Mieczyk (Gladiolus) należy do rodziny Kosaćcowate(Iridaceae). To jedne z najładniejszych kwiatów cebulowych. Pochodzą z płd. i środkowej Afryki. W Europie zaczęto je uprawiać dopiero na początku XIX wieku. W Polsce występuje w stanie dzikim mieczyk błotny, dachówkowaty i drobnokwiatowy. Mieczyki to rośliny bardzo trwałe osiągające wysokość 100-120 cm, o nierozgałęzionej prostej łodydze u nasady zgrubiałej a zakończonej kłosowatym dwurzędowym kwiatostanem. Liście są wąskie, długie, mieczowate i szarozielone. Pokrój wysmukły i stojący. Wysoko ukwiecony Mają dostojne i wyniosłe kwiaty o niepowtarzalnych barwach. Te przepiękne kwiaty o nieskazitelnej urodzie są ozdobą naszych ogrodów.

Gatunki i odmiany

W wyniku prac hodowlanych, stworzono wiele atrakcyjnych mieszańców mieczyków a także odmian ogrodowych. Na uwagę zasługuje również Gladiolus x gandavensis- mieczyk gandawski. Oprócz najbardziej rozpowszechnionych odmian wielokwiatowych można spotkać odmiany miniaturowe o drobnych, małych kwiatach.. Największe uznanie wśród mieszańców ma Gladiolus x hybridus – mieczyk ogrodowy. Istnieje ponad 200 odmian mieczyków

Uprawa

Uprawa jest bardzo prosta.Mieczyki wymagają stanowiska słonecznego, ale rosną również w półcieniu kwitnąc mniej obficie.Ponieważ mają długie kwiatostany należy je sadzić w miejscach osłoniętych od wiatru, gdyż mogą się łatwo połamać. Gleba powinna być żyzna i próchniczna o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym (pH 6,5 -7,0). Ponieważ rośliny te do prawidłowego wzrostu wymagają dużej ilości azotu, należy sadzić je na glebach uprzednio zasilonych nawozami (np. Azofoską) lub z dodatkiem dobrze przegnitego obornika.

Mieczyki wysadzamy do gruntu od końca kwietnia, gdy skończą się przymrozki w rozstawie 15 x 20 cm., zależnie od wielkości bulw, na głębokość 8-10 cm. Bulwy przed wysadzeniem zaprawiamy preparatem grzybobójczym, (np. Kaptanem lub Topsinem) zabezpieczającym przed chorobami grzybowymi w okresie wegetacji. Do zaprawiania dobrzej jest też dodać środek owadobójczym (np. Actellic lub Nomolt), który zabezpieczy przed szkodnikami ( np. wciornastkami). Od momentu, gdy rośliny mają 4 liście możemy zacząć zasilanie. Wskazane jest również spulchnianie gleby. Mieczyki nie znoszą suszy, dlatego trzeba je regularnie podlewać. Nie należy zalewać roślin gdyż może to spowodować gniecie korzeni. W czasie kwitnienia zapotrzebowanie na wodę wzrasta. Z jednej bulwocebuli mogą wyrosnąć nawet 2-3 pędy. Jest to zależne od rozmiaru bulwy. Im większa tym więcej pędów. Część podziemna to jednoroczna spłaszczona bulwa pokryta suchymi łuskami z wyraźną siateczką nerwów. Mieczyki łatwo ulegają zapyleniu. Jeżeli kwitnące rośliny pozostaną na rabacie, to istnieje możliwość zapylenia sąsiednich kwiatów i może dojść do skrzyżowania kilku odmian. Jeżeli chcemy tego uniknąć trzeba je po prostu ściąć do wazonu.

Rozmnażanie

Rozmnażanie poprzez bulwy. Z jednej bulwy posadzonej wiosną wyrastają w dolnej części korzenie a z górnej w zależności od wielkości bulwy ulistnione pędy (dwa a nawet więcej). W trakcie wegetacji bulwa mateczna stopniowo zamiera. Jednocześnie, gdy ta stara bulwa zamiera nad szybko grubiejącą nasadą pędu tworzy się nowa bulwa tzw. zastępcza. Pomiędzy nową a „starą” bulwą wyrasta od kilku do kilkudziesięciu bulw przybyszowych o średnicy kilku milimetrów. Te maleńkie bulwy, nadają się do reprodukcji. Wysadzamy je w marcu doinspektu, uprzednio ściskając je w palcach tak, aby pękła chroniąca je łuska - ułatwi to wypuszczenie korzeni. Pozostają tam do maja następnego roku, po czym wysadzamy je do gruntu. Zakwitają najczęściej w drugim roku uprawy.

Okres sadzenia

Koniec marca - do połowy czerwca

Okres kwitnienia

W zależności od odmiany od czerwica do września.

Zimowanie

Mieczyki w naszym klimacie nie znoszą zimy i mogą przemarznąć, dlatego wraz z końcem lata należy je wykopać. Najlepiej zrobić w połowie września, a najpóźniej do początku października. Po wykopaniu należy przyciąć pędy 5–10 cm ponad bulwami. Po przesuszeniu trzeba oczyścić ze starej zamierającej bulwy, resztek pędów ikorzeni, oddzielić cebule przybyszowe, posortować, odrzucić wszystkie z objawami chorób, miękkie i spleśniałe. Następnie ułożyć w ażurowych skrzynkach i wstawić do suchego i chłodnego pomieszczenia zabezpieczonego przed mrozem (temperatura 5-10°C i wilgotności powietrza około 70%). W trakcie przechowywania sprawdzamy stan zdrowotności cebulek i te z objawami choroby lub zmumifikowane wyrzucamy. Cebulki, które dobrze przetrwały zimę możemy ponownie wysadzić w kolejnym roku do ogrodu.

Choroby i szkodniki

Mieczyki są narażone na grzyby powodujące szarą pleśń, twardą zgniliznę i fuzariozę, dlatego też unikajmy uprawy tych kwiatów po roślinach podatnych na te choroby. W czasie wegetacji, w przypadku stwierdzenia chorób grzybowych a szczególnie po długotrwałych deszczach należy wykonać oprysk fungicydami. Mieczyki narażone są też na choroby wirusowe, dlatego należy zawsze zwalczać mszyce, które te choroby przenoszą. Inne szkodniki to: wciornastek, rozkruszek korzeniowy, larwy komarnic oraz węgorka niszczyka.

Zastosowanie

Mieczyki idealnie nadają się do kompozycji kwiatowych. Pięknie wyglądają na rabatkach w ogrodach i działkach. Najładniej prezentują się w grupach złożonych z kilku, a nawet kilkunastu roślin tej samej odmiany. Mniejsze hybrydy i skromniej wyglądające gatunki można łączyć w kompozycje z innymi roślinami. Dobrze wyglądają w towarzystwie innych większychroślin. Dekoracyjne szczytowe kłosy mieczyków, złożone z lejkowatych kwiatów w żywych barwach doskonale nadają się także na kwiat cięty. Aby jak najdłużej stały w wazonie, kwiaty ścinamy, gdy zacznie się rozwijać pierwszy kwiat. Dzięki temu trwałość kwiatu przedłuży się nawet do 3 tygodni. Kwiatyrozwijają się stopniowo od dołu do szczytu kwiatostanu. Wysokie bogato ukwiecone pędy mieczyków przyciągają wzrok. Roślina niezwykle atrakcyjna, długo kwitnąca.