PIOTR CARAMAN
OBRZĘD KOLĘDOWANIA U SŁOWIAN I U RUMUNÓW. STUDIUM PORÓWNAWCZE
Kraków 1933. Polska Akademia Umiejętności. Seria: Prace Komisji Etnograficznej, nr 14.
Format 16x24 cm, str. VIII, 627, okładka miękka.
Stan: brak grzbietu, blok w częściach, podkreślenia tekstu ołówkiem na części stron, przybrudzenia i naddarcia okładki.
Skrócony spis treści:
Część I. Opis obrzędu kolędowania:
- Wspólna uczta.
- Kolędy: ogólne, specjalne, dla gospodyni, dla nowożeńców, według stanowiska, dla księdza, dla umarłych itd.
- Powinszowania.
- Ogólny rzut oka na kolędy: ustalenie typu kolęd małorusko-bułgarsko-rumuńskich, różnica między kolędami właściwymi a powinszowaniami.
- Kolędowanie typu świeckiego u Polaków i u innych Słowian: Słowaków, Morawian, Czechów, Chorwatów, Słoweńców, Serbów, Białorusinów i Rosjan.
- Kolędowanie dzieci i kolędy dziecięce.
- Kolędowanie u Greków i innych ludów niesłowiańskich na wschodzie Europy.
Część II. Pochodzenie obrzędu:
- Cykl rzymskich świąt zimowych w stosunku do naszych.
- Kolędowanie - obrzęd agrarny wiosenny u starych Rzymian.
- Kolędy typu rzymskiego.
- Geneza obrzędu typu rzymskiego.
- Fakty świadczące o starodawnym rozprzestrzenieniu się obrzędu rzymskiego na wschodzie Europy.
- Rzut oka na terminologię w związku z słowem kolęda u ludów wschodniej Europy oraz bliższe uwzględnienie jej u Rumunów.
- Rozwój genetyczny kolęd.
- Praktyki magiczne gospodarskie u Rumunów i u Słowian wobec obrzędu kolędowania.
- Zaklinania i kolędy.
- Kołacze obrzędowe Bożego Narodzenia wobec kolęd.
- Rzymski obrzęd kolędowania spotyka u Słowian obrzęd noworoczny specyficznie agrarny, na który się nawarstwia.
- Powstanie kolęd-dedykacji.