Tytuł: Manifest KOMUNISTYCZNY, seria wydawnicza – „Wiedza To Potęga (Zeszyt Nr 13.)”.
Autor: Karol MARKS i Fryderyk ENGELS, redakcji, porównania z oryginałem i ponownego opracowania tekstów przekładów dokonał Dr. Julian MALINIAK.
Wydawca: Spółdzielnia Wydawnicza „WIEDZA”, Warszawa 1948, wydanie XVII. 84 strony, oprawa miękka, format 14,5x20,5 cm.
Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki oraz środka (podpis własnościowy na stronie przedtytułowej) – poza tym stan OK.
„Manifest KOMUNISTYCZNY”. Przedmowa do wydania polskiego z roku 1892 - Fakt, że nowe polskie wydanie MANIFESTU KOMUNISTYCZNEGO stało się potrzebne, nasuwa różne myśli.
Przede wszystkim należy zaznaczyć, że w ostatnich czasach MANIFEST stał się poniekąd sprawdzianem rozwoju wielkiego przemysłu na kontynencie europejskim. W miarę tego jak w danym kraju wzrasta wielki przemysł — wśród robotników tego kraju wzmaga się pragnienie wyjaśnienia sobie swego stanowiska jako klasy robotniczej w stosunku do klas posiadających, szerzy się wśród nich ruch socjalistyczny i rośnie popyt na Manifest. A więc nie tylko stan ruchu robotniczego, lecz także stopień rozwoju wielkiego przemysłu w każdym kraju określić się daje dość ściśle na podstawie liczby egzemplarzy Manifestu rozpowszechnionych w języku danego kraju.
Nowe polskie wydanie Manifestu wskazuje więc na stanowczy postęp przemysłu polskiego. I nie ulega wątpliwości, że w ciągu dziesięciolecia, które upłynęło od ostatniego wydania, postęp ten dokonał się rzeczywiście. Królestwo Polskie, Kongresówka, stało się wielkim okręgiem przemysłowym imperium rosyjskiego. O ile wielki przemysł rosyjski rozsiany jest w różnych ośrodkach — część nad Zatoką Fińską, druga w centrum (Moskwa i Władimir), trzecia znów nad Morzem Czarnym i Azowskim, jeszcze inne znów gdzie indziej — przemysł polski stłoczył się na stosunkowo małej przestrzeni i odczuwa zarówno korzystne, jak i niekorzystne skutki takiej koncentracji. Korzystne dostrzegli konkurujący fabrykanci rosyjscy, kiedy zażądali ceł ochronnych przeciw Polsce, pomimo swej gorącej chęci zrusyfikowania Polaków. Niekorzystne — dla polskich fabrykantów i dla rosyjskiego rządu — ujawniają się w błyskawicznym rozpowszechnianiu się idei socjalistycznych wśród robotników polskich i w coraz większym popycie na MANIFEST.
Szybki rozwój przemysłu polskiego, który przerósł o głowę przemysł rosyjski, jest z kolei nowym dowodem niespożytej siły żywotnej narodu polskiego i nową rękojmią jego przyszłego odrodzenia narodowego. A odrodzenie niepodległej, silnej Polski jest sprawą, która obchodzi nie tylko Polaków, lecz i nas wszystkich. Szczera współpraca międzynarodowa narodów europejskich możliwa jest jedynie wówczas, kiedy każdy z tych narodów będzie u siebie w domu zupełnie niezależny. Rewolucja 1848 roku, w której bojownicy proletariaccy zmuszeni byli pod sztandarem proletariatu wykonać właściwie pracę na rzecz burżuazji, urzeczywistniła jednocześnie przez wykonawców swego testamentu, Ludwika BONAPARTE i BISMARCKA, niepodległość Włoch, Niemiec, Węgier; Polskę zaś, która od roku 1792 dokonała dla sprawy rewolucji więcej niż wszystkie te trzy narody razem, Polskę pozostawiono samej sobie, gdy w roku 1863 ulegała dziesięciokrotnie potężniejszej przemocy rosyjskiej. Szlachta nie potrafiła ani utrzymać, ani wywalczyć na powrót niepodległości Polski; dla burżuazji jest ona dziś co najmniej obojętna. A jednak dla zgodnego współdziałania narodów europejskich jest ona koniecznością. Wywalczyć ją może tylko młody proletariat polski i w jego rękach jest całkowicie pewna. Albowiem robotnikom całej pozostałej Europy niepodległość Polski potrzebna jest tak samo jak robotnikom polskim. [F. ENGELS; Londyn, 10 lutego r. 1892]
Spis treści:
Wstęp;
- Przedmowa do wydania polskiego z r. 1892;
- Przedmowa do wydania niemieckiego z r. 1872;
- Przedmowa do wydania niemieckiego z r. 1883;
- Przedmowa do wydania angielskiego z r. 1888;
- Przedmowa do wydania niemieckiego z r. 1890;
MANIFEST KOMUNISTYCZNY:
- I. Bourgeois a proletariusze;
- II. Proletariusze a komuniści;
- III. Literatura socjalistyczna i komunistyczna:
- 1. Socjalizm reakcyjny:
- - a) Socjalizm feudalny;
- - b) Socjalizm drobnomieszczański;
- - c) Niemiecki, czyli „prawdziwy” socjalizm;
- 2. Socjalizm konserwatywny, czyli burżuazyjny;
- 3. Krytyczno-utopijny socjalizm i komunizm;
- IV. Stanowisko komunistów do różnych partii opozycyjnych;
- Polecam!