Witam Serdecznie na stronie.
Przedstawiam cudowny stary przebogaty unikalny okaz.
WAZON – sygnowany poszukiwanym znakiem wyciśniętym w masie
KADYNY - UNIKAT KOLEKCJONERSKI
WAZON Z TRZEMA UCHWYTAMI
Cudowny okaz niesamowite wykonanie. Malowane w całości ręczną malaturą malaturą
IDENTYCZNY WAZON ZNAJDUJE SIĘ W MUZEUM MIKOŁAJA KOPERNIKA WE FROMBORKU
ROK POWSTANