Mariana Falskiego (ur. 7.12.1881 - zm. 8.10.1974) większość Polaków zna jako autora Elementarza, człowieka, który kilka pokoleń nauczył czytać i pisać. Historycy oświaty wiedzą jednak, że jego dorobek pedagogiczny był o wiele większy: obejmował zagadnienia ustroju i organizacji szkolnictwa, kwestie programów nauczania i szeroko pojętej polityki oświatowej. To dzieło pracowitości i wytrwałości jest tym bardziej wartościowe, że nie tylko trwało przez rozległy okres dziejów polskiej edukacji, ale także przykuwa uwagę konsekwencją oddania idei doskonalenia i forsowania reform szkolnych. W projektach i analizach pióra Mariana Falskiego uderzają dwa rysy charakterystyczne - idealizm w formułowaniu celów i dążeń przy jednoczesnym realizmie w oglądzie współczesnej mu rzeczywistości społeczno-edukacyjnej. Falski był człowiekiem spełnionym i niespełnionym jednocześnie, człowiekiem oddanym ideom, których rzeczywistość społeczna i polityczna często nie pozwalała mu zrealizować. Świadectwem tych zmagań są jego wspomnienia.

Ze Wstępu