Arkusz X mapy Schroettera. Bardzo rzadka pozycja. Jest podklejona na płótnie oraz posiada dodatkowy opis właściciela.

Należała do francuskiego pułkownika który brał udział w wojnach napoleońskich.

Auguste Jean Ameil był pułkownikiem 24e régiment de chasseurs a cheval w 1809 roku.

1. Karte von Ost - Preussen nebst preussisch Litthauen und West-Preussen nebst dem Netzdistrict aufgenommen unter Leitung des kónigl. preuss. Staats Ministers Frey Herrn von Schroetter in den Jahren von 1796 bis 1802.

2. Berlin 1802-1812 S. Schropp u. Comp.

3. Inicjatywa i kier. ogólne Friedrich Leopold von Schroetter

4. 3/4 preuss. Meilen a 2000 Ruthen rheinl. - 3,7 cm=1 cal decymalny pruski 1: 150 000

5. Mdz., w niektórych egz. kolor ręcznie granice polit. i admin.:25 ark. form 56,0 x 41,0 cm

6. Mapę Schröttera uważa się za najdokładniejszą mapę topograficzną Prus z przełomu XVIII/XIX w. Starsze mapy tego obszaru były przede wszystkim pracami osób prywatnych wspieranych i opłacanych przez urzędy. Już podczas rządów Wielkiego Księcia Elektora zorientowano się, że dotychczasowe mapy Prus nie były w stanie sprostać wymogom czasów; były one mniej lub bardziej udanymi przeróbkami wydrukowanych w roku 1576 tablic terenu Henneberga, których braków nie udało się zlikwidować także poprzez poszerzoną o Prusy Zachodnie mapę Hofmanna Regnum Brussiae. Z Wielkim Księciem Elektorem należy wiązać początki państwowego miernictwa. Podczas kiedy dzisiaj mapa służy w nie mniejszym stopniu celom naukowym, gospodarczym, politycznym i kulturalnym niż militarnym to w czasach nie tak bardzo odległych pilna potrzeba prowadzenia wojen była jedyną przyczyną wykonywania dokładnych pomiarów terenu. Wielki Książe Elektor jako pierwszy rozkazał systematycznie wymierzyć teren kraju i powstała pewna ilość odręcznie sporządzonych map. Jednak tylko niektóre z nich zostały wydrukowane. Związane było to z wysokimi kosztami, jednak decydującą przyczyną było to, że odwzorowanie terenu kraju traktowane było jako tajemnica państwowa. Mapy oryginalne w pierwotnej skali mogły się znaleźć w posiadaniu niewielu osób (instytucje wojskowe i najwyższe władze cywilne) i nie mogły być kopiowane. Istniało co najwyżej kilka odręcznie sporządzonych kopii. Utajnienie map wielkoskalowych obowiązywało także w okresie późniejszym aż do początków wieku XX-go i dotyczyło wszystkich dobrych map państw europejskich.

Jako pracę poprzedzającą mapę Schröttera można uznać wykonaną w latach 1726-30 przez inżyniera kapitana Simona Generalną Mapę Królestwa Prus, która do końca XVIII-go wieku miała tworzyć pierwowzór dla wszystkich następnych map Starych Prus. Zarówno jednak ją jak i wcześniejsze mapy Prus można potraktować jak świstek papieru bez najmniejszej prawidłowości, ponieważ sporządzano je bez gruntownych pomiarów i obserwacji. Prusy zdecydowały się zatem użyć wszelkich środków naukowych, technicznych i zdobyczy sztuki, aby przeprowadzić kompletne pomiary prowincji, a następnie w pomniejszonych rozmiarach wydrukować mapy. Tak narodziła się tzw. mapa Schröttera