Forma tak zwanej kłódki rurowej (lufki, kłódki czciastej) znana jest od średniowiecza, a przetrwała do początków XX wieku.
Przeznaczone były z reguły dla gospodarstw rolnych. Wykonywano je w różnych wymiarach – zarówno długie służące do oporządzenia końskiego jak i małe do psich obroży (tzw. pieski). Służyły również do skuwania więźniów.
Klucz w formie rurki jest wewnątrz nagwintowany. Po wkręceniu klucza do maksymalnej pozycji kłódka się otwiera, po wykręceniu zamyka.
W przezentowanym egzemplarzu gwint o dużym skoku jest wykonany ręcznie, co pozwala datować kłódkę na koniec XVIII, bąź początek XIX wieku.
Całość, włącznie z kluczem w oryginale.
Długość - 19 cm.