Mitterteich

Talerz dekoracyjny nr A2248 Bradex 22-M33-6.3

Lustige Katzenreiche – Śmieszne koty

Talerzyk o średnicy 21,1 cm z małym kotkiem, który zdaje się pomaga przy pieczeniu ciasta – stłukł jajeczko – zanurzył łapę w– a kot z minką – Davon Krieg’ich nie genug- nigdy dość psocenia.

Talerzykl w idealnym stanie.

Autor :

Jurgen Scholz

Jürgen Scholz urodził się w Oldenburgu w 1957 roku. W latach 1981-1991 studiował sztuki piękne i rzeźbę na Uniwersytecie Nauk Stosowanych w Hanowerze u prof. Helmuta Rogge i Dietricha Klakowa oraz w HBK Braunschweig u prof. Emila Cimiottiego . Otrzymał stypendia pracownicze Dolnej Saksonii oraz stypendium DAAD dla Drezna (NRD). Od 2002 roku Jürgen Scholz wykłada rzeźbę i rzeźbę na Uniwersytecie Nauk Stosowanych w Hanowerze. Od 1988 roku wystawiał w różnych miejscach w Niemczech i za granicą.

Limitierte Aufslage – limitowana edycja 59 Brenntage – produkowany przez 59 dni – każdy talerzy oddzielnie numerowany

Sygnatura z  1998r.

Mitterteich

Zegarmistrz z Mitterteich, Ludwik Lindner założył w 1867 roku pierwszą w mieście fabrykę porcelany, która w 1895 roku została przejęta przez firmę Mosanic Pottery Max Emanuel & Co. z siedzibą w Londynie.

W roku 1917 została skonfiskowana przez władze Bawarii jako własność wroga i przekształcona w Porzellanfabrik Mitterteich AG.

Po rozbudowie obiektów w latach 30-tych, fabryka zatrudniała 600 pracowników, a w roku 1947 przekroczyła stan zatrudnienia sprzed wojny (ok. 740 pracowników).

Program produkcji eksportowej obejmował nie tylko porcelanę użytkową i dekoracyjną, ale także naczynia ognioodporne, które sprzedawane były pod marką Porzeton.

Po pożarze w 1988 r., który zniszczył dużą część zakładów produkcyjnych, zbudowany został nowy zakład, zgodnie z najnowszymi standardami technicznymi i technologicznymi. Według zarządu firmy była to najnowocześniejsza fabryka porcelany w Europie.

Niestety remont wymagał kredytów, a kredyty spłaty- akurat w moemkncie największego kryzysu w branży – tani arcoroc z Francji zalewał rynki- a porcelana produkowana w Azji sprzedawana zaczęła być w marketach na wagę…  i to zniszczyło tą świetną fabrykę. Pozostała piękna porcelana, która cieszy się wśród koneserów porcelany dużą sympatię ze względu na jakość i piękno.

W sierpniu 2004 r. rozpoczęło się postępowanie upadłościowe. Pomimo prób przywrócenia do aktywności, zakład został zamknięty na początku 2006 roku.

A to ta sama historia opowiedziana przez amerykański portal dla kolekcjonerów

PORZELLANFABRIK LUDWIG LINDNER (1867 DO 1895)

W 1867 roku LUDWIG LINDNER założył w miejscowości Mitterteich pierwszą fabrykę porcelany. Obiekt został później rozebrany w trakcie modernizacji, w tym samym miejscu zbudowano nową halę fabryczną, nazwaną „Fabrik A”; nazwa ta przylgnęła do niej  aż do zamknięcia fabryki.

[2] : MOSANIC POTTERY MAX EMANUEL & CO. (1895 DO 1917)

W 1895 roku fabrykę przejęła londyńska firma „Max Emanuel & Co.”, reprezentowana przez swojego kierownika PAPPENHEIMA. „Max Emanuel i spółka”, który faktycznie był sprzedawcą szkła i porcelany ze średniej wielkości sklepem bezpośrednio w Londynie, ale miał dużą sieć dostawców i innych kontaktów biznesowych. Wiele renomowanych firm współpracowało z nim lub sprzedawało towary za pośrednictwem jego sklepu w Londynie, na przykład firma „Riessner, Stellmacher & Kessel” (Amphora) w Czechach. Jego głównym zainteresowaniem było jednak piękne czeskie szkło i około 1898/1899 zlecił LOETZowi wykonanie „kopii porcelanowych” (w oparciu o kształt, a nie dekorację) szklanych projektów „Clutha” CHRISTOPHER DRESSER dostarczonych JAMESowi COUPERowi – odniosły natychmiast sukces.

Fabryka Mitterteich zatrudniała w 1913 roku około 360 pracowników, a tytułem ciekawostki na marginesie należy wspomnieć, że dekorator porcelany JULIUS MÜLLER od 1895 roku prowadził również pensjonat (Gasthof zum Lindenzweig) przy „Großensterzer Straße”, który służył również jako stołówka dla pracownic fabryki porcelany i pensjonatu  - był także miejscem spotkań członków tamtejszej partii socjaldemokratycznej. W czasie I wojny światowej fabryka jako własność wroga została wywłaszczona i kontynuowała działalność jako spółka akcyjna. Pozostaje jednak jedna bardzo interesująca kwestia, ponieważ głównym akcjonariuszem nadal był ALFRED PAPPENHEIMER.

Co łączyło Papenheimera z miejscowymi politykami, że zachował udziały?

Tego się nie dowiemy.

[3] : PORZELLANFABRIK MITTERTEICH A.G. (1917 DO 2006)

Niewiele wiadomo o losach firmy po przekształceniu firmy, - jedno jest pewne, że radziła sobie na rynku znakomicie i produkowała piękną i niedrogą konkurencyjną porcelanę. Szczęśliwie przetrwała wojnę i znalazła się po właściwej stronie żelaznej kurtyny unikając komunistycznej nacjonalizacji. Bardzo dobrze wykorzystała moment popularności niemieckiej porcelany na amerykańskim rynku po wojnie.

Ale niestety w 1988 roku wielki pożar zniszczył doszczętnie odbudowaną część zakładu „Fabrik C”. Od 1989 roku powierzchnia produkcyjna ponownie liczyła łącznie 20 000 metrów kwadratowych. Firma Mitterteich AG zdawała się dość dobrze radzić sobie z ogólną sytuacją na rynku niemieckim. Jednak w sierpniu 2005 roku małym miastem wstrząsnęła wiadomość, że firma reprezentowana przez zarząd musiała ogłosić upadłość. Dla 360 pracowników (70 procent z nich to kobiety) był to szok. Małą nadzieję na uratowanie firmy przez inwestora zniweczyły miejscowe banki, które nie chciały już dłużej wspierać firmy Mitterteich. 1 marca 2006 roku drzwi prowadzące do fabryki zamknęły się po raz ostatni.