Mojżesz Kisling (1891-1953)
"Twarz kobiety"

akwaforta, sucha igła
 

Autentyczna praca jednego z najważniejszych artystów europejskiego modernizmu i najwybitniejszego przedstawiciela Ecole de Paris - Mojżesza Kislinga. Przedstawia twarz młodej, pięknej kobiety o krótkich włosach, z wyraźnymi rysami twarzy. Przedstawiona kobieta ma duże oczy, drobny nos i pełne usta. Na czoło, oczy i fragment lewej strony twarzy pada cień, na prawym, oświetlonym policzku delikatnie załamuje się światło podkreślając kształt twarzy. Kobieta jest skupiona, nieco rozmarzona, z delikatnie przymkniętymi oczami wpatrzonymi prosto w odbiorcę. 

Wizerunek modelki wypełnia cały kadr kompozycji; subtelny modelunek światłocieniowy fizjonomicznych rysów portretowanej uzyskany jest finezyjnym szrafowaniem. Uderza znamienny dla portretów Kislinga liryczny, melancholijny wyraz twarzy modelki jakby "myślowo nieobecnej", zapatrzonej w świat własnych marzeń. Stylistycznie praca bliska jest portretom z lat 30. i 40.

Technika wykonania: sucha igła, akwaforta / papier. Grafika sygnowana w prawym, dolnym rogu: "Kisling" (na płycie). Inny egzemplarz prezentowanej grafiki (z autorską dedykacją "Dla Lili") oferowany był w 2001 roku na Aukcji Dzieł Sztuki Domu Aukcyjnego POLSWISS ART i został sprzedany za kwotę 22.000 zł (ODNOŚNIK do KATALOGU)

Mojżesz Kisling (1891–1953): polski malarz żydowskiego pochodzenia, jeden z ważniejszych artystów okresu modernizmu i jeden z najważniejszych przedstawicieli Ecole de Paris; w latach 1907-11 studiował w ASP w Krakowie u J. Pankiewicza; z Polski wyjechał w 1910 i odtąd jego kontakt z krajem był bardzo ograniczony; pracował w Paryżu, gdzie był m.in. związany z École de Paris; w czasie I wojny światowej służył w polskim oddziale Legii Cudzoziemskiej, w 1939 wyjechał do USA, gdzie spędził II wojnę światową; do Francji powrócił w 1946; w pierwszym okresie tworzył pod wpływem P. Picassa oraz A. Modiglianiego, inspirowała go twórczość P. Cézanne’a, stosował też formy kubizmu i ekspresjonizmu; później wypracował indywidualny styl, polegający na upraszczaniu kształtów i idealizacji obwiedzionych konturem form; używał czystej, nasyconej gamy kolorystycznej, głównie czerwieni; malował martwe natury (Martwa natura z owocami, 1914), pejzaże (Saint-Tropez, 1918), portrety, głównie kobiece (Kiki, 1920; Kobieta w polskim szalu, 1928; Josette, 1934; Akt rudej kobiety, 1949), pejzaże, sceny rodzajowe; w twórczości zwracał uwagę głównie na problem bogatej kolorystyki statycznych kompozycji o miękkiego modelunku.

Wymiary: odcisk płyty: 17,4 x 12,7 cm, w świetle passe partout: 19 x 14 cm, w ramie: 51 x 41,5 cm. Stan zachowania: idealny. Praca oprawiona w doskonale dobraną, złotą ramę z kremowym, płóciennym passe partout.

Do pracy (bezpłatnie) dołączamy pisemny certyfikat potwierdzający oryginalność przedmiotu oraz wszelkie informacje zawarte w opisie,  istnieje możliwość dołączenia ekspertyzy rzeczoznawcy, biegłego w zakresie wyceny dzieł sztuki (za dodatkową opłatą)