Sosna syberyjska, Limba syberyjska, Cedr syberyjski

(Pinus sibirica, Pinus cembra var. sibirica)

Gatunek mrozoodpornego, długowiecznego drzewa o jadalnych orzeszkach które występuje na Syberii w Jakucji i Mongolii. Dojrzałe osiąga do 30–40 m wysokości i 1,5 m średnicy pnia. Jego maksymalna żywotność to 800–850 lat, średni roczny przyrost to 15-20cm. Igły tej sosny rosną w pęczkach po pięć, osiągają 5–10 cm długości i sa ciemnozielone z niebieskawym odcieniem. Szyszki sosny syberyjskiej mają zwykle do 9 cm długości, jadalne nasiona mają długość 9–12 mm.

Sosna syberyjska jest popularnym drzewem ozdobnym sadzonym w parkach i dużych ogrodach, w których panuje chłodny klimat, na przykład w środkowej Kanadzie, zapewniając stały, choć nie szybki wzrost na wielu różnych stanowiskach. Jest bardzo tolerancyjna na dotkliwe zimowe mrozy, wytrzymuje co najmniej –60 ° C, a także działanie silnego wiatru. W Rosji nasiona są zbierane i sprzedawane jako orzeszki cedrowe, zaczyna owocować po około 30 latach od zasiania.

Zbieranie orzeszków cedrowych to pradawne, tradycyjne syberyjskie zajęcie. W latach przedrewolucyjnych w wielu częściach zachodniej Syberii było bardzo ważne dla tamtejszej ludności, a w niektórych miejscach było głównym źródłem dochodu.

Nasiona, nazywane popularnie "orzeszkami cedrowymi", są jadane na surowo. Są bogate w tłuszcze, których zawierają od 60 do 70%, poza tym zawierają białko, pentozany, witaminy z grupy B oraz C i D oraz wiele mikroelementów. Wytłacza się z nich olej (tzw. olej cedrowy), który jest wykorzystywany w przemyśle spożywczym, medycynie oraz kosmetyce.

W jednej szyszce jest około 50–70 gram nasion. Można z nich przyrządzić śmietanę, mleko i masło cedrowe. W tym celu należy obłupać je z cienkiej skórki, rozgnieść i zagotować z małą ilością wody. Po wystygnięciu otrzymana mikstura ma smak i konsystencję gęstej śmietany. Orzeszki spożywane na surowo mają zbliżony smak do nasion słonecznika.

Cena za sztukę na Kup Teraz dotyczy 7 nasion.