TRZY SZTUKI  AMONITÓW ZŁĄCZONE RAZEM, OKAZ W CAŁOŚCI PIĘKNIE POLEROWANY, BARDZO DOBRA JAKOŚĆ

UNIKATOWY, MUZEALNY, OKAZ

LOK. : OKOLICE MAHAJANGA I TOLIARA, MADAGASKAR

OKRES : DOLNA JURA 163 MLN LAT I KREDA 120 MLN LAT

WYMIARY : OK. : 22 x 18 x 8 cm

WAGA : 4,96 kg

/ PODSTAWKA POD OKAZ DOSTĘPNA NA OSOBNEJ AUKCJI /

NR 1

Amonity, amonitowate (Ammonoidea) – podgromada wymarłych głowonogów (Cephalopoda), przeważnie o symetrycznej, płaskospiralnej skorupie. Nieliczne rodzaje miały nietypowe kształty, np. prostej muszli, spirali zwiniętej w pionie, spirali o niestykających się skrętach. Występują w skałach pochodzenia morskiego z okresu od dewonu do końca kredy.

Muszla amonitowatych zbudowana była z aragonitu i dzieli się na dwie części: dużą, przyujściową komorę mieszkalną oraz fragmokon złożony z szeregu niewielkich komór wypełnionych gazem. Komory te powstawały przez całe życie osobnika, dzięki temu że amonitowaty rosnąc powiększał i dobudowywał od strony ujścia komorę mieszkalną, przesuwając się w kierunku ujścia, a pustą przestrzeń z tyłu oddzielał aragonitową przegrodą od komory mieszkalnej. Komora mieszkalna była połączona z fragmokonem rurkowatą tkanką zwaną syfonem, która przechodziła przez wszystkie komory aż do embrionalnej. W skamieniałościach zachowuje się sfosylizowana osłonka syfonu i jego wypełnienie, całość jest popularnie, choć niezbyt prawidłowo, zwana również syfonem. W ujściu muszli amonitowatych znajdowały się kalcytowe płytki aptychy i anaptychy pełniące funkcję dolnej szczęki, a u niektórych rodzajów dodatkowo także wieczka zamykającego wejście do muszli.