PAMIĘTNIKI  KASZTELANA NARCYZA OLIZARA

DWIE CZĘŚCI RAZEM

Wyd.F.A.Brockhaus, Lipsk,1871. Format 18 cm.Str.XII+211..Twarda płócienna oprawa ze zdobieniami. Stan dobry. Pojedyncze ślady foxingu.

Biblioteka Pisarzy Polskich tom LXII.

Narcyz Olizar herbu Radwan Sowity (ur. w 1794 w Zahorowie  na Wołyniu, zm. 9 sierpnia 1862 w Sadach koło Poznania) – senator-kasztelan Królestwa Polskiego, poseł na sejm 1830-1831 roku z ziem zabranych z województwa wołyńskiego, działacz polityczny Wielkiej Emigracji, pisarz, publicysta i malarz.

Syn Filipa Nereusza i Ludwiki z Niemirowiczów-Szczyttów, córki Krzysztofa i Józefy hr. Butlerówny. Brat Gustawa.

Absolwent Liceum Krzemienieckiego i Uniwersytetu Wileńskiego.

Był uczestnikiem spisku, przygotowującego wybuch powstania listopadowego na Wołyniu. Od 18 czerwca 1831 był aktywnym członkiem sejmu powstańczego jako poseł z województwa wołyńskiego[3]. 8 sierpnia mianowany senatorem-kasztelanem. 11 sierpnia 1831 roku odznaczony Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari[4]. Po upadku powstania udał się na emigrację do Francji.

Związany z obozem Hôtel Lambert księcia Adama Jerzego Czartoryskiego. W 1837 stanął na czele tajnej organizacji Związku Insurekcyjno-Monarchicznego Wyjarzmicieli, a w latach 1843-1845 był prezesem Towarzystwa Monarchicznego Trzeciego Maja. Był członkiem masonerii.

Współzałożyciel i redaktor pisma Trzeci Maj. Był autorem wielu broszur politycznych, jednak szczególnym powodzeniem cieszyły się jego Pamiętniki polskie (1844), przełożone na francuski i niemiecki i Pamiętniki oryginała (1853). Ponadto był cenionym malarzem-pejzażystą.

Zmarł 9 sierpnia 1862 r. w Sadach. Został pochowany w Lusowie.