Plastry drewna dębowe średnica 9-11 cm grubość 1,2 cm Wilgotne, nie suszone 100 sztuk
- Średnica : 9-11 cm
- grubość: 1,2 cm
- wilgotność: Świeży/wilgotny, nie suszony
- Gatunek drewna: Dąb
- Powierzchnia: cięte nieszlifowane (cięte piłą tarczowa widiową, powierzchnia cięcia jak na foto obok)
- Pęknięcia: Brak
- Sęki: naturalna ilość, nie sortowane pod tym względem
- Ubytki kory: Brak (Pojedyncze sztuki mogą się trafić jednak w ilości nie większej niż 5 % zamówienia)
- wyprodukowano w Polsce
- Ilość: komplet 100 sztuk
Plastry drewna idealnie nadają się na projekty DIY lub do wykonywania różnego rodzaju ozdób. Pomysłów i możliwości wykorzystania krążków jest naprawdę wiele! Oto niektóre z nich :
- Rękodzieło
- Dekoracje weselne
- Podkładki pod kubki
- Dekoracja wnętrz
- Prace artystyczne
Dąb szypułkowy jest potężnym drzewem osiągającym do 35-40 m wysokości. Tworzy najczęściej domieszkę w lasach mieszanych lub występuje samodzielnie, tworząc tzw. dąbrowy. Jest gatunkiem światłolubnym, rośnie na glebach żyznych i wilgotnych, tzw. grądach. Ponieważ żyje ponad 1000 lat, jest uznawany za symbol siły, długowieczności i mocy.
Długowieczność i okazały wygląd dębów od wieków sprawiały na ludziach duże wrażenie. Stare okazy czczone były jako przybytek bóstwa przez większość pierwotnych ludów Europy. Starożytni Rzymianie i Grecy wierzyli, że dąb jest siedzibą ich najwyższych bóstw – Jowisza i Zeusa. Dlatego też Rzym wieńczył swoich wybitnych obywateli za zasługi wieńcem z liści dębowych corona civica. Wzmianki o tych drzewach znajdują się także w Starym Testamencie, gdzie napisano o Abrahamie siadającym pod dębami Mamre.
Niektóre ludy uważały dęby za drzewa-wyrocznie – na podstawie ich stanu przepowiadano pogodę i urodzaj. W greckiej Dodonie znajdowała się wyrocznia wróżąca z szumu liści dębu. Drewna dębowego z Dodony miał użyć Argos do budowy okrętu dla Jazona, wyruszającego po Złote runo.
Wśród ludów germańskich dąb poświęcano bogu burz (Thorowi). Z obserwacji wynikało bowiem, że pioruny uderzały w nie najczęściej, nie czyniąc przy tym poważniejszych szkód. Ludy celtyckie i słowiańskie także musiały być pod wrażeniem okazałości dębów, gdyż lokalizowały swoje miejsca kultu przeważnie w starych dąbrowach.