Publikacja Kontrabas jazzowy jest skierowana do adeptów gry na tym instrumencie – uczniów i studentów szkół muzycznych oraz amatorów, może jednak być przydatna także w procesie kształcenia gitarzystów basowych, a nawet puzonistów czy tubistów. Praca stanowi punkt wyjścia zarówno do poznawania muzyki jazzowej granej na kontrabasie, jak i do doskonalenia wcześniej nabytych umiejętności w tym zakresie, a jej celem jest wskazywanie drogi ku intensywnemu muzycznemu rozwojowi. Poruszane kwestie znacznie wykraczają poza zagadnienia czysto techniczne i dotyczą także harmonii oraz skal, jakimi posługują się jazzmani, a także improwizacji. Uwagi teoretyczne poparte są bogatym materiałem praktycznym w postaci ćwiczeń, etiud i kompozycji, których dopełnieniem są transkrypcje partii basowych i solówek najwybitniejszych kontrabasistów.

Nota o autorze

Jacek Niedziela-Meira jestwybitnym kontrabasistą występującym od 30 lat na polskiej scenie jazzowej. Został siedmiokrotnie uznany przez czasopismo „Jazz Forum” za najlepszego kontrabasistę w Polsce. Uczestniczył w licznych festiwalach jazzowych w kraju i za granicą, współpracował z czołowymi reprezentantami polskiego i amerykańskiego jazzu. Ma w swoim dorobku wiele nagrań, wśród nich sześć płyt autorskich oraz ponad trzydzieści płyt zrealizowanych pod kierunkiem innych muzyków, kilkakrotnie nominowanych do Nagrody Muzycznej „Fryderyk”. Jest autorem książkiHistoria Jazzu – 100 wykładów uhonorowanej Nagrodą Specjalną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Obecnie jest profesorem nadzwyczajnym Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu i Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Nysie. Jako wykładowca i juror uczestniczy w krajowych i zagranicznych warsztatach oraz konkursach jazzowych.

„Praca Kontrabas jazzowy Jacka Niedzieli-Meiry nie miała dotychczas odpowiednika na rynku wydawniczym w naszym kraju. Jej kolejne rozdziały układają się w wyjątkowy podręcznik stanowiący zbiór kompetentnych wykładów obejmujących różne aspekty muzyki jazzowej, które decydowały o jej rozwoju na przestrzeni XX wieku. Praca jest ze wszech miar godna uznania i może być przydatna muzykowi jazzowemu przez całe jego artystyczne życie”.