Brygada Turecka przybyła do Pusan w połowie października, liczyła wówczas 5190 żołnierzy, wziętych głównie z 241. Pułku Piechoty z Ankary. Na jej czele stał weteran I wojny światowej, generał Tahsin Yazıcı, zaś funkcję jego zastępcy pełnił płk Celal Dora. Turcy przeszli przeszkolenie wojskowe w rejonie Daegu, podczas którego otrzymali amerykańską broń i inne wyposażenie wojskowe.
W listopadzie 1950 przetransportowano ich w rejon walk w okolicy miasta Kaesŏng, gdzie zostali podporządkowani amerykańskiej 25. Dywizji Piechoty. Od końca listopada uczestniczyli w ciężkich walkach w rejonie Kunu-ri w północnej Korei. Początkowo znajdowali się w rezerwie amerykańskiego IX Korpusu Armijnego, ale wobec interwencji Chińskich Ochotników Ludowych, którzy przełamali pozycje wojsk południowokoreańskich, weszli do akcji. W wyniku przewagi wojsk przeciwnika, Turcy zostali zmuszeni do odwrotu do Sinnim-ni. W Sinnim-ni Chińczycy okrążyli turecką kompanię, ale ta przy amerykańskim wsparciu lotniczym zdołała się przebić do Kaech’ŏn. Tam doszło do kolejnego okrążenia. Turcy przebili się do amerykańskich pozycji atakiem na bagnety przez Sunch’ŏn, ratując od groźby zniszczenia amerykańską 2. Dywizję Piechoty.
Do kolejnych walk z udziałem Turków doszło pod koniec stycznia 1951, kiedy brygada zaatakowała i przerwała północnokoreańskie pozycje w rejonie Kŭmyangjang-ni. W wyniku natarcia wojsk ONZ i amerykańskich, oddziały chińsko-północnokoreańskie z dużymi stratami wycofały się za linię 38 równoleżnika. Od czerwca 1951 Turcy zajmowali pozycje na linii rzeka Imjin–Ch'ŏrwŏn–Kŭmhwa, tocząc ciężkie walki obronne. Ostatni atak brygada przeprowadziła pod koniec maja 1953. Co roku następowała zmiana jednostki na kolejną zmianę żołnierzy.
Odznaka o średnicy 32 mm., metal emalia. Stan zachowania widoczny na zdjęciach. Oryginał z epoki