Miedzioryt  z wizerunkiem twarzy Chrystusa na chuście św. Weroniki, opatrzony pieczęcią.

Widoczny napis informuje: VERA EFFIGIES SACRI VULTUS DOMINI NOSTRI JESU CHRISTI – jest to oblicze czczone w bazylice Św. Piotra w Watykanie.

Wymiar: 40cm x 46cm

Z racji na swoje lata posiada ślady użytkowania(stan jak na zdjęciach

Przed licytacją prosimy o telefon w celu potwierdzenia dostępności towaru.

Dla zainteresowanych podeślę więcej zdjęć.

Twarz Chrystusa ukazana jest w jednym z typów wizerunku prawdziwego oblicza Chrystusa (Veraikon) w formie samodzielnego obrazu.

Twarz Chrystusa, odbita na chuście, ukazana jest w ujęciu frontalnym, z zamkniętymi oczami, długimi włosami i brodą. Z wielu miejsc na głowie Jezusa ukazana brocząca krew, w postaci kropli lub strug krwi.

Pod wizerunkiem Chrystusa napis: "Vera Effigies Sacri Vultus Domini nostri Jesu Christi / que Roma, in Sacrosancta Basilica S. Petri in Vaticano religiosifaune ofaereatur et colitur".

Z przedstawieniem chusty św. Weronki wiąże się legenda o powstaniu cudownego portretu Chrystusa – nie uczynionego ręką ludzką (acheiropity). Najstarsza wersja tego opowiadania z II-III wieku (apokryfy List Abgara do Chrystusa oraz List Chrystusa do Abgara) nawiązuje do uzdrowienia Abgara na widok cudownego mandylionu Chrystusa, przyniesionego przez wysłańca królewskiego lub przez św. Judę Tadeusza.

Według innych świadectw apokryficznych cudowny wizerunek Chrystusa miała otrzymać niewiasta cierpiąca na krwotok (Mt 9, 20-22; Mk 5, 25-34; Łk 8, 43-48). Ewangelia Nikodema, czyli Dzieje Piłata (IV w.) określają tę kobietę jako Weronikę. Weronika według Mors Pilati oraz Vindicta Salvationis (IV-VIII w.) wraz z cudownym obrazem Chrystusa została przywieziona do Rzymu przez Weluzjana, sługę cesarza Tyberiusza, który po ujrzeniu wizerunku miał zostać uzdrowiony z trądu.

Legenda o chuście św. Weroniki rozprzestrzeniona była szeroko w średniowieczu, zwłaszcza dzięki Złotej legendzie Jakuba de Voragine. Motyw wizerunku Zbawiciela występuje na chustach samodzielnie od XIV wieku, obok przedstawienia oblicza Chrystusa, popularnego już na Zachodzie w średniowiecznym malarstwie tablicowym, a rozpowszechnionego w tematyce ikon.