Kudzu
Opornik łatkowaty

(Pueraria lobata)

Wieloletnie, mrozodporne pnącze, należy do rodziny Fabaceae,
pochodzi do południowej Japonii i płd.-wsch. Chin.
Jest to roślina jadalna, ale jest również uważana za inwazyjną.
Rozmnaża się poprzez rozłogi lub nasiona, które
dojrzewają w strąkach. Dorasta do 30m, kwiaty purpurowe
lub fioletowe, długości do 30cm, przyjemnie pachnące,
korzenie bulwiaste. Okres kwitnienia trwa od lipca
do października. Dzienny przyrost może wynosić do 30 cm.

Nie zdrewniałe części rośliny są jadalne.
Bulwy mogą osiągać do 35 kg, zawierają do 10% skrobi.
Nadają się do spożycia po obróbce termicznej lub uzyskuje
się z nich skrobię, która jest tradycyjnie stosowana
jako składnik potraw w Azji Wschodniej.
Skrobia jest używana np. w postaci panierki,
jako dodatek do zagęszczenia sosów, zup
lub jako składnik deserów, są z niej przygotowywane budynie.
Czasem jest stosowana zamiast agaru lub żelatyny.








W Wietnamie, skrobia jest aromatyzowana olejkiem pomelo,
a następnie wykorzystywana do przyrządzania napoji w lecie.
W Japonii kwiaty są używane do robienia galaretki.
Proszek z korzenia był równiez używany od wieków w Azji
Wschodniej, do przyrządzania herbat i nalewek.
Proszek z korzenia jest bezglutenowy.

Młode liście lub łodygi mogą być spożywane w sałatkach
lub gotowane jako warzywo
Kwiaty można równiez jeść gotowane lub marynowane,
świeże mają zapach wanilii.
Mogą być również obtaczane w cieście i smażone
w tłuszczu (jak kwiaty cukinii).

Bogate w składniki odżywcze, świeże młode pędy, smakują
jak mieszanka fasoli i grochu.
Korzenie, kwiaty i liście wykazują wysoką aktywność
antyoksydacyjną, sugerującą ich zastosowanie w żywności.
Korzeń zawiera też wapń, sód, żelazo i wiele innych
składników mineralnych.

W tradycyjnej medycynie chińskiej (TCM) kudzu,
jest uważany za jedno z 50 podstawowych ziół.
W traktacie Baopuzi, zapisano, że korzeń podany
z kwiatami powoduje prorocze sny.









Tradycyjnie stosowany w leczeniu szumu w uszach,
zawrotów głowy, w terapii migreny, niewydolności
naczyń wieńcowych, nadciśnieniu tętniczym, alergii,
biegunkach, w leczeniu choroby alkoholowej,
przeziębień, grypy, gorączki.
Jest również tradycyjnie stosowany jako lekarstwo
na alkoholizm i kaca w Chinach.

Efekt w leczeniu alkoholizmu przypisuje
się daidzinie i daidzeinie.
Korzeń jest używany, aby zapobiec nadmiernej
konsumpcji alkoholu, a kwiat pomaga
w detoksykacji wątroby i łagodzi objawy kaca.

Badania wykazały, że kudzu może zmniejszyć zarówno
kaca jak i cheć sięgnięcia po alkohol, jest także
wykorzystywany w leczeniu uzależnienia
od kokainy i tytoniu.
Dokładny mechanizm działania nie jest
jeszcze ustalony, ale może mieć związek zarówno
z metabolizmem alkoholu jak i obwodami nagrody w mózgu.

Kudzu zawiera szereg przydatnych izoflawonów, w tym
pueraryny, a także daidzeine (środek przeciwzapalny
i przeciwbakteryjny), daidzyny(środek przeciwrakowy)
oraz genisteina (środek przeciwbiałaczkowy).
Ze względu na zawartość związków mogących
wpływać na neuroprzekaźniki serotoniny, kudzu
okazał się przydatny w leczeniu migren
i klastrowego bólu głowy.








Właściwości:

Ma alkalizujący wpływ na krew
Łagodzi zmęczenie
Odtruwa organizm
Wzmacnia odporność
Regeneruje organizm i układ nerwowy
Reguluje apetyt, trawienie i jest użyteczny przeciwko
problemom jelitowym (biegunka, zapalenie jelita grubego)
Obniża nadkwaśność, ciśnienie tętnicze, gorączkę
Redukuje skutki menopauzy i andropauzy
Poprawia nastrój (jest przydatny w leczeniu depresji)
Pobudza produkcje serotoniny i dopaminy
Wspiera koncentrację, pamięć i krążenie
Wpływa korzystnie na wyczerpany nerwowo
i osłabiony organizm
Ma potencjalne działanie antynowotworowe