_________________________________
ZAPRASZAM NA MOJE AUKCJE
na życzenie mogę przesłać dodatkowe zdjęcia w lepszej jakości
w razie pytań proszę pisać lub dzwonić.
Informacje kontaktowe znajdują się na dole w zakładce
***********************
*** OPIS ROBOCZY, NIEDŁUGO ZAMIESZCZĘ ZDJĘCIA ***
pewnie w weekend będę miał czas, to zrobię zdjęcia
***********************
PIĘKNY WIDELEC HERB "STARY KOŃ"
Ludwik Bernard NAST
*
Polska, Warszawa; 1884 rok
srebro; bardzo ładny stan
Zapraszam do zakupu tego wspaniałego widelca
na sąsiedniej aukcji wystawiam jeszcze łyżkę do kompletu
Sztuciec wykonany ze srebra próby 0.875; masywny; trzonek giloszowany i grawerowany, gilosz wyraźny, wyjątkowo drobny i zdobny, grawerunek na trzonku z medalionem na herb i monogramem, herb Stary Koń
herbem tym posługiwały się rodziny o nazwiskach: Bagłaj, Bahłaj, Balicki, Baniewicz, Barwaldski, Bliziński, Bochnar, Bogdziewicz, Bogumił, Bogumiłowski, Bohdziewicz, Botwinko, Brzeszko, Brzeszkowski, Butrymowicz, Butwiłowski, Bystronowski, Bystrzanowski, Bystrzonowski, Cebulka, Chebda, Chełmski, Chorzemicz, Chorzeński, Cybulka, Czajęcki, Czartorejski, Czartoryski, Czebulka, Donatkowski, Gliwicz, Goremiecki, Goryniecki, Gorzycki, Gorzyczański, Gradecki, Grodecki, Gromnicki, Hebda, Hinek, Hynek, Kasprzycki, Kąkolewski, Kempski, Kępski, Kladorubi, Kliczkowski, Knot, Knoth, Konklewski, Kwaśniewski, Kwaśniowski, Kwaśnoborski, Lednicki, Machnicki, Maj, Majewski, Masecki, May, Mezwecki, Miedzwiecki, Miedzwiedzki, Miedźwiecki, Miedźwiedzki, Miezwiecki, Mieźwiecki, Młodziejewski, Młodziejowski, Modlnicki, Myszkowski, Nahojewski, Nahojowski, Nałęcz-Majewski, Namowicz, Nanayko, Naswojewski, Nawlicki, Nawojewski, Nawojowski, Nenajko, Nosal, Nosala, Nowiński, Opęchowski, Pietruski, Piotruski, Poborowski, Polanowski, Połujański, Regi, Regis, Siciński, Siemieszowski, Siemiuszewski, Siemuszewski, Siemuszoski, Staniewski, Staszewski, Strachota, Sulimierski, Sulimirski, Synowiec, Szafraniec, Szafrankiewicz, Szafrański, Szarbski, Szczypien, Tiachowski, Trojanowski, Turebski, Turecki, Węnatowski, Wielogłowski, Wielopolski, Włostowski, Wnętowski, Wołczek, Worms, Wronicki, Wroniecki, Wroniński, Zaprzaniec, Zawadzki, Zbicki, Zibulka, Ziemiecki, Ziemięcki, Żarski, Żochowski.
Herbem Starykoń posługuje się również miasto Sucha Beskidzka
Widelec powstał w 1884 roku w pracowni znanego warszawskiego złotnika Ludwika Nasta
Ludwik Bernard Nast (1801 – 1838) złotnik przybyły do Warszawy z Heilbronn w drugiej połowie lat 20-tych XIX w. Czynny od 1827 roku. Firma Nasta cieszyła się względami rosyjskiej władzy czego dowodzą zachowane obiekty z monogramami cara Mikołaja I, pochodzące z cesarskich rezydencji w Królestwie. Warsztat był także miejscem nauki kolejnego znaczącego pokolenia złotników. Kształcił się tu Stanisław Śliwieński, który prowadził potem własny zakład w Radomiu, potem w Kaliszu, a także syn założyciela Ludwik Walenty. Po śmierci Ludwika Bernarda Nasta w 1838 roku do czasu kiedy czeladnikiem został Ludwik Walenty Nast., warsztat prowadziła wdowa, Julianna (Julia) z Heintzów (ur. 1805 – zm. 1897). Do tego też czasu imiennym znakiem wytwórni było nazwisko założyciela Nast w owalu, zaś znak warsztatowy wyobrażał węża połykającego ogon.
