Nity pełne z łbem kulistym

Klasyczny nit ma postać krótkiego pręta, zakończonego z jednej strony występem zwanym łbem, a z drugiej częścią zasklepianą przy nitowaniu (przeciwną do łba) – zakuwką. Nitowanie było dawniej – przed opanowaniem spawania – powszechnie używane przy konstrukcji mostów, statków (np. do budowy Titanica użyto ponad trzy miliony nitów). Proces nitowania polegał na zabiciu gorącego nita młotem tak, by wypełnił on przygotowany wcześniej otwór w dwóch fragmentach poszycia.

• Norma: DIN 660
• Nit: 8x10
• Materiał: Stal, bez pokrycia, czarny

1 komplet = 10 szt

Zdjęcia poglądowe

Wymiary:

• d1 = 8,00 mm

• d2 =  14,00 mm

• d3 min = 7,76 mm

• e max = 4,00 mm

• k = 4,80 mm

• r1 = 7,50 mm

• l = 10,00 mm

Długość trzpienia nitowanego powinna być równa sumie grubości obu łączonych elementów, powiększonej o długość trzpienia, przeznaczoną do uformowania zakuwki.

Otwory do nitów są albo wiercone, albo przebijane na specjalnych tłoczarkach; otwory wiercone mają kształt walcowy, a przebijane stożkowy. Powierzchnie otworów zarówno wierconych, jak i przebijanych wyrównuje się rozwiertakiem-zdzierakiem. Zewnętrzne brzegi otworów nawierca się tak, aby umożliwić tworzenie się szyjek pod łbami nitów.