Kukurydza
Kukurydza to roślina wszechstronna: wykorzystuje się ją w przemyśle, ma też właściwości lecznicze i kosmetyczne.
Z badań archeologicznych wynika, że kukurydzę zaczęto uprawiać przed pięcioma tysiącami lat. Ojczyzną tego warzywa są prawdopodobnie na obszary dzisiejszego Peru. Europejczycy warzywo to poznali dzięki podróżom Krzysztofa Kolumba. Na ziemiach polskich kukurydza pojawiła się dopiero pod koniec XVIII wieku.
Pastewna, zbożowa i cukrowa W uprawie możemy spotkać dwie odmiany kukurydzy: jadalną i pastewną. Współczesna kukurydza różni się znacznie od swego dzikiego przodka. Uprawiana na polach kukurydza jadalna ma uszlachetnione, słodkawe mleczno – żółte lub perłowe ziarno. Daje ona także o wiele wyższe plony. W przyrodzie nie występuje już w stanie dzikim. Dziś uprawia się m.in. odmiany kukurydzy przeznaczone na paszę, odmiany zbożowe o wysokiej zawartości skrobi (wytwarza się z nich mąkę i kaszę) oraz odmianę cukrową jako warzywo.
Walory złocistych kolb Ziarna, zależnie od odmiany, zawierają 60-70% skrobi, 9-14% białka, 4-8% tłuszczu. Są bogate w witaminy z grupy B, witaminy D, E, A i K, zawierają niewiele witaminy C. W ziarnie znajdziemy sole potasu, fosforu, żelaza, miedzi, magnezu, wapnia, selenu i cynku oraz śladowe ilości kobaltu, jodu i bromu. Ze względu na obecność selenu, któremu towarzyszy witamina E, kukurydza ma duże znaczenie w profilaktyce chorób nowotworowych. Z nasion tłoczy się olej kukurydziany, który ma właściwości obniżające poziom cholesterolu we krwi. 100 g kukurydzy nieprzetworzonej to około 110 kilokalorii. Kukurydza z puszki zawiera o 2/3 mniej skrobi niż świeża, natomiast posiada 5 razy więcej cukru oraz bardzo dużo soli.
Wszechstronna roślina Kukurydza to roślina mająca wszechstronne zastosowanie. Wykorzystuje się ją jako surowiec w przemyśle spirytusowym, piwowarskim, olejarskim, a nawet cukierniczym. Jest także przetwarzana na skrobię, używaną w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym i kosmetycznym. Części liści kukurydzy (znamiona) stosuje się pomocniczo w leczeniu stanów zapalnych dróg moczowych, kamicy nerkowej i żółciowej. Łodygi, liście i okrywy liściowe to
2
surowiec dla przemysłu chemicznego. Surowiec ten służy do produkcji papieru, tkanin syntetycznych, żywic, olejów, lakierów i materiałów filmowych.
Zdrowa zeaksantyna Badacze z Luizjany zauważyli, że w społeczeństwach, w których jada się bardzo dużo kukurydzy, rzadko występuje rak jelita grubego, piersi i prostaty. Uważają, że to zasługa obecnego w kukurydzy, rzadkiego barwnika roślinnego – zeaksantyny. Barwnik ten należy do grupy antyutleniaczy i wykazuje zdolność blokowania wolnych rodników, wywołujących procesy nowotworowe.
Jak ją jeść? Kukurydzę można konserwować, marynować i zamrażać. Młode kolbki (określane jako kaczany do 10 cm długości) są najczęściej spożywane lub konserwowane w całości. Świeże kolby można jadać ugotowane do miękkości, w lekko osolonej wodzie. Świetnie smakują gorące kolby posypane żółtym serem. Smaczna jest tez kukurydza pieczona na grillu w folii aluminiowej. Kukurydzę preparowaną (czyli popcorn) wytwarza się z ziaren specjalnej odmiany pękającej – poddając je działaniu wysokich temperatur i ciśnień. Kukurydza konserwowa jest chętnie używana w kuchni – zarówno do sałatek, jak i dań na gorąco. Jej wartość odżywcza jest zdecydowanie niższa niż kukurydzy świeżej
Zastosowanie
 Roślina wspomagająca
o Surowiec zielarski: Znamię kukurydzy - Stigma Maydis, skrobia kukurydziana - Amylum Maydis
o Działanie: znamiona kukurydzy stosuje się jako lek moczopędny oraz w pewnym stopniu przeciwzapalny i rozkurczowy w przypadku trudności w oddawaniu moczu. W zapaleniu miedniczek nerkowych i pęcherza oraz w obrzękach wywołanych niewydolnością krążenia i nerek. Stosuje się je również jako lek żółciopędny i pomocniczo w zapaleniu wątroby[1]
 Roślina uprawna - Cechuje ją duża wydajność i wartość pokarmowa. W krajach słabo rozwiniętych jest podstawą wyżywienia, w krajach wysoko rozwiniętych - stosowana jest głównie jako pasza dla zwierząt gospodarskich.
o Historia uprawy: Uprawa kukurydzy miała istotne znaczenie dla społeczeństw Ameryki od czasów prekolumbijskich. Już u zarania uprawy roli dzięki selekcji udało się wyhodować duże kolby kukurydzy. Początki uprawy tej rośliny w Meksyku datuje się na ok. 5 tys. lat p.n.e.; w Andach - na lata 4300-2500 p.n.e. Majowie, Aztekowie i Inkowie uprawiali kukurydzę od wieków. Stosowali bardzo prymitywne metody agrotechniczne, mimo tego uzyskując niezłe plony.
o Po raz pierwszy o uprawach kukurydzy Europa dowiedziała się od Kolumba w 1492 r., który opisał jej uprawę na Kubie (Hispanioli). On też nazwał ją "mais"