Przedmiot w bardzo ładnym stanie; nieczyszczony, w delikatnej patynie; niewielkie ślady użytkowania
Wymiary 22 cm
Waga 89 g
Sygnatura imiennik pracowni złotniczej Ludwika Nasta "L. Nast" w owalu, znak warsztatowy /Uroboros w owalu", znak probierni warszawskiej z 1884 roku, próba 84, carski orzeł
_________________________________
ZAPRASZAM NA MOJE AUKCJE
na życzenie mogę przesłać dodatkowe zdjęcia w lepszej jakości
w razie pytań proszę pisać lub dzwonić.
Informacje kontaktowe znajdują się na dole w zakładce
Starykoń (Antiquus Caballus, Antiquus Equus, Konie, Stary Koń, Szafraniec, Zaprzaniec) – polski herb szlachecki.
Opis herbu
W polu czerwonym koń srebrny kroczący, z kopytami złotymi i popręgiem czarnym. W klejnocie nad hełmem w koronie topór srebrny o stylisku złotym, wbity w hełm w prawo (heraldycznie).
Legenda herbowa
Bartosz Paprocki przytacza legendę, wedle której herb Starykoń miał przybrać rycerz z rodu Toporczyków po tym, jak zaparli się go bracia. O wspólnym pochodzeniu Starychkoni i Toporczyków miał świadczyć identyczny klejnot obu herbów[1]. Legenda o wspólnym przodku domu Starychkoni i Toporczyków znajduje potwierdzenie w przywileju wydanym przez króla Kazimierza Wielkiego z 1366 roku.
(…)Ten tedy którego się byli dwa zaprzeli z żalu przeciwko braci ze go znać i przyjąć za brata nic chcieli nie chciał też z nimi wiecznie przyjaźni ani herbu jednego używać mówiąc Gdyżeście wy mnie bracią być nie chcieli nie bądźcież ani potomstwo wasze mojemu nigdy Zatem dawszy o sobie świadectwo i znaki się pewnemi wywiódłszy że był własny brat ich prosił króla albo natenczas monarchy aby mu różny od nich herb dał Któremu król rzekł Jaki sobie wymyślisz ja potwierdzę On jako rycerz i mąż znaczny prosił o konia którego dla tego nazwał Starym Koniem że też oni topór herb swój nazwali Starzą wszakoż dla pamięci że z tej familii wyszedł zostawił w hełmie topór Prawa i wolności wszystkie od przodków otrzymane z nimi trzymał albo ich używał(…)
Najwcześniejsze wzmianki
Herb według legend herbowych pochodzić ma z XI wieku.
Najstarszy zachowany wizerunek pieczętny
- 1316 Imbram z Tosznowic ze Śląska.
- 1402 Jana z Modlnicy i Jana Szafrańca z Piaskowej Skały
- 1409 Jana z Łuczyc
- 1430 Piotra Szafrańca i Biskupa kujawskiego Jana
- 1450 Klemensa z Nawojowej
Najstarsze wzmianki pisane
- 1320 Grzegorz z Wronińca (od XVIII wieku zmiana nazwy na Wroniec pow. Proszowicki).Udowodnienie szlachectwa przez Grzegorza z Wronińca (potwierdzone później jego potomkom w roku 1413r przez kancelarie króla Władysława Jagiełły).Na dokumencie świadkowało po dwóch krewnych ze strony ojca i matki Grzegorza z Wronińca.
- 1366 Przywilej króla Kazimierza Wielkiego z 1366 roku, w którym rycerze herbu Starykoń i rycerze herbu Topór "jako pochodzący od wspólnego dziada" otrzymują potwierdzenie "wyłączności sądzenia własnych kmieci za przestępstwa pospolite" (kradzież, pobicie itp.)
- 1404 z zawołaniem "Konie"
- 1420 z zawołaniem "Konie". Przy czym zapiska ta podaje że Piotr Szafraniec powiedział Janowi z Łuczanowic że "Chebda Andrzej de Rostyn jest lepszy gdyż herb Konie zapisany jest w kronice zaś herb Jana z Łuczanowic nie jest". Chodziło tu zapewne o zaginioną cześć kroniki Jana z Czarkowa.
- Najwcześniejsze polskie źródło heraldyczne wymieniające herb to datowane na lata 1464–1480 Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae polskiego historyka Jana Długosza, który uznaje go za rdzennie polski. Zapisuje on informacje o herbie pod łacińską nazwą Antiquus wśród 71 najstarszych polskich herbów szlacheckich we fragmencie: "Antiquus equus album equum in medio stola nigra precinctum in campo rubeo defert Genus Polonicum et ad violenciam rapinasque procliuum."[3].
