LEONURI TINCTURA Serdecznik Pospolity - leczy serce i nerwy.

Serdecznik pospolity (Leonurus cardiaca L.) - gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny jasnotowatych. Nazwy ludowe: gęsia stopa, lisi ogon, lwie serce.

Serdecznik pospolity Leonurus cardiaca L. jest gatunkiem z rodziny Lamiaceae (dawniej Labiatae), rozpowszechnionym w Europie i w Azji. W Polsce występuje na niżu i pogórzu. Introdukowany również w Ameryce Płn. Nazwa rodzajowa gatunku pochodzi z greki (leon - lew i eura - ogon). Można ją wiązać z budową kwiatu, dla której charakterystyczna jest zwisająca dolna warga. Nazwa gatunkowa cardiaca wynika z głównego zastosowania surowca: w zaburzeniach pracy serca. Surowcem jest bowiem ziele Leonuri cardiacae herba, znane ze swego leczniczego wpływu na układ sercowo-naczyniowy i nerwowy. Występują też nazwy tradycyjne: gęsia stopa lub ogon niedźwiedzi Bärenschweif (niem.), Motherwort (ang.).

Serdecznik pochodzi prawdopodobnie z Syberii - skąd w średniowieczu został sprowadzony do Europy przez ludy azjatyckie, podczas ich wędrówek na zachód. W starożytności ziele serdecznika opisywane było przez Dioskuridesa i Teofrasta – jako lekarstwo na dolegliwości trawienne. Dopiero później odkryto jego wpływ na serce i układ krążenia.

W XVI w. wymienione jako surowiec leczniczy przez Fuchsa, Matthiolusa i Lonicerusa. Potem serdecznik popadł w zapomnienie. Został ponownie doceniony, jako roślina o istotnej aktywności biologicznej, dopiero około 1930 roku [1, 2, 3].

Naturalnym siedliskiem serdecznika są przydroża, rumowiska, suche pastwiska, zwłaszcza stanowiska słoneczne i bogate w wapń.

Jest byliną o krótkim, poziomym kłączu, wytwarzającą wzniesione, rozgałęzione łodygi, dorastające do 150 cm. Są sztywne, w środku puste, czterokanciaste, często czerwono-fioletowo nabiegłe. Liście dolne mają budowę dłoniastosieczną, górne trójsieczną. Kwiaty, charakterystyczne dla rodziny Lamiaceae, są dwuwargowe, biało-różowe, siedzące, zebrane w nibyokółki w kątach liści, na pędach głównych i bocznych. Owocem są jednonasienne rozłupki, powstałe przez rozpad czterorozłupni. Na wszystkich częściach rośliny występują włoski okrywające, które nadają jej srebrzystą barwę. Kwitnie od czerwca do września. Surowcem jest ziele zebrane w początkowym okresie kwitnienia, gdy pędy są mniej sztywne, a kielichy kwiatowe mniej kłujące. Zbiera się pędy boczne oraz szczytowe części pędów głównych do 25-40 cm, jak również liście odziomkowe. Ziele suszy się w warunkach naturalnych lub w suszarniach, w temperaturze do 35°C [3, 4, 5].

Według FP IX ziele serdecznika powinno zawierać nie mniej niż 0,2% flawonoidów w przeliczeniu na hiperozyd. Tożsamość surowca potwierdza się badaniami makroi mikroskopowymi oraz chromatografią cienkowarstwową wyciągu, w którym po rozwinięciu obserwuje się na chromatogramie, po wywołaniu roztworem dimetyloaminobenzaldehydu, szaroniebieskie plamy świadczące o obecności irydoidów.

Cena dotyczy 5 buteleczek widocznych na zdjęciach.

W razie jakichkolwiek pytań lub wątpliwości proszę o kontakt!

Zapraszam na moje pozostałe aukcje!!!