Dbamy o Twoją prywatność
Dzięki plikom cookies i technologiom pokrewnym oraz przetwarzaniu Twoich danych, możemy zapewnić, że dopasujemy do Ciebie wyświetlane treści.Wyrażając zgodę na przechowywanie informacji na urządzeniu końcowym lub dostęp do nich i przetwarzanie danych (w tym w obszarze profilowania, analiz rynkowych i statystycznych) sprawiasz, że łatwiej będzie odnaleźć Ci w Allegro dokładnie to, czego szukasz i potrzebujesz.Administratorem Twoich danych będzie Allegro oraz niektórzy partnerzy, z którymi współpracujemy.
Ułatwienia korzystania z naszych stron, prezentowania spersonalizowanych treści i reklam oraz ich pomiaru, tworzenia statystyk, poprawy funkcjonalności strony.Zgodę wyrażasz dobrowolnie. Możesz ją w każdym momencie wycofać lub ponowić w zakładce Ustawienia plików cookies na stronie głównej. Wycofanie zgody nie wpływa na legalność uprzedniego przetwarzania.
polityka plików cookiespolityka ochrony prywatności- 249,00 zł
- N257/ WATYKAN MEDAL 1886 PAŃSTWO KOŚCIELNE LEON XIII
- 258 zł z dostawą
- 29,90 zł
- MEDALION Wiedźmiński z Głową WILKA WIEDŹMIN 237659
- 38,89 zł z dostawą
- 44,00 zł
- MEDAL JAN PAWEŁ II PIELGRZYMKA 1983 NR 1190
- 47,99 zł z dostawą
Opis
Przedmiotem aukcji jest brązowy medal pamiątkowy ofiarowany księżnej Jadwidze z Zamoyskich Sapieżynie (1806-1890) przez miasto Lwów w marcu 1886 roku. Medal został dedykowany księżnej za jej zakrojoną na szeroką skalę działalność charytatywną. Medal autorstwa Schwendtnera został wybity w Wiedniu przez Wacława Głowackiego.
awers: popiersie Jadwigi z Zamoyskich Sapieżyny w mantylce w lewo, u dołu sygnatura: W. Głowacki;
rewers: napis poziomy w sześciu wierszach:
KSIĘŻNEJ / JADWIDZE Z ZAMOYSKICH / SAPIEŻYNIE / WDZIĘCZNY / LWÓW / 11 - 3 - 1886,
poniżej herb Lwowa;
średnica: 53 mm
stan medalu jak na skanie
Sapieżyna z Zamoyskich Jadwiga (1806-1890), filantropka. Była wnuczką Adama Kazimierza Czartoryskiego, szóstym dzieckiem prezesa senatu Król. Kongresowego, ordynata Stanisława Zamoyskiego i Zofii z Czartoryskich.
Wychowana w surowym rygorze, bez zbytku otrzymała staranne wykształcenie. Wzrastała w kulturalnej, patriotycznej atmosferze pałacu Błękitnego w Warszawie i w sentymentalnej aurze Puław. Wyszła za mąż za ciotecznego brata Leona Sapiehę, którego znała od dziecka.
Gdy Sapieha podążył do powstania listopadowego pozostała w Paryżu. Po klęsce powstania połączyła się z mężem we Wrocławiu, dzieliła z nim trudne lata w Krakowie i Piskorowicach, prowadząc jak najskromniej gospodarstwo. Rodziła dzieci, z których pięcioro zmarło w wieku do 7 lat, dwie córki w 16-ym i 20-ym roku życia.
Oddana pobożności, cel życia znalazła w aktywności dobroczynnej. We Lwowie stanęła na czele Tow. Dobroczynności św. Wincentego a Paolo. Tamże w głodowych latach organizowała rozdawnictwo "Zupy rumfordzkiej". Dla ofiar rabacji 1846 r. urządziła "dom roboczy", "cerownię" dla sierot dziewcząt i "mała bursę" dla chłopców. Z tych sierocińców wyrosły: Zakład św. Teresy, prowadzony przez zakonnice, później też szpital dziecięcy św. Zofii na 120 łózek, a nadto jeszcze Dom Opatrzności-przytułek dla żebraków, z oddziałem dla "upadłych dziewcząt", połączone ze szwalnią i warsztatami. Stopniowo zakłady te zdobyły własne siedziby na przedmieściach Lwowa, zawsze z kaplicą, oraz fundusze na stałe zaopatrzenie. Na wszystkie te charytatywne cele organizowała ona we Lwowie nieustanne kwesty, loterie fantowe, koncerty, wenty i bazary.
Jako żona prezesa licznych organizacji, później zaś marszałka krajowego, prowadziła w lwowskim pałacu dom otwarty. Przestrzegała polskiego charakteru swego salonu, niechętnie posługiwała się w nim francuszcyzną.
W 1863 w Krasiczynie urządziła szpital dla rannych powstańców. Opiekowała się także szpitalami we Lwowie i Ciechanowie.
Po śmierci męża stopniowo wycofywała się z publicznej działalności, przekazując synowej Jadwidze opiekę nad instytucjami dobroczynnymi.
Miasto Lwów w r. 1886 wybiło na jej cześć medal pamiątkowy.
Zmarła 2 III 1890 w Krasiczynie i tamże 2 IV w grobach rodzinnych została pochowana.
na podstawie PSB tom XXXV/2, str. 167/168 Biogram oprac. prof. Stefan Kieniewicz
Korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.