Kufle szklane i ceramiczne , Browary w Polsce
Ciekawostka dla hobbystów
Autor: Stanisław Kunikowski
Tytuł: KUFLE SZKLANE I CERAMICZNE ZE ZBIORÓW MUZEUM ZIEMI KUJAWSKIEJ I DOBRZYŃSKIEJ WE WŁOCŁAWKU. BROWARY W POLSCE
Wydawnictwo: Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej
Rok wydania: 1991
Miejsce wydania: Włocławek
Oprawa: miękka
Format: 200x210 mm
Ilość stron: 48
Spis treści :
Proces technologiczny produkcji piwa
Piwowarstwo we Włocławku
Rys historyczny
Piwowarstwo w Polsce
Rys historyczny
Kufle szklane i ceramiczne w zbiorach Muzeum we Włocławku
Zakłady Piwowarskie Bydgoszcz
Elbrewery Company LTD Elbląg
Zakłady Piwowarskie Gdańsk
Zakłady Piwowarskie Głubczyce
Zakłady Piwowarskie Leżajsk
OKOCIM
Zakłady Piwowarskie Poznań
Zakłady Piwowarskie Sierpc
Zakłady Piwowarskie Szczecin
Zakłady Piwowarskie Tychy
Zakłady Piwowarskie Warka
Zakłady Piwowarskie Warszawa
Górnośląskie Zakłady Piwowarskie Zabrze
Zakłady Piwowarskie Żywiec
Fragmenty treści :
PIWO jest najlepszym napojem powszechnie spożywanym na świecie z uwagi na odpowiednie walory smakowe, wartość odżywczą oraz dostępność w sieci sprzedaży. Produkuje się go ze słodu jęczmiennego, chmielu i wody przy
użyciu wybranego szczepu drożdży piwowarskich według schematu technologicznego, składającego się z czterech faz.
— W pierwszej fazie produkcyjnej, w warzelni przygotowuje się brzeczkę. Po zacieraniu ześrutowanego słodu z wodą i jego hydrolizie enzymatycznej, zacier filtruje się i otrzymuje brzeczkę, którą gotuje się z chmielem,
— W drugiej fazie produkcyjnej ochłodzoną brzeczkę zadaje się w fermentowni drożdżami piwowarskimi i poddaje fermentacji alkoholowej,
— W kolejnej fazie w leżakowni młode piwo klaruje się, dojrzewa oraz nasyca się dwutlenkiem węgla,
— W ostatniej fazie produkcyjnej piwo poddaje się filtracji, niekiedy zabiegom zwiększającym stabilność koloidalną, rozlewa do butelek, beczek lub cystern.
— Celem utrwalenia piwa metodą termiczną piwo poddaje się procesowi pasteryzacji w butelkach lub w przepływie.
— Gotowe piwo zawiera produkty fermentacji alkoholowej oraz składniki ekstraktu brzeczki.
Piwo jest napojem o niskiej zawartości alkoholu, wynoszącej średnio od 3,5% do 4,5% wag.
Ostatnio spotyka się piwo bezalkoholowe. Skład chemiczny piwa jest dość złożony, stanowi ono bowiem układ koloidalny znajdujący się w równowadze. Wartość kaloryczna piwa jasnego 12% wag. ekstraktu wynosi od 400 do 450
cal/litr.
Kufel to określenie naczynia przeznaczonego do picia piwa. Nazywany był niegdyś kuszem lub kufla. Pierwsze określenie odnosiło się przeważnie do kubków zwanych z niemieckiego Bierseidel, drugie należało by wywodzić od
Kufę — kadź. beczka. W języku polskim kufa oznacza beczkę do leżakowania piwa, kufla i kufel jako swego rodzaju zdrobnienie. Mogą one zatem dobrze tłumaczyć etymologię interesującego nas określenia. Niemcy, którzy wiodą
prym w kulturze picia złotego napoju, służące do tego naczynia określają kilkoma nazwami. Pomijając określenia szczegółowe poza wymienionym wyżej Bierseidel używają wyrazów: Bierglas — szklanica do piwa, Humpen — kufel
dużych rozmiarów zwykle bardzo ozdobny oraz Krug (Bierkrug) — kufel w znaczeniu potocznym. Właśnie ostatnie określenie odnosi się najlepiej do naszego wyobrażenia o kuflu.
Kufel to naczynie pękate z uchem, najczęściej walcowate z powszechną niegdyś pokrywą cynową. Wykonywany był pierwotnie z gliny, później kamionki. Od XIV w. stosuje się kufle cynowe (stop z ołowiem) w Polsce najbardziej
popularne w XVI i XVII w. W wieku XVII pojawiają się dość powszechnie kufle szklane i fajansowe, które w następnym stuleciu wypierają znacznie naczynia z cyny. Chociaż kufle cynowe produkuje się jeszcze w XX w. to względy
praktyczne przesądzają o ekspansji naczyń szklanych. Podobnie rzecz przedstawia się z naczyniami fajansowymi, które ustępują miejsca trwalszym produktom kamionkowym. Poza tymi podstawowymi materiałami do wyrobu kufli
używano także drewna, metali szlachetnych i półszlachetnych kamieni.
Formy kufli wywodzą się z prostego walca. Może on opierać się na szerszej stopie, bądź przybiera kształt ściętego stożka. Naczynia ceramiczne i szklane mają często formy gruszkowate. Kufle osiągają rozmiary od 13 do 25 cm
wysokości oraz do 15 cm średnicy krawędzi. O ile kufle XVI wieczne nie przekraczają 20 cm wysokości o tyle w wieku następnym obok małych kufelków pojawiają się dwukrotnie wyższe osiągając sporadycznie wysokość 27 cm.
Uszy kufli z reguły mają kształt litery S. Pokrywki natomiast wychodzą od form płaskich, często z małą kopułką po środku, dochodzą później do form kopulastych i stożkowych zaopatrzonych w odlewy figularne bądź atrybuty np.
cechowe. Bardzo dekoracyjnie traktuje się także cyngiel zawiasu pokrywki. Techniki opracowania graficznego powierzchni naczynia są bardzo różnorodne. Na cynie pojawiają się odlewy i grawerunki, emalie malarskie i monety.