Miramistin w płynie 50 ml

Opis

Miramistin ( łac. Miramistin, myramistin ) jest lekiem należącym do grupy kationowych środków antyseptycznych , substancji powierzchniowo czynnych (czwartorzędowe związki amoniowe) i który ma działanie przeciwdrobnoustrojowe, przeciwzapalne i miejscowe działanie immunoadiuwantowe. Lek jest aktywny przeciwko różnym patogennym mikroorganizmom, w tym wirusom , grzybom , bakteriom i pierwotniakom . Lokalne działanie immunostymulujące leku zapewnia aktywacja funkcji komórek fagocytarnych ( fagocytów i makrofagów)) Cząsteczki leku działają na zewnętrzną powłokę komórki drobnoustroju, co prowadzi do jej zniszczenia i śmierci.

Ten lek został zarejestrowany na zlecenie Federalnej Służby Nadzoru Zdrowia i Rozwoju Społecznego Rosji z dnia 13.12.2007 r. Nr 4785-Pr / 07.

Spis treści

1 Informacje ogólne

2 Właściwości

3 Historia stworzenia

4 Działanie farmakologiczne

5 wskazań

6 Przeciwwskazania

7 Ciąża

8 efektów ubocznych

9 Podobne leki

10 notatek

11 literatura

12 linków

Informacje ogólne

Miramistin ma działanie bakteriobójcze na różne rodzaje bakterii tlenowych i beztlenowych , zarówno w postaci monokultur, jak i skojarzeń mikrobiologicznych, w tym szczepów szpitalnych o wielolekowej odporności na antybiotyki . Przy zastosowaniu zewnętrznym miramistyna nie jest wchłaniana przez skórę i błony śluzowe  . Do tej pory lek jest stosowany w różnych dziedzinach medycyny, w tym chirurgii , stomatologii , traumatologii , dermatologii , wenerologii itp. Biorąc pod uwagę stężenie roztworu, miramistyna może być stosowana jako bezpieczny środek antyseptyczny dla dzieci.

Właściwości

Zgodnie z jego właściwościami fizycznymi jest to bezbarwna, przezroczysta ciecz, która po wstrząśnięciu pieni się. Substancją czynną preparatu jest monohydrat chlorku benzylodimetylo [3- (mirystoiloamino) propylo] amonowego, a substancją pomocniczą jest woda oczyszczona. Stężenie roztworu do stosowania miejscowego wynosi 0,01%.

Historia stworzenia

Rozwój tego leku rozpoczął się w latach 80. XX wieku, kiedy rozpoczęto zakrojone na szeroką skalę badania nad stworzeniem antyseptycznego leku dla kosmonautów stacji orbitalnych w ramach programu Space Biotechnology . Zadanie było niezwykle trudne. Nowy lek, z uwagi na ograniczoną przestrzeń i wysoką temperaturę w przedziałach stacji orbitalnej, musiał skutecznie radzić sobie z różnego rodzaju bakteriami , wirusami i grzybami, a jednocześnie pozostawać bezpieczny dla ludzi przy długotrwałym wielokrotnym stosowaniu .

Pojawił się kolejny ważny warunek: nowy lek powinien być również skuteczny przeciwko szczepom bakterii opornych na antybiotyki . Prace nad stworzeniem leku były częścią krajowego programu kosmicznego. Podczas długich eksperymentów chemicy z wiodących krajowych instytutów badawczych zsyntetyzowali tysiące związków, dopóki nie ustalili konkretnej substancji  . Po kilku latach zaczęto go używać pod nazwą Miramistin. Podstawowe badanie aktywności mikrobiologicznej leku przeprowadzono na Krymie, na Wydziale Mikrobiologii i Wirologii Krymskiego Stanowego Uniwersytetu Medycznego. S. I. Georgievsky .

Przedkliniczne badania nad lekiem, zwanym wówczas BH-14, a także wszystkie prace nad znalezieniem nowej substancji, zostały przeprowadzone pod kierunkiem słynnego rosyjskiego naukowca, mikrobiologa , autora dużej liczby prac naukowych i podręczników z mikrobiologii, akademika Rosyjskiej Akademii Nauk Medycznych, profesora Jurija Krivosheina, wspólnie z c. x n Adolina Rudko  .

W połowie lat osiemdziesiątych lek przeszedł już badania przedkliniczne i był gotowy do zastosowania klinicznego u ludzi. Rozpoczęcie testów narkotykowych było znacznie ułatwione przez Olimpiadę w Moskwie . Do tego czasu badania wykazały, że BH-14 skutecznie zwalcza infekcje przenoszone drogą płciową . Zezwolenie na „wymuszenie” prób klinicznych leku tuż przed Olimpiadą zostało osobiście zaakceptowane przez ówczesnego ministra zdrowia Borysa Pietrowskiego . Później w całym kraju przeprowadzono dodatkowe pełne badania tego leku .

