Rarytas kolekcjonerski – paterka na poziomki –
z poziomkami ze słynnej berlińskiej fabryki z XIX w. Moabit Schumman
Sygnatura 1850
Moabit Schumann – słynna fabryka i jeden z ładniejszych przykładów ich kunsztu, jaki miałem okazję trzymać w dłoniach .
Paterka z ażurowymi uchwytami dekorowanymi ładnym neobarokowym reliefem - - chwytające za serce małe medaliony z poziomkami. Truskawkę wymyślono w Ameryce w podobnym okresie jak porcelanę w Europie – na początku XVIII w. przypadkowo krzyżując poziomke z Wirginii z poziomką z Chile – zanim dopłynęły do Europy minęło 100 lat – a ludność skazana była na nasze wspaniałe pachnące leśne poziomki – nie słychać, żeby bardzo narzekali.
Poziomki trochę się wytarły – ale cała reszta w bardzo dobrym stanie – rzadka kolekcjonerska sygnatura –
Podać na tej 170 letniej paterce świeże truskawki i opowiedzieć historię…
Jak na swoje 170 lat prezentuje się znakomicie.
Złocenia naturalnie wytarte – z piękną patyną starego złota.
Podobne talerze na aukcjach osiągają zawrotne ceny… tą porcelanę znajdziemy w każdym dobrym domu aukcyjnym Niemiec
Oto fragment opisu innego talerza: The edges of the plates are embellished with a gold edging, however this is partially erased, some small lack of paint on some flowers, this being completely normal given their age and the use that has been made of them, none influence on the aesthetics of these plates which have kept all their charm. On the reverse, blue mark of the manufacture representing a golden eagle surmounting the initials SPM (Schumann-Porzellan-Manufaktur). Manufacture located in Berlin in the Moabit district. Stamp for the period 1845 - 1850
Wymiary
Średnica 25 cm
Od ucha do ucha 27,2 cm
Średnica środka talerzyka 13,5 cm
Średnica kółka pod spodem 15 cm
Porcelana w stanie doskonałym. Biała masywna – jak miśnieńska.
Licytację zaczynamy od 300 zł…
Johann Friedrich Ferdinand Schumann założył w 1827 r. fabrykę porcelany w majątku Kehnert leżącym w pobliżu Tangerhütte. W pięć lat później kupił on działkę na przedmieściu Berlina, Moabit. W 1834 r. ruszyła tam produkcja w nowej fabryce. Oprócz wytwarzania porcelany malowano również porcelanę zakupioną innej berlińskiej manufakturze, KPM.
Fabryka Schumanna szybko stała się uznanym producentem artystycznej, jakościowej porcelany, a do tego oferowanej w przystępnych cenach. W 1835 r. biznes przejął syn właściciela Friedrich Adolph Schumann, który prowadził firmę do 1851 r. Od 1841 r. fabryka działała pod szyldem Porzellan-Manufaktur von F. A. Schumann & Sohn.
Podczas wystawy handlowej w Berlinie z 1844 r. fabryka Schumanna została nagrodzona złotym medalem. Jej produkty porównywano do wyrobów manufaktur królewskich. Trudności zaczęły się pojawiać od rewolucji z 1848 r., jak też z powodu pojawiania się na rynku kolejnych konkurentów.
Około 1868 r. nowym właścicielem fabryki zostali Erhard Appelhans i H.O.A. Zepernick. W 1872 przekształcili fabrykę w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością i zmienili nazwę na Berliner Porzellan-Manufaktur AG. Aż do zawieszenia produkcji w 1880 r. dyrektorem fabryki był Max Ludloff.
Max Ludloff w 1880 r. założył fabrykę porcelany Berliner Porzellan-Manufaktur M. Ludloff & Co. korzystając z aktywów upadłej spółki. Ludloff prowadził firmę do 1888 r. W rok później produkcja została ostatecznie zakończona.