Osadnictwo pasterskie i wędrówki w Tatrach i na Podtatrzu 1931 r.
Zofia Hołub-Pacewiczowa
- Rok wydania: 1931
- Rodzaj okładki: Miękka
- Autor: Zofia Hołub-Pacewiczowa
- Wymiar: 18cm x 25.5cm
- Nr wydania: -
- Seria: -
- Ilość stron: 508
- Waga: 0.8 kg
- TIN: T03849199
- Obwoluta/Oprawa: zabrudzona, porysowana, naderwana na krawędziach, ze śladami zgięć, naderwana, pożółkła, wytarta, odklejona od bloku, brak tylnej oprawy
- Brzegi stron: zakurzone, zabrudzone, nierówne
- Druk: czytelny
- Blok: niespójny, pęknięty, przekrzywiony
- Kartki: poplamione, pożółkłe, naderwane, pofalowane, luźno
- Grzbiet: naderwany, zabrudzony
- Rogi: zagięte
- Inne: zapiski, adnotacje i pieczątki biblioteczne
Zofia Jadwiga Hołub-Pacewiczowa (ur. 12 marca 1895 w Pruchniku, zm. 20 marca 1979 w Londynie) – polska geografka, etnografka, nauczycielka szkół średnich, wykładowca uniwersytecki, narciarka. Studiowała początkowo na Uniwersytecie Wiedeńskim, a następnie na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Ukończyła studia w 1927 r., uzyskując doktorat z filozofii z zakresu geografii. W 1922 r. wyszła za mąż za Kazimierza Pacewicza (1895–1974), oficera WP i malarza. Wybuch II wojny światowej zastał ją wraz z mężem w Paryżu. W 1940 przedostali się do Wielkiej Brytanii. Tam kontynuowała studia w London School of Economics and Political Science (1940–1943). Uczyła przez wiele lat w angielskich szkołach średnich. W latach 1946–1950 wykładała geografię na Wydziale Ekonomicznym Polish University College w Londynie. W 1951 r. została powołana na członka Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie. Pozostała na uchodźstwie z przyczyn politycznych. Po śmierci męża ofiarowała wiele jego obrazów do muzeów w Polsce. Pod koniec życia zamierzała wrócić do kraju, lecz zamiaru tego nie zrealizowała. Zarządzeniem Prezydenta RP na Uchodźstwie z 3 maja 1969 pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi położone dla Rzeczypospolitej Polskiej na polu nauki i szkolnictwa wyższego. Osadnictwo, zasiedlanie obszaru wiążące się z napływem nowej ludności na określone terytorium, zwykle bezludne lub o niewielkim zaludnieniu. Osadnictwo dokonuje się poprzez powstawanie nowych domów i osiedli. Dzieli się na: 1) osadnictwo stałe - np. osiedla miejskie, wiejskie, przemysłowe, ośrodki komunikacyjne (np. przystanie), religijne (klasztory), naukowe (stacje badawcze). 2) osadnictwo okresowe - szałasy pasterskie, przenośne osiedla ludów koczowniczych, obozowiska i schroniska turystyczne sezonowe itp. Osadnictwo wiąże się z migracjami ludności, wykorzystaniem zasobów naturalnych, turystyką i in. Ruchy osadnicze wynikają z różnorodnych przyczyn - biologicznych (np. wzrost liczby ludności), gospodarczych (np. odkrycie nowych złóż surowców, rozwój handlu), politycznych (np. wojna, ekspansja kolonialna), społecznych, religijnych i in., a także są efektem decyzji władz (osadnictwo planowe).;