Zmiana obrazu klinicznego w 1982 r. Dotycząca leczenia niektórych chorób wywołanych przez drobnoustroje poszerzyła „zasięg” leku: miramistyna została zastosowana w miejscowej terapii stanów patologicznych narządów laryngologicznych , w leczeniu opryszczki różnych typów, a także w zakresie paliologii , położnictwa i ginekologii .

Początkiem nowej fazy istnienia leku był rok 1991 - czas oficjalnej rejestracji leku. Początkowo lek jest produkowany pod nazwą „Infasept”, który później został zastąpiony nowoczesną wersją - miramistin.

Należy zauważyć, że działanie leku badano w różnych instytutach badawczych w Rosji , w tym w Instytucie Wirusologii nazwanym D. I. Ivanovsky RAMS, Moskiewska Akademia Medyczna. I.M. Sieczenow , Instytut Badawczy Joint Venture nazwany na cześć N. V. Sklifosowski i inni, którzy pozytywnie ocenili skuteczność miramistyny ​​w odniesieniu do HSV , chorób przenoszonych drogą płciową [20] i HIV [21]. Na podstawie materiałów badawczych, które zostały przedstawione Komitetowi Farmakologicznemu MH, uzyskano zgodę na prowadzenie badań klinicznych miramistyny ​​(0,01% roztwór) jako lokalnego środka do indywidualnej profilaktyki chorób przenoszonych drogą płciową u ludzi. W tym samym czasie przeprowadzono testy w pięciu wiodących ośrodkach dermatovenereologicznych, które wykazały optymalny poziom skuteczności profilaktycznej leku. Dlatego indywidualne stosowanie miramistyny ​​w profilaktyce i leczeniu chorób przenoszonych drogą płciową było dozwolone rozporządzeniem Ministerstwa Zdrowia nr 139 z 31 maja 1991 r. Pierwsza partia leku została wydana w 1993 r. W aptece centrum medycznego Administracji Prezydenta Rosji.

W latach 1994-1999 pełnił różnorodne badania miramistina w różnych dziedzinach Otolaryngologii , położnictwie i ginekologii , combustiology  , gastroenterologii  . Na przykład można zauważyć, że procesy zapalne zatok przynosowych stanowią imponujący udział wszystkich chorób laryngologicznych (prawie 36%). Właśnie dlatego przeprowadzono badanie aktywności leku w różnych postaciach zapalenia zatok ( zapalenie pochwy , zapalenie zatok ), które potwierdziło pozytywny efekt zastosowania 0,01% roztworu miramistyny ​​w porównaniu z konwencjonalnymi środkami antyseptycznymi. Krzesło stało się miejscem prób klinicznychKrymski State Medical University i Kursk State Medical University , po których wyniki badań są prezentowane na miejskim seminarium naukowym i praktycznym w Instytucie Badań Medycyny Ratunkowej. N.V. Sklifosowski .

Lata 90. to nowy etap „rozwoju” miramistyny ​​w tak ważnym obszarze, jak położnictwo i ginekologia  . Badania wykazały wysoki stopień działania przeciwdrobnoustrojowego leku w stosunku do flory beztlenowej , co przyczyniło się do szybkiego powrotu do zdrowia pacjentów. W tym samym czasie profesor S.V. Smirnov, profesorowie L.P. Loginov i M.V. Shakhlamov zaczęli rozmawiać o obiecujących metodach stosowania środka terapeutycznego w palijologii. Na podstawie Instytutu Badań Naukowych Opieki Ratunkowej. N.V. Sklifosowski za pomocą miramistyny ​​zapobiegał ropieniu ran po oparzeniuróżny stopień i obszar uszkodzeń we wczesnych stadiach po urazie. Po zastosowaniu leku u większości pacjentów z oparzeniami 1-2 stopni możliwe było wyleczenie z pierwotnej intencji przez tydzień (7/9 dni) od momentu otrzymania oparzenia. Zastosowanie miramistyny ​​pozwoliło zapobiec ropnemu połączeniu płatów skóry, poprawiając ogólny stan pacjentów i zmniejszając stopień zatrucia .

Produkcja Miramistin została przydzielona w niezależnym kierunku w 1995 r . Do tej pory licencje na produkcję leku zostały uzyskane przez kilka rosyjskich firm, których produkcja jest zgodna z międzynarodowymi standardami GMP .

Działanie farmakologiczne

Miramistin zawiera czwartorzędowy kation amoniowy (ang.) Rosyjskiego. którego działanie antyseptyczne jest dobrze poznane.  Miramistin ma działanie przeciwdrobnoustrojowe; po zastosowaniu miejscowym nie jest wchłaniany przez błony śluzowe i skórę. Lek jest aktywny przeciwko szczepom szpitalnym , w tym opornym na antybiotyki. Miramistin ma właściwości kationowego detergentu i oddziałuje z warstwą lipidową błon mikroorganizmów, powodując ich zniszczenie i zwiększenie przepuszczalności, co ostatecznie indukuje cytolizę . Lek ma wyraźne działanie bakteriobójcze na aerobik i bakterie beztlenowe , Gram-dodatnie (Staphylococcus spp., Streptococcus spp., Streptococcus pneumoniae, Bacillus subtilis, Bacillus anthracoides) i bakterie Gram-ujemne (Neisseria spp., Shigella spp., Pseudomonas aeruginosa, Escherichpia collippella .), zarówno w postaci monokultur, jak i w postaci skojarzeń ( Pseudomonas aeruginosa i gronkowiec , Escherichia i gronkowiec), w tym szczepów szpitalnych o oporności na antybiotyki .