Najstarsze znane nam familie pieczętujące się herbem Starykoń
- 1320 Grzegorz z Wronińca (pow. Proszowicki) przodek domu Wronickich
- 1340 Piotr z przydomkiem "Bochnar" (dzierżawca żup Bocheńskich) przodek domu Wielopolskich (1405r występują Nawój z synem Mikołajem jako dzierżawcy wszystkich żup krakowskich)
- 1377 Piotr Szafraniec z Łuczyc, przodek domu Szafrańców
Herbowni
Najpełniejszą listę herbownych stworzył Tadeusz Gajl w Herbarzu polskim od średniowiecza do XX wieku z 2007 roku. Lista zawiera 127 nazwisk[5]:
Bagłaj, Bahłaj, Balicki, Baniewicz, Barwaldski, Bliziński, Bochnar, Bogdziewicz, Bogumił, Bogumiłowski, Bohdziewicz, Botwinko, Brzeszko, Brzeszkowski, Butrymowicz, Butwiłowski, Bystronowski, Bystrzanowski, Bystrzonowski, Cebulka, Chebda, Chełmski, Chorzemicz, Chorzeński, Cybulka, Czajęcki, Czartorejski, Czartoryski, Czebulka, Donatkowski, Gliwicz, Goremiecki, Goryniecki, Gorzycki, Gorzyczański, Gradecki, Grodecki, Gromnicki, Hebda, Hinek, Hynek, Kasprzycki, Kąkolewski, Kempski, Kępski, Kladorubi, Kliczkowski, Knot, Knoth, Konklewski, Kwaśniewski, Kwaśniowski, Kwaśnoborski, Lednicki, Machnicki, Maj, Majewski, Masecki, May, Mezwecki, Miedzwiecki, Miedzwiedzki, Miedźwiecki, Miedźwiedzki, Miezwiecki, Mieźwiecki, Młodziejewski, Młodziejowski, Modlnicki, Myszkowski, Nahojewski, Nahojowski, Nałęcz-Majewski, Namowicz, Nanayko, Naswojewski, Nawlicki, Nawojewski, Nawojowski, Nenajko, Nosal, Nosala, Nowiński, Opęchowski, Pietruski, Piotruski, Poborowski, Polanowski, Połujański, Regi, Regis, Siciński, Siemieszowski, Siemiuszewski, Siemuszewski, Siemuszoski, Staniewski, Staszewski, Strachota[6],:, Sulimierski, Sulimirski, Synowiec, Szafraniec, Szafrankiewicz, Szafrański, Szarbski, Szczypien, Tiachowski, Trojanowski, Turebski, Turecki, Węnatowski, Wielogłowski, Wielopolski, Włostowski, Wnętowski, Wołczek, Worms, Wronicki, Wroniecki, Wroniński, Zaprzaniec, Zawadzki, Zbicki, Zibulka, Ziemiecki, Ziemięcki, Żarski, Żochowski[7].
Herbem Starykoń posługuje się miasto Sucha Beskidzka
Wątek herbu wykorzystał Tomasz Jurasz w powieści Stary koń, czyli wędrówki ku tajemniczym historiom (1977)
Ludwik Tadeusz Szafraniec-Bystrzonowski herbu Starykoń (ur. 24 sierpnia 1797 w Krakowie, zm. 27 sierpnia 1878) – działacz Wielkiej Emigracji, generał turecki, pułkownik powstania węgierskiego 1848, dyplomata turecki i emigracyjny, hrabia w Królestwie Kongresowym w 1820 roku[1].
W czasie powstania listopadowego walczył w 1. Pułku Krakusów. Uczestnik bitwy pod Nową Wsią. Za bitwę pod Ostrołęką odznaczony Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari. Po upadku powstania udał się na emigrację do Francji. Blisko związany z osobą księcia Adama Jerzego Czartoryskiego. W listopadzie 1837 wraz z grupą monarchistów okrzyknął księcia Adama królem Polski. W 1840 wyjechał do Algierii, by wziąć udział w walkach z emirem Abd al-Kadirem. Odznaczony krzyżem Legii Honorowej. W 1843 był współzałożycielem Towarzystwa Monarchicznego Trzeciego Maja.
