Witamy w ofercie Antykwariatu Internetowego "In Nomine".
Przed złożeniem oferty zakupu prosimy zapoznać się z warunkami dostawy i płatności oraz warunkami reklamacji, zwrotów i pozostałymi informacjami od sprzedającego znajdującymi się pod opisem oferty.
Przedmiotem oferty jest używana książka:
Lilla Weneda. Tragedja w pięciu aktach
- Autorzy: Juljusz Słowacki
- Strony: 130; Format: 10,0 x 14,5 cm
- Waga: 95 g.
- ISBN: brak.
- Wydanie: b.d. (1907); Nakład: b.d.
- Wydawca: Towarzystwo Wydawnictwo Podręczników Szkolnych (Warszawa)
- Oprawa: twarda
- Nr katalogowy: k06578
Stan książki: dobry
Stan okładki: dobry, okładka tekturowa pokryta płótnem w ręcznej oprawie introligatorskiej, miejscami nieznacznie wytarta, zakurzona i lekko zabrudzona, posiada ślady niewielkich plam i zabrudzeń.
Stan kartek: kilka kartek posiada ślady niewielkich plam i/lub zabrudzeń, pozostałe czyste, nieco pożółkłe, z naturalnymi przebarwieniami papieru, jedynie od strony zewn. krawędzi kartki są nieco zakurzone i miejscami nieznacznie zabrudzone.
- Na grzbiecie znajdują się pozostałości naklejki z numerem katalogowym biblioteki.
- Książka znajdowała się w księgozbiorze przedwojennego gimnazjum katolickiego, przekształconego później w szkołę państwową i liceum. Posiada wbite pieczęcie biblioteczne oraz numery katalogowe z tych różnych zbiorów.
Książka została wydana w ramach cyklu "Biblioteczka Polska", tom nr 2.
"Podług wydania pierwszego (Paryż 1840)." Wstęp i przypisy: Jan Michalski.
"Lilla Weneda. Tragedia w pięciu aktach - utwór historiozoficzny napisany przez Juliusza Słowackiego w roku 1839, a wydany w 1840 w Paryżu. Tragedia pisana częściowo wierszem białym, częściowo rymowanym. Została wystawiona 23 czerwca 1863 w teatrze Skarbkowskim we Lwowie. Po raz pierwszy utwór był wydany wraz z listem do Zygmunta Krasińskiego, wierszem "List do Aleksandra H." (Hołyńskiego) i "Grobem Agamemnona". Stanowił inspirację malarską dla m.in. Jacka Malczewskiego i Ferdynanda Ruszczyca. Miał też wpływ na twórczość Antoniego Langego ("Wenedzi"), Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej ("Róża, lasy i świat"), a także prawdopodobnie na Stanisława Wyspiańskiego, Adama Asnyka, Marii Konopnickiej.
Tragedia podbitego narodu Wenedów przedstawiona jest w utworze w stylistyce bliskiej mitologii celtyckiej, osjanizmowi i mitologii nordyckiej. W celu zdemaskowania postaw upadłych moralnie bohaterów utworu, instytucji i grup społecznych, poeta posłużył się elementami groteski (pomimo wierności zasadom budowania tragedii). Słowacki w tym dziele nawiązał do propagowanej wtedy przez historyków teorii podboju, która wyjaśniała źródła struktury narodu polskiego i dwoistość jego istoty. Powstał po upadku powstania 1830, z tej perspektywy poeta nadaje dodatkowe znaczenie ówczesnej sytuacji Polaków i ukazuje sens dziejów narodowych. Klęski dopatruje się w braku bohaterstwa, fatalizmie dziejowym, dwoistości ideowej narodu i jego oczekiwaniu na niezwykłe przemiany. Nadzieję poeta widzi jedynie w heroicznej ofierze.
Akcja utworu rozgrywa się w rejonie jeziora Gopło, w czasie przedhistorycznym. Ukazuje najazd Lechitów na Wenedów. Wenedowie ponoszą rozpaczliwą klęskę, której przyczyną jest nieokreślona klątwa; naród ten nie może być w żaden sposób ocalony - jedynie królewska harfa mogłaby go zbawić, lecz nie zostaje odebrana z rąk Lechitów. Harfa symbolizuje poezję tyrtejską. Sens beznadziejnej klęski rozumie tylko jedna z dwóch córek króla - Roza Weneda, która przepowiada tragedię już w Prologu i wydaje się wciąż popychać Wenedów do klęski. (...) Każdy z pierwszych czterech aktów zamyka pieśń Chóru Dwunastu Harfiarzy interpretująca poprzednie wydarzenia. Akt V kończy się wielką klęską Wenedów, śmiercią Lilli Wenedy, jej ojca - Derwida, dwóch braci: Lelum i Polelum, wreszcie ukazaniem się zwycięskiej Bogarodzicy. Choć dramat ma strukturę zamkniętą, nie sposób jednoznacznie zinterpretować znaczenia ostatniej sceny, szczególnie w kontekście przepowiedni Rozy."
[Źródło: Wikipedia]
"Juliusz Słowacki herbu Leliwa (ur. 4 września 1809 w Krzemieńcu, zm. 3 kwietnia 1849 w Paryżu) - polski poeta, przedstawiciel romantyzmu, dramaturg i epistolograf. Obok Mickiewicza i Krasińskiego określany jako jeden z Wieszczów Narodowych. Twórca filozofii genezyjskiej (pneumatycznej), epizodycznie związany także z mesjanizmem polskim, był też mistykiem. Obok Mickiewicza uznawany powszechnie za największego przedstawiciela polskiego romantyzmu.
Utwory Słowackiego, zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją narodu polskiego, podejmowały istotne problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, z przeszłością narodu i przyczynami niewoli, ale także poruszały uniwersalne tematy egzystencjalne. Jego twórczość wyróżniała się mistycyzmem, wspaniałym bogactwem wyobraźni, poetyckich przenośni i języka. Jako liryk zasłynął pieśniami odwołującymi się do Orientu, źródeł ludowych i słowiańszczyzny. Był poetą nastrojów, mistrzem operowania słowem. Obok Cypriana Kamila Norwida i Tadeusza Micińskiego uważany za największego z mistyków polskiej poezji. Miał zresztą (i opisał je w "Raptularzu") doświadczenia mistyczne.
Wywarł ogromny wpływ na późniejszych poetów Młodej Polski i dwudziestolecia międzywojennego, m.in. Antoniego Langego, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, Jana Lechonia. 9 stycznia 2009 Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ogłosił rok 2009 Rokiem Juliusza Słowackiego. (...)"
[Źródło: Wikipedia]
Zapraszamy do zakupów z naszej oferty!