworzył ilustracje książkowe, próbował nawet pisarstwa.

Pablo Picasso zmarł 8 kwietnia 1973 roku w Mougnis (Francja).

Picasso odwiedził Polskę w 1948 r.

Oprawienie grafiki jest po stronie Kupującego.

Wymiary: 42,5 cm x 33 cm

Stan: idealny.

Do litografii dołączony jest certyfikat potwierdzający oryginalność.

Gwarantujemy autentyczność, wiek oraz stan zachowania wystawianych przedmiotów. Do zakupu (bezpłatnie) dołączamy pisemny certyfikat potwierdzający autentyczność obiektu oraz najważniejsze informacje zawarte w opisie.

W przypadku jakichkolwiek pytań prosimy o kontakt.

ZAPRASZAMY NA NASZE POZOSTAŁE AUKCJE.

ZAKĄTEK SZTUKI

Gwarantujemy autentyczność, wiek oraz stan zachowania wystawianych przedmiotów. Do zakupu (bezpłatnie) dołączamy pisemny certyfikat potwierdzający autentyczność obiektu oraz najważniejsze informacje zawarte w opisie.

W przypadku jakichkolwiek pytań prosimy o kontakt.

ZAPRASZAMY NA NASZE POZOSTAŁE AUKCJE.

ZAKĄTEK SZTUKI