Wykorzystywany przez Hotel Lambert w wielu misjach zagranicznych. Był autorem wielu prac strategiczno-wojskowych. W 1842 wydał Notice sur le résau stratégique de la Pologne, studium o sieci strategicznej Polski, która to praca miała pomóc w przygotowaniu założeń militarnych nowego powstania w kraju. Swoje artykuły publikował w piśmie Trzeci Maj. Inspirował prasę brytyjską i francuską, które w jego osobie znalazły swojego najlepszego informatora o sprawach polskich.
Po wybuchu rewolucji lutowej we Francji, przygotował projekt utworzenia kadr legionowych przy rządzie francuskim. W czerwcu 1848 wziął udział po stronie wojsk rządowych w walkach paryskich przeciwko robotnikom. W końcu września 1848 jako wspólny agent księcia Adama, rządu francuskiego i Królestwa Sardynii udał się z misją dyplomatyczną na Bałkany, gdzie próbował skłonić Serbów i Węgrów do wspólnego wystąpienia przeciwko Austrii. Wziął udział w powstaniu węgierskim. W czasie wojny krymskiej był jednym z pięciu Polaków awansowanych do rangi generałów armii tureckiej. W latach 1857-1872 był tureckim attaché militaire w Paryżu.
Bystrzonowski Hrabia − polski herb szlachecki, hrabiowska odmiana herbu Starykoń.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Opis z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania:
W polu czerwonym, na murawie zielonej, koń srebrny kroczący, o popręgu czarnym. Nad tarczą korona hrabiowska, a nad nią hełm w koronie, z którego klejnot: topór srebrny o stylisku brązowym, jakby wbity w koronę. Labry czerwone podbite srebrem.
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Nadany z galicyjskim tytułem hrabiowskim 19 lutego 1801 Kajetanowi Edlerowi von Bystrzonowskiemu z predykatem hoch- und wohlgeboren (wysoko urodzony i wielmożny). Podstawą nadania tytułu był sprawowany przez obdarowanego urząd kasztelana małogojskiego oraz patent szlachecki z 1798.
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Jedna rodzina herbownych:
graf von Bystrzonowski.
Do tytułu tego rości sobie prawo kilka rodów Bystrzonowskich i Bystrzanowskich, niemających jednak nic wspólnego z Kajetenem i jego potomkami.
herb Bystrzonowski Hrabia
Blazon: W polu czerwonym, na murawie zielonej, koń srebrny kroczący, o popręgu czarnym. Nad tarczą korona hrabiowska, a nad nią hełm w koronie, z którego klejnot: topór srebrny o stylisku brązowym, jakby wbity w koronę. Labry czerwone podbite srebrem.
Polski herb szlachecki, hrabiowska odmiana herbu Starykoń.
Najwcześniejsze wzmianki: Nadany z galicyjskim tytułem hrabiowskim 19 lutego 1801 roku Kajetanowi Edlerowi von Bystrzonowskiemu z predykatem hoch- und wohlgeboren (wysoko urodzony i wielmożny). Podstawą nadania tytułu był sprawowany przez obdarowanego urząd kasztelana małogojskiego oraz patent szlachecki z roku 1798.
Herbowni: graf von Bystrzonowski. Do tytułu tego rości sobie prawo kilka rodów Bystrzonowskich i Bystrzanowskich, nie mających jednak nic wspólnego z Kajetenem i jego potomkami.
szczypce do lodu shaker krater lód whisky whiskey Warszawska Wytwórnia Sreber dawniej Fraget sztućce ehrlich kraków warszawa norblin fraget henneberg plewkiewicz srebrzone srebrzenie srebro owczarski hempel łątkowski hefra art deco secesja egipski myśliwski irys na prezent dla mężczyzny chłopka alkohol szczypce do cukru cukier cukiernica kostki cukru drink burbon koniak prezent art deco artdeco moskwa petersburg lód lodu kostki lodu whisky whiskey shaker alkohol burbon kolekcjoner drink brandy single malt koniak piwo spirytualia cukier cukiernica szczypce do cukru łyżeczka do cukru plater neusilber niemcy francja, warszawa kraków wrocław gdańsk kabaret malcz werner hempel lilpop oliwki kawior słoik ocet maggi chrzan ćwikła egipski irys art deco secesja henneberg owczarski fraget norblin plewskiewicz empire poznański słowiański pis wmf plewkiewicz przedwojenna srebro ostrze gerlach nierdzewne egoista singiel singla łątkowski hempel pogoń gerlach wmf schiffers poznań lublin N1A