Okazała, aż 707 gramowa cukiernica Karola Malcza z roku 1860. Szerokość 16cm, wysokość przeszło 10cm. Autentyczność przedmiotu stwierdził p. Ryszard Bobrow z Muzeum Narodowego w Warszawie.
Karol Filip Malcz (1797 - 1867)
Polski złotnik. Był synem imigranta z Saksonii i córki warszawskiego złotnika - Anny Doroty Bandau(1775-1842). Początkowo Karol był uczniem warszawskiego złotnika Jana Macieja Szwarca (1772-1828)i tam wykonał swe pierwsze dzieła. W latach 1818-27 praktykował w warsztatach we Francji, Włoszech, Anglii, Holandii, Niemczech, Austrii i na Węgrzech. Po powrocie do Warszawy wykonał sztukę majsterską i otworzył własną pracownię i sklep. Swoją własną pracownię otworzył w Warszawie w 1828 roku. Wyrabiał srebrne tace, patery, cukiernice, solniczki i inne naczynia stołowe, imbryki do herbaty, dzbanuszki, lichtarze, kandelabry, sztućce itp.Za swe wyroby otrzymał wiele nagród i rozwinął swoją pracownię w dużą firmę, zatrudniając 50 osób, w tym profesjonalnych artystów. Jednak większość wyrobów była projektowana i wiele z nich wykonanych przez niego osobiście (eksponaty w Muzeum Historycznym m.st.Warszawy np. w zastawie stołowej Kronenberga). Wczesne dzieła Malcza wykonane są w stylu Empire; jego prace to głównie zastawy stołowe, kandelabry i naczynia liturgiczne. Jego późniejsze wyroby wykonane są w stylu Odrodzenia, głównie Rokoko. U schyłku życia jego prace stają się bardziej eklektyczne. W 1864 roku Karol Malcz przekazał kierowanie pracownią swojemu wspólnikowi Augustowi Teodorowi Wernerowi. Zakład Malcza mieścił się w domu na tzw. wąskim Krakowskim Przedmieściu (nr. hip. 377 i 378). Domy te zostały rozebrane w 1865. W tym miejscu jest dzisiaj skwer z pomnikiem Mickiewicza.