Miramistin ma działanie przeciwgrzybicze na ascomycetes z rodzaju Aspergillus i rodzaju Penicillium, drożdży (Rhodotorula rubra, Torulopsis gabrata itp.) I grzybów drożdżopodobnych (Candida albicans, Candida tropicalis, Candida krusei, Pityrosporum orbiculurf. Malas). , dermatofity (Trichophyton rubrum, Trichophyton mentagrophytes, Trichophyton verrucosum, Trichophyton schoenleini, Trichophyton w sąsiedztwie, Epidermophyton Kaufman-Wolf, Epidermophyton floccosum, Microsporum gypseum, Micrrobialius itp.) w tym mikroflora grzybowa odporna na leki chemioterapeutyczne.

Należy również zauważyć, że miramistin ma działanie przeciwwirusowe, działa przeciwko złożonym wirusom ( wirusy opryszczki , ludzki wirus niedoboru odporności itp.) I działa na patogeny chorób przenoszonych drogą płciową (Chlamydia spp., Treponema spp., Trichomonas vaginalis, Neisseria gonorrhoeae)  .

Lek zwiększa funkcjonalną aktywność komórek odpornościowych , stymulując lokalną (niespecyficzną) odporność , przyspiesza proces gojenia się ran, jednocześnie zmniejszając odporność patogennych mikroorganizmów na antybiotykoterapię. Stymuluje reakcje ochronne w miejscu podania, aktywując funkcje absorpcji i trawienia fagocytów , i wzmaga aktywność układu monocyt-makrofag. Ma wyraźną aktywność hiperosmolarną, w wyniku czego zatrzymuje ranę i zapalenie okołogałkowe, absorbuje ropny wysięk , przyczyniając się do powstania suchego strupu. Nie uszkadza ziarninowania i żywotnych komórek skóry, nie hamuje nabłonka brzegowego.

Nie ma lokalnego działania drażniącego i właściwości alergizujących.

W wyniku badań immunologicznych kierownika oddziału, doktora nauk medycznych , profesora Avanesova A. M.i Kalantarova G. K. w grupie pacjentów ze zdiagnozowanym HCH stwierdzono, że Miramistin pomaga przywrócić główne parametry lokalnej odporności i relacji między komórkowymi i humoralnymi mechanizmami obrony jamy ustnej.

Wskazania do stosowania

Chirurgia , traumatologia : zapobieganie ropieniu i leczenie ropnych ran. Leczenie ropnych procesów zapalnych układu mięśniowo-szkieletowego.

Combustiology : leczenie powierzchownych i głębokich oparzeń II i IIIA stopni, przygotowanie ran oparzeniowych do dermatoplastyki.

Dermatologia : leczenie i zapobieganie ropnej skórze i grzybicy skóry, kandydoza skóry i błon śluzowych, grzybice stóp.

Otorynolaryngologia : kompleksowe leczenie ostrego i przewlekłego zapalenia ucha środkowego , zapalenia zatok , zapalenia migdałków, zapalenia krtani .

Stomatologia : leczenie i zapobieganie chorobom zakaźnym i zapalnym jamy ustnej: zapalenie jamy ustnej, zapalenie dziąseł, zapalenie przyzębia, zapalenie przyzębia. Higieniczne leczenie protez ruchomych.

Położnictwo i ginekologia: zapobieganie i leczenie ropienia urazów poporodowych, ran krocza i pochwy, zakażeń poporodowych, chorób zapalnych (zapalenie sromu i pochwy, zapalenie błony śluzowej macicy).

Urologia : kompleksowe leczenie ostrego i przewlekłego zapalenia cewki moczowej i zapalenia cewki moczowej o specyficznym (chlamydia, rzęsistkowica, rzeżączka) i niespecyficznym charakterze.

Wenerologia : indywidualne zapobieganie chorobom przenoszonym drogą płciową ( kiła , rzeżączka , chlamydia , rzęsistkowica , opryszczka narządów płciowych , kandydoza narządów płciowych itp.).

Przeciwwskazania

Indywidualna nietolerancja leku.

Ciąża

Ponieważ praktycznie nie ma resorpcji leku, Miramistin może być stosowany podczas ciąży lub laktacji.

Skutki uboczne

W niektórych przypadkach możliwe jest krótkotrwałe uczucie pieczenia, które zanika niezależnie po 15-20 sekundach i nie wymaga odstawienia leku. Przy zwiększonej wrażliwości na miramistin mogą wystąpić miejscowe zjawiska podrażnienia skóry: swędzenie, przekrwienie, pieczenie, suchość skóry.

Podobne leki

Miramistin jest w 100% oryginalnym lekiem, który obecnie nie ma leków generycznych w Rosji i za granicą