![banner lap kupon button](data:image/svg+xml,<svg xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" viewBox="0 0 1200 301"></svg>)
od ręki !
Bez konieczności czekania.
Ta płyta jest już w magazynie.
Dzisiaj kupujesz - jutro dostawa.
KANON FIDELITY to właściwe miejsce dla każdego Audiofila !
Płyty SHM-CD są w pełni kompatybilne ze wszystkimi rodzajami odtwarzaczy CD, a także DVD oraz Blu-Ray.
SHM-CD to produkt doskonały, powodujący u słuchacza wrażenie obcowania z absolutem. Jakość dźwięku "taśmy matki" i głębsze brzmienie maksymalnie zbliżone do winyla, a do tego niezwykle plastyczne.
Przed Państwem Płyta "Super High Material CD"
Podstawową zmianą jest użycie super-przezroczystego tworzywa poliwęglanowego, które tak jak w formacie blu-ray pozwala na wierniejsze przekazanie obrazu, to w przypadku płyty SHM działa identycznie, tylko odnosi się do dźwięku.
Teraz słuchając SHM-CD nie chce się już nigdy, pod żadnym pozorem wracać do poprzednich wersji – życie jest zbyt krótkie na nudne hi-fi… Dźwięk SHM-CD jest wybitny !!!źródło "high fidelity PL""
Manfred Mann Chapter Three – Manfred Mann Chapter Three
[Cardboard Sleeve (mini LP)] [SHM-CD] [Limited Japanese Release] (Bonus Tracks) (Belle Antique Records)
- Wydany: 1969
Manfred Mann Chapter Three – album nagrany pomiędzy czerwcem a październikiem 1969 r. przez grupę Manfred Mann Chapter Three i wydany w listopadzie tego samego roku.
- Mike Hugg – pianino, wokal
- Manfred Mann – organy, gwizdek policyjny
- Bernie Living – saksofon altowy, flet
- Steve York – gitara basowa, gitara, harmonijka
- Craig Collinge – perkusja
W czerwcu 1969 r. rozwiązała się grupa Manfred Mann, po prawie 6 latach pełnych sukcesów.
Jeszcze w czerwcu Manfred Mann i Mike Hugg sformowali nową grupę, która przyjęła nazwę Manfred Mann Chapter Three. Grupa w krótkim czasie wydała dwa albumy, które – według słów muzyków – zawierały taką muzykę, jaką naprawdę zawsze chcieli grać.
Muzycy odeszli więc od popu i wkroczyli na teren jazzrocka i rocka progresywnego.
TUTAJ możesz posłuchać płyty: https://www.youtube.com/watch?v=LygISw0LY5o jeżeli ktoś tego nie zna, to KONIECZNIE !
recenzja z ArtRock na dole strony
Wydanie japońskie !
Product Details
- Catalog No.: BELLE-213550
- JAN/ISBN: 4527516605902
- Product Type: CD
- Number of Discs: 1
- Label/Distributor: BELLE ANTIQUE
TO WYDANIE UKAZAŁO SIĘ W JAPONII 25 września 2021.
Cardboard Sleeve - mini LP
Zawiera 4 nagrania bonusowe.
Format SHM-CD jest w pełni kompatybilny ze wszystkimi rodzajami odtwarzaczy CD.
SHM-CD
Japanese Exclusive SHM-CD Release : Super High Material CD - Playable on All CD Players
Absolutny majstersztyk !!!
LIMITED EDITION - ograniczony nakład !
Płyta kompaktowa-oryginalna.
Posiada kartonową nakładkę na pudełko - OBI, a także , dodatkową książeczkę w języku japońskim. (oczywiście oprócz tej "normalnej" po angielsku).
ROCK Jazz rock , progressive rock , Fusion
Stan płyty: NOWA i FABRYCZNIE ZAFOLIOWANA.
Track listing
- 1., Travelling Lady, 5:51
- 2., Snakeskin Garter, 5:49
- 3., Konekuf, 6:00
- 4., Sometimes, 2:40
- 5., Devil Woman, 5:27
- 6., Time, 7:29
- 7., One Way Glass, 3:34
- 8., Mister You're a Better Man than I, 5:12
- 9., Ain't It Sad, 2:00
- 10., A Study in Inaccuracy, 4:08
- 11., Where Am I Going, 2:51
Bonus tracks
12. "Sometimes" (single mono version) – 2:22
13. "Travelling Lady" (single mono version) (Mann, Hugg) – 5:20
14. "Devil Woman" (single version) – 5:23
15. "A Study in Inaccuracy" (alternative version) – 5:10
==================================================================================================================
Personnel
Manfred Mann Chapter Three
- Mike Hugg – piano, lead vocals, arranger
- Manfred Mann – organ, police whistle, arranger, vocals on "One Way Glass"
- Bernie Living – alto saxophone, flute
- Steve York – bass, guitar, harp
- Craig Collinge – drums
Wind section
- Clive Stevens – tenor saxophone
- Carl Griffiths – tenor saxophone
- Dave Coxhill – baritone saxophone
- Gerald Drewett – trombone
- Sonny Corbett – trumpet
Guests
- Brian John Hugg – acoustic guitar
- Harry Beckett – trumpet on "Time"
- Sue and Sunny – vocals on "Devil Woman"
Recenzja z ArtRock.pl
Ocena: 8+ Absolutnie wspaniały i porywający album.
10.03.2007
Tarkus (Recenzent)
Manfred Mann Chapter Three — Volume One
There she was
Just a-walkin' down the street
Singing doo-wah-diddy diddy-cum-diddy-doo
Nie bez kozery ta recenzja zaczyna się powyższym, głupiutkim cytatem z głupiutkiego przeboju z 1964 roku. Autorem tego (olbrzymiego skąd inąd - pierwsze miejsce na listach po obu stronach Atlantyku!!) hitu był pochodzący z RPA pianista Manfred Mann, liderujący grupie, która od jego imienia i nazwiska wzięła nazwę. Taa, Manfred Mann to była prawdziwa fabryka przebojów (17 hitów pomiędzy 1963 a 1969 rokiem!), ale liderowi co innego w duszy grało. Jak się okazało, nie tylko jemu, bo także współzałożyciel grupy Manfred Mann, perkusista Mike Hugg, był już serdecznie znudzony graniem popu i desperacko chciał czegoś innego. Obaj panowie rozwiązali maszynkę do przebojów i zawiązali nowe kombo. Początkowo pod nazwą Emonon (No Name od tyłu), finalnie, po zmianie składu Manfred Mann Chapter Three (poprzednie dwa rozdziały to dwa wcielenia popowego Manfred Mann). Pod koniec roku 1969 w sklepach ukazała się debiutancka płyta grupy, w gustownej zielonej okładce i z karykaturami członków zespołu. Wszyscy spodziewali się kolejnych przebojów, więc wyobrażam sobie, że przeciętny fan "Doo Wah Diddy" po wysłuchaniu pierwszych taktów "Volume One" zrejterował zygzakiem. Krzycząc z przerażenia.
To jest jazz. Zasadniczo rzecz biorąc do takeij szuflady można włożyć dokonania Manfred Mann Chapter Three. Hugg przesiadł się zza garów na pianinko i zaczął śpiewać. A głos Hugg ma bardzo specyficzny i o wyjątkowo nieprzyjemnej barwie (co świetnie pasowało do klimatu). Mann jak zwykle siedział za organami. Do tego dołożyć trzeba sekcję rytmiczną (bardziej rockową niż jazzową, to fakt) i dęciaki. Dużo dęciaków. Jeszcze dęciaki dodatkowo. I ZERO gitary. Tak, poza nielicznymi akustycznymi akcentami, elektryczna gitara jest na tym albumie nieobecna.
To niełatwa w odbiorze muzyka. Fragmenty bardzo melodyjne łamane są często nieprzyjemnym jazgotem. Mann i spółka jakby celowo uciekają od melodii ku demonicznemu klimatowi, ku specyficznej atmosferze, ku transowi, improwizacjom. Są tu szalone sola saksofonu, potężne partie sekcji dętej, długie, rozjazgotane sola na organach elektrycznych. Jest demoniczna kobieca wokaliza ("Devil Woman"). Jest kościelny chór wpleciony we free-jazzową improwizację ("A Study In Accuracy"). Jest fenomenalna, lodowata wręcz wersja "Mister You're Better Man Than I" który Mann skomponował parę lat wcześniej dla The Yardbirds. Potencjalna przyczyna zawału każdego z członków The Yardbirds. A z kolei w całkiem ślicznych quot;Sometimes" i "Ain't It Sad" klimat jest...canterburyjski. Tak grał zespół Caravan dwa-trzy lata później. Niesamowite, ale prawdziwe. "Time" fajnie wzbogacone jest partią harmonijki ustnej, ale to soczysty, mięsisty jazz z "bondowskimi" dęciakami. Z kolei natomiast dęciaki z "One Way Glass" dużo zawdzięczają beatlesowskiemu "Hey Jude" (swoją drogą to jedyny na płycie numer śpiewany przez Manna).
Taką muzykę Manfred Mann i Mike Hugg chcieli ponoć grać od samego początku. Interesował ich nowoczesny jazz i tylko przypadkowy zbieg okoliczności sprawił, że przez prawie 6 lat współtworzyli kopalnię przebojów pop. I chyba źle się stało, że nie poczekali jeszcze chwili z pokazaniem światu swojego prawdziwego oblicza, bo wyszło na to, że świat nie był gotowy na Manfreda Manna - awangardzistę, jazzmana, muzyka niekomercyjego. "Volume One" to bardzo odważny album. Zdecydowanie najodważniejszy w całej karierze Manna. Totalne odcięcie się od przeszłości, takie "albo mnie zaakceptujecie, albo nie - nie dbam o to, bo jestem szczery". No właśnie - czuć na tej płycie szczerość. Czuć serce w tym graniu, czuc duszę. Od pierwszego słuchania wiadomo, że to nie koniunkturalizm, tylko faktycznie tak panom w duszy grało. A że świat się nie poznał? Pieprzyć to, naprawdę. Liczy się tylko wspaniała muzyka. Tym bardziej, że dokonania Manfred Mann Chapter Three odkrywane po latach brzmią świeżo, inspirująco i wciąż bardzo odważnie. Taka muzyka nie ma szans się zestarzeć po prostu.
Description
Cardboard sleeve packaging. Features the high-fidelity SHM-CD format. Includes bonus track(s). Comes with lyrics and a description.
Description in Japanese
ヴォリューム 1 [SHM-CD] / マンフレッド・マン・チャプター・スリー
南アフリカ出身で60年代はロンドンのモッズ・シーンで活躍したマンフレッド・マンが、プログレッシヴな方向をめざして盟友マイク・ハッグと結成したマンフレッド・マン・チャンプター・スリー、VERTIGOレーベルの第一弾作品として1969年にリリースされたデビュー作。ジャズとブラス・ロックを尖鋭的に融合させたサウンドで、イアン・カーやソフト・マシーン等に比肩する英国ジャズ・ロックの黎明期に君臨した歴史的重要作。紙ジャケット、SHM-CD、ボーナス・トラック収録の決定版的内容! 解説、歌詞、対訳付。