STARY DOKUMENT (DRUK) Z BYTOMIA

Z PARAFII PW. ŚW. JÓZEFA

Jest to POŚWIADCZENIE otrzymania

Sakramentu świętego Bierzmowania

Z rąk. J. Eksc. Najprzewielebniejszego

Ks. Dr. Bolesława Kominka

Administratora Apostolskiego Śląska Opolskiego

Druk z okresu przed 26 stycznia 1951 r.

z oryginalną ówczesną łacińską pieczęcią

„starej” Parafii św. Józefa w Bytomiu.

Druk niewypełniony o wymiarach ok. 10,5 cm x 7,5 cm

[ Ks. Bolesław Kominek (ur. 23 grudnia 1903 r. w Radlinie, zm. 10 marca 1974 r. we Wrocławiu)

– polski duchowny rzymskokatolicki, Administrator Apostolski w Opolu, Administrator Apostolski

Archidiecezji Wrocławskiej, arcybiskup metropolita wrocławski w latach 1972–1974, kardynał od 1973 r.

Pochodził z górnośląskiej rodziny wielodzietnej i był najstarszym spośród dziewięciorga dzieci.

Posługiwał się zarówno językiem polskim, jak i niemieckim, którego uczył się w niemieckiej szkole

Ukończył Państwowe Gimnazjum w Rybniku. Następnie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie

i w Instytucie Katolickim w Paryżu (1927–1930). Święcenia kapłańskie przyjął 11 września 1927 r. w Katowicach.

W okresie studiów paryskich działał jako duszpasterz wśród emigrantów polskich. Od 1930 r. pracował w diecezji katowickiej

jako wikary parafii Katowice - Dąb. Był także m.in. sekretarzem Akcji Katolickiej.

Podczas II wojny światowej przebywał na Górnym Śląsku, prowadził działalność charytatywną i duszpasterską

na rzecz jeńców wojennych i więźniów obozów koncentracyjnych.

15 sierpnia 1945 r. został mianowany administratorem apostolskim z siedzibą w Opolu.

Stworzył podstawy do powołania w 1972 r. diecezji opolskiej.

26 stycznia 1951 r. został zmuszony przez władze PRL do opuszczenia Opola.

Po opuszczeniu Opola w latach 1951—1953 przebywał w klasztorze benedyktyńskim w Lubiniu,

następnie objął kierownictwo referatu duszpasterskiego przy krakowskiej kurii metropolitalnej.

Przez rok był wykładowcą na Wydziale Teologicznym UJ w Krakowie. Po opuszczeniu Krakowa

w 1953 r. zamieszkał jako kapelan sióstr urszulanek w Sierszy koło Wieliczki.

26 kwietnia 1951 r. otrzymał papieską nominację na biskupa tytularnego Sophene z zadaniami rządcy

polskiej części archidiecezji wrocławskiej i rezydencją we Wrocławiu.

Tej nominacji ponownie sprzeciwiły się władze państwowe. Biskup nie mógł rezydować we Wrocławiu,

a sakrę przyjął potajemnie 10 października 1954 w Przemyślu.

Po przemianach październikowych w Polsce został ostatecznie dopuszczony do objęcia urzędu.

1 grudnia 1956 r. mianowany biskupem tytularnym Vagi i specjalnym delegatem Prymasa Polski

z uprawnieniami biskupa rezydencjalnego we Wrocławiu. 19 marca 1962 r. został podniesiony

do godności arcybiskupa tytularnego Euchaity.

W 1972 r. papież Paweł VI mianował go metropolitą archidiecezji wrocławskiej,

pierwszym od śmierci Adolfa Bertrama w 1945 r.

W latach 1962–1965 uczestniczył w obradach soboru watykańskiego II, później także

w II sesji zwykłej Światowego Synodu Biskupów w Watykanie w 1971 r.

W latach 1971–1974 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Rady Konferencji Episkopatów Europy.

5 marca 1973 r. na specjalnym konsystorzu w Rzymie otrzymał biret kardynalski i paliusz.

Był inicjatorem i autorem słynnego Orędzia biskupów polskich do biskupów niemieckich ,

przez wiele lat działał na rzecz uznania przez Niemcy Zachodnie granicy na Odrze i Nysie.

Zmarł po ciężkiej chorobie 10 marca 1974 r. i został pochowany w kaplicy św. Kazimierza w katedrze wrocławskiej ]

Stan jak na skanach

(niewielkie naddarcie i minimalne zagięcia).

Nie wysyłam za pobraniem !