Stan: bdb
Bohaterami Klasy pani Czajki są gimnazjaliści. Spotykają się w pierwszej klasie, a rozstają wraz z końcem szkoły, kiedy ich drogi rozchodzą się, bo trafiają do rozsianych po całej Warszawie szkół średnich. Różni ich wiele - zainteresowania, stan majątkowy, uroda, charakter i temperament. Łączy jedno - wszyscy są uczniami klasy, której wychowawczynią jest polonistka, Barbara Czajka - osoba surowa, ale bardzo sprawiedliwa. Pierwowzorem postaci Barbary Czajki jest... Barbara Czajka, ulubiona polonistka autorki, która do dziś pracuje w Szkole Podstawowej nr 92 w Warszawie, prowadząc szkolną bibliotekę. To właśnie Barbara Czajka zaszczepiła autorce miłość do gramatyki i słowotwórstwa. Jak silne jest to uczucie, świadczy rozdział Ja pierniczę!, z którego można dowiedzieć się między innymi ile znaczeń może mieć słowo pierniczyć, gdy się doda do niego odpowiedni przedrostek. Bohaterowi Klasy pani Czajki noszą imiona prawdziwych uczniów, kolegów z klasy syna autorki - "inaczej trzydziestka dzieci na pewno by mi się pomyliła, a tak nadałam im konkretne imiona i twarze z klasy syna, choć obdarowałam innymi życiorysami i cechami charakteru". Akcja powieści dzieje się tam, gdzie mieszka autorka, na zielonej Saskiej Kępie - która jak w piosence Agnieszki Osieckiej w maju pachnie "szalonym - zielonym bzem" i sprawia, że tu może kwitnąć miłość między gimnazjalistami. W Klasie pani Czajki jak w codziennym życiu gimnazjalistów - zdarzają się kłótnie, plotki, wielkie miłości i szkolne problemy. Jednym słowem - radość przeplata się ze łzami. A humor? Humoru tu nie brak, bo sama autorka kocha dowcipy. Powieść napisana jest żywym i barwnym językiem, którym młodzież posługuje się na co dzień. Czyta się ją jednym tchem.