od indiańskiej nazwy "machiz". Przypuszcza się, że pierwsze nasiona kukurydzy przywiozła do Hiszpanii druga wyprawa Kolumba. Kukurydza szybko rozprzestrzeniła się na półwyspie Iberyjskim i Italii. Portugalczycy już na pocz. XVI w. przenieśli jej uprawę do zachodniej Afryki i Indii. Bardzo wcześnie, bo już w 1525 r. kukurydza dotarła do Chin.
o Literatura po raz pierwszy odnotowała tę roślinę w zielniku Leonarda Fuchsa w 1542 roku, gdzie po raz pierwszy przedstawiono jej rycinę.
o W Polsce pojawiła się najprawdopodobniej w XVII lub na początku XVIII wieku. Dotarła do nas z Rumunii lub Węgier.
 Sztuka kulinarna - nasiona mogą być spożywane po ugotowaniu lub uprażeniu (ang. popcorn). Stanowi istotny składnik kuchni meksykańskiej. Wykorzystywana jest do produkcji mrożonek i konserw, a także kukurydzianych płatków śniadaniowych.
 Z kukurydzy pozyskuje się także olej kukurydziany

Produkt liofilizowany

Jest to produkt, który został poddamy procesowi sublimacji nie tracąc przy tym swoich naturalnych właściwości tzn. pozostawiają witaminy, zapach, kolor i właściwości odżywcze.

Prawdą jest, ze sublimacja jest najdroższym sposobem pozbawienia produktu wody i przechowywania go przez długi okres czasu (1-2 lat), a przy tym bez konserwantów i soli. Produkty mogą być surowe lub gotowane, rozdrobnione lub w całości, wystarczy uzupełnić wodą, a produkt uzyskuje całkowitą, naturalną świeżość.

Po wysuszeniu są bardzo lekkie, ponieważ tracą do 95 % wagi czyli wody, są łatwe do przechowywania w podroży, a w szczególności we wszelkiego rodzaju wyprawach górskich, morskich, wszędzie tam gdzie nie chcemy dźwigać bagażu, gdyż woda jest wszędzie dostępna. Ze względu na wysoki koszt procesu suszenia wybiera się produkty najwyższej jakości.

Liofilizowane owoce, warzywa i zioła mają bardzo szerokie zastosowanie.

Zastosowanie owoców liofilizowanych:

• Do samodzielnego spożycia jako zdrowa przekąska

• Jako dodatek do własnoręcznie sporządzonego musli. Idealnie komponują się z orzechami, mlekiem, lekkim jogurtem, napojem zbożowym.

• Jako przekąska podczas wypraw górskich, pikników, biwaków.

Zastosowanie warzyw liofilizowanych:

• Jako dodatek do zup

• Jako piękna ozdoba sałatek

• Do pizzy i innych dań kuchni włoskiej

Zastosowanie ziół liofilizowanych:

• Jako przyprawa do dań gorących i zimnych

Wszystkie oferowane przez nas produkty liofilizowane pakowane są w wygodne woreczki ze struną, napompowane powietrzem, aby produkty podczas transportu nie zostały uszkodzone oraz aby można je było wygodnie ustawić na półce. Woreczek strunowy pozwala na wielokrotne używanie produktu bez utraty jego świeżości.

Przy produkcji większości suszonych owoców i warzyw (nieekologicznych) dostępnych w marketach używa się siarki, aby przedłużyć okres trwałości produktów. Oferowane przez nas produkty nie są siarkowane.

Produkty liofilizowane ze względu na specyfikę procesu produkcji charakteryzują się naturalną jakością ponieważ aktywność enzymów powodujących psucie się żywności jest wyeliminowana, a ponadto zachowane są wszystkie wartości smakowe i odżywcze produktu świeżego. Produkt liofilizowany jest bardzo lekki, bo zawiera do 5 % wody.

Wszystkie produkty liofilizowane mogą być dodawane (dosypywane) do:

musli śniadaniowe,

galaretki,

kisiele,

budynie,

zupy owocowe,

zupy instant,

kompoty,

dania,

owocowe jarskie,

kuchnia turystyczna,

serki,

jogurty,

kaszki owocowe dla dzieci,

chipsy,

herbaty owocowe, ziołowe i lecznicze,

smalec (gruszka i jabłko),

produkty dietetyczne,

zupy,

przetwórstwo rybne,

catering dla restauracji i hoteli,

suche przyprawy,

sałatki - jako dodatki,

musztardy, ketchupy, sosy i dressingi,

galaretki (mięsne, rybne, jarskie) - groszek zielony,

smalec,

pizza,

zapiekanki,

zagęszczacz smakowy,

puree ziemniaczane z cebulką i szynką,

dodatek do wędlin, pasztetów, galantyn, salcesonów, naturalny barwnik do mięsa.