Złocień balsamiczny jest bylina osiągającą wysokość jednego metra. Z kłącza wyrasta

łodyga z bocznymi pędami, przeważnie obła, włóknista, żebrowana, dołem drewniejąca.

Liście do 30 centymetrów długości, owalne, srebrno-zielone, ząbkowane o zapachu

przypominającym miętowy, na młodych pędach bardzo delikatne. Kwiaty w małych

koszyczkach z drobnymi, żółtymi kwiatami, z niewielkimi białymi płatkami lub bez płatków.

Cała roślina posiada przyjemny balsamiczny aromat.

Złocień balsamiczny bardziej znany był pod nazwą bełżyna. Powszechnie uprawiano

go do XIX wieku, później została niemal kompletnie zapomniany. Od średniowiecza

używano liści i kwitnących pędów złocienia do warzenia i konserwacji piwa. Leczniczo

stosowano napar z liści na dolegliwości żołądkowe, przeziębienia, do łagodzenia bólów

porodowych, leczenia oparzeń, ukąszeń i użądleń owadów. Zastosowanie mają liście

świeże lub suszone, zawierające trwałe olejki eteryczne i gorycze.

Mogą być dodawane w małych ilościach do zup, mięs, dziczyzny, sałatek, młodych

ziemniaków, twarożka i ciast owocowych. Na dużych liściach odziomkowych można

wypiekać kruche ciasteczka. Łodyżkami kwiatostanów można też aromatyzować kiszone

lub małosolne ogórki. W kosmetyce stosuje się napary z liści do mycia włosów i skóry.

Złocienia można wykorzystywać do robienia zapachowego potpourri bo zapach kwiatów

jest nie tylko piękny ale też niezwykle trwały. W gospodarstwie domowym liście złocienia

mogą być używane do odstraszania uciążliwych owadów.

Nazwa ‘liść biblijny’ pochodzi z dawnego stosowania suszonych liści jako przekładki

kart biblijnych i kancjonałów. Swym intensywnym zapachem otrzeźwiały wiernych

usypianych długimi, nudnymi i mało zrozumiałymi popisami kaznodziejskimi.