Pigowiec Japoński (Chaenomeles japonica)

Pigwowiec Japoński jest gatunkiem rośliny wieloletniej z rodziny różowatych. Jak wskazuje jego nazwa - wywodzi się on z Japonii. Pigwowiec osiąga wysokość ok. 120 cm i jest pokroju rozłożystego. Lubi rozrastać się na boki i wtedy jego pędy opatrzone są ostrymi cierniami. Jego niewątpliwą ozdobą są duże, pięciopłatkowe czerwone kwiaty, podobne do kwiatów jabłoni, które pojawiają się tuż przed rozwojem liści – w kwietniu i w maju i które zebrane są w pęczki na całej długości gałęzi. Po przekwitnięciu, w okolicach września, tworzą się podobne do jabłek owoce o średnicy 4 cm - kwaśne i cierpkie w smaku, ale mające przyjemny i dość intensywny zapach. Pigwowiec to w naszym klimacie zimotrwały, gubiący na zimę liście krzew, który jest łatwy w uprawie. Ma gęste, cierniste gałęzie. Sadzić go możemy przy murach, na rabatach lub prowadzić jako żywopłoty. Pigwowiec jest roślina dość szybko rosnącą.

Pigwowiec uprawa z nasion:

Pigwowiec japoński nie ma dużych wymagań co do gleby i stanowiska. Dobrze rośnie w każdej glebie, najlepiej jednak czuje się na glebach żyznych, przepuszczalnych i bogatych w wapń. Preferuje słoneczne, osłonięte i ciepłe miejsca, gdzie lepiej kwitnie i owocuje. Nasiona przed wysiewem dobrze jest zamoczyć na 6 do 12 godzin w Brunatnym Bio Złocie. Zapewni nam to w późniejszym etapie zwiększenie ulistnienia i bardziej obfite kwitnienie.

• Gramatura:             opak. nasion 0,5g
• Pora wysiewu:        Jesień
• Wschody:                 Wiosna
• Kwitnienie:              Kwiecień - Maj

Pigwowiec Japoński zastosowanie

Żywopłoty, rabaty mieszane, soliter. Twarde, kwaskowate owoce nie nadają się do bezpośredniego spożycia. Doskonale są natomiast na przetwory, dżemy, do łączenia z jabłkami, aronią itp. Także jako dodatek do herbaty zamiast cytryny, ponieważ zawierają dużo wit. C, pektyn, kwasów i soli mineralnych. Podstawowe walory: ozdobne kwiaty, ozdobne owoce, jadalne owoce, ozdobne w zimie

Owoce pigwowca cenione są ze względu na wartości przetwórcze i walory smakowe. Nie są one spożywane w stanie świeżym ze względu na cierpki i twardy miąższ, a nasiona pigwy są trujące. Owoce pigwowca są zasobne w kwasy organiczne (jabłkowy, winowy, bursztynowy, cytrynowy, chinowy, chlorogenowy, kawowy, fumarowy i inne), pektyny witaminy (C, B1, B2), garbniki, flawonoidy, kwercetyna, antocyjany, karotenoidy. Nasiona pigwowca zawierają około 20% śluzów i nitrylozydy, głównie amigdalina (glikozydy cyjanogenne, witamina B17). Surowcem leczniczym są owoce i nasiona – Fructus, Semen, Cydoniae. Podczas obróbki owoców należy nasiona wydzielić i poddać suszeniu.

Roślina o wszechstronnym zastosowaniu

W Rosji ze świeżych owoców sporządza się wyciąg, stosowany w przypadku niedokrwistości – zawiera żelazo. Przy zaburzeniach trawienia zaleca się owoce z miodem i octem dla pobudzenia apetytu. Nalewki alkoholowe działają korzystnie na serce, obniżają ciśnienie, osłabiają też skurcze mięśni gładkich jelit.

Dawniej owoce pigwowców stosowano jako lek ziołowy wykorzystywano jego działanie antybakteryjne, a syrop z owoców stosowano w infekcjach gardła.

W medycynie ludowej zastosowanie mają także nasiona pigwowca. Śluz uzyskiwany w trakcie ich moczenia w wodzie stosuje się w stanach zapalnych dróg oddechowych, przy kaszlu w nieżytach żołądka.