ORYGINALNY BUZDYGAN / PIERNACZ SZEŚCIOPIÓR z XVII lub XVIII wieku

wykonany w całości z metalu. Głowica z sześcioma, łagodnie profilowanymi piórami, zwężającymi się ku dołowi. Górna część trzonka zdobiona profilowanymi zgrubieniami. W połowie trzonka pierścień z ukośnymi nacięciami, ozdobne pierścienie także na jego zakończeniu. Guz wieńczący głowicę wykonany albo z mosiądzu, albo platerowany mosiądzem, pióra wykute z żelaza. Buzdygan pokryty ciemną patyną i zabezpieczony woskiem mikrokrystalicznym, trudno więc stwierdzić, które jego elementy wykonane są żelaza, a które z mosiądzu (być może tylko zwieńczenie głowicy, a może cały trzonek lub pierścienie, które się na nim znajdują?).

Długość całkowita: 55.5 cm, średnica głowicy: 10 cm.

Stan zachowania: bardzo dobry - widoczny na zdjęciach - miejscami liczne drobne wżery korozyjne.

DATOWANIE: XVII - XVIII wiek. W Muzeum Wojska Polskiego eksponowany jest buzdygan prywatnych wojsk Radziwiłłów z XVIII wieku o bardzo podobnej formie:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Buzdygan#/media/Plik:MWP_Buzdygan_Radziwillow.JPG

POCHODZENIE: Buzdygan pochodzi z kolekcji prywatnej w Austrii, we wczesnych latach dwutysięcznych zakupiony przez kolekcjonera z Anglii.

Buzdygan (węg. bozdogan - pałka, tur. - maczuga) – broń obuchowa pochodzenia wschodniego, metalowa głowica osadzona na trzonku o długości ok. 60 cm. Trzonek był drewniany, okuty blachą lub całkowicie metalowy, czasami z ukrytym wewnątrz sztyletem (odmiana perska). Głowica zbudowana była z piór (najczęściej 6 do 8, choć były buzdygany o ponad 20 piórach) promieniście rozchodzących się od drzewca. Pióra w jej formie bojowej miały kształt trójkątny lub trapezowy, zwężający się ku dołowi. W wersji paradnej pióra bywały zaokrąglone, obite srebrną lub złotą blachą, wysadzane klejnotami.

W Polsce od XVI do XVIII wieku buzdygan stanowił oznakę władzy oficerskiej w kawalerii narodowego autoramentu: rotmistrzów, pułkowników, poruczników i chorążych.

ORYGINAŁ 100% DUŻA RZADKOŚĆ NA RYNKU!!!