TALERZ ROSENTHAL

LIMITOWANA EDYCJA - JEAN COCTEAU

• bardzo ciekawy kolekcjonerski talerz Rosenthal
• datowanie - ok. 1970 roku
• projekt - Jean Cocteau (1889-1963) - francuski poeta, dramaturg, reżyser filmowy, scenarzysta, malarz, a także choreograf sceniczny i menedżer bokserski; przyjaźnił sie mi.in. z Pablem Picasso czy Edith Piaf
• na talerzu widnieją profile dwóch twarzy oraz sentencja w języku niemieckim tłum. „Na swej drodze zawsze spotkasz jakąś przeszkodę”
• na spodzie widoczna sygnatura Rosenthal Studio-Line oraz numer 1497/5000/2
• talerz zachowany w doskonałym stanie, bez żadnych ubytków czy uszkodzeń

Wymiary:

• średnica 26cm

https://rosenthalblog.com/2015/10/21/jean-cocteau/

Jean Cocteau (1889- 1963) – francuski poeta, dramaturg, reżyser filmowy, scenarzysta, malarz, a także choreograf sceniczny i menedżer bokserski.

W jego sztuce odbijają się wpływy futuryzmu, kubizmu, dadaizmu, surrealizmu, a także poezji metafizycznej. Jako jeden z pierwszych zrealizował pełną wizję surrealizmu w filmie. Spopularyzował wątki mitologiczne w sztuce XX wieku. O sobie mówił: „Jestem kłamstwem, które zawsze mówi prawdę”.

Urodził się w rodzinie mieszczańskiej. Od najmłodszych lat przejawiał wielką nadwrażliwość dla otaczającej przyrody i doznań estetycznych. Już w latach szkolnych interesował się sztuką: pisał i rysował, co stało się główną formą wypowiedzi w jego artystycznej twórczości. Wcześnie odkrył zły smak życia – jego ojciec, Georges Cocteau, popełnił samobójstwo. Pomimo że Jean nie miał wtedy jeszcze 9 lat, obraz krwi i śmierci będzie powracał w jego dziełach Dorastał więc jedynie z matką. W swoim pokoju spędzał nieraz całe godziny na improwizowaniu w swoim teatrzyku lub na wykonywaniu dekoracji. Oglądał liczne występy teatralne i cyrkowe.

Zadebiutował w lutym 1909 roku tomikiem poezji Lampa Alladyna (La lampe d’Aladin). Osiągnięty w młodym wieku sukces szybko otworzył mu drzwi do artystycznego świata. Obracał się w kręgu wielu ważnych twórców kształtujących sztukę pierwszej połowy XX wieku. Byli nimi m.in. Amedeo Modigliani, Pablo Picasso, Marcel Proust, Coco Chanel, Igor Strawinski.

Na skutek uzależnienia od opium kilkukrotnie przebywał na kuracji. Podczas jednej z nich napisał w przeciągu siedemnastu dni utwór Straszne dzieci, a także Opium – dziennik z kuracji, którego publikacja wzbudziła wówczas silne kontrowersje. Szybko dostrzegł możliwości jakie niesie ze sobą film. Ukazał je w pełni w filmie Krew poety otwierającym nowy etap jego twórczości. Do końca życia pisał, ale film stał się jego głównym medium.

W latach 30. poeta odkrył młodego i wyjątkowego aktora Jeana Marais, któremu powierzał główne role w swych kolejnych filmach (Orfeusz, Piękna i Bestia, Wieczny powrót).

W 1940 roku powstał jednoaktowy utwór sceniczny Le bel indifférent (wystawiany w Polsce pod nazwą „Mężczyzna” lub „Piękny i obojętny”), napisany przez poetę dla obiecującej młodej pieśniarki Édith Piaf. Przedstawienie odniosło sukces.

Cocteau otwarcie przyznawał się do swojego homoseksualizmu, co w czasach przedwojennych należało do rzadkości. O jego homoseksualnych skłonnościach świadczą jednak nie tylko osobiste związki pisarza z mężczyznami (Raymond Radiguet, Jean Marais, Henri Bernstein), lecz także wiele odniesień w jego dziełach: rysunkach, utworach literackich i filmowych; choć był również w kilku związkach z kobietami (Madeleine Carlier, Natalie Paley, niektórzy uważają, że także z Édith Piaf). Znane są jego publikacje i artykuły krytykujące homofobię.

W latach 20. i 30. Cocteau był menadżerem boksera „Panama” Ala Browna. Miał duży udział w jego powrocie na ring.

Poeta umarł 11 października 1963 r. na atak serca po otrzymaniu wiadomości o zgonie swojej przyjaciółki – Édith Piaf, która zmarła dzień wcześniej (10 października 1963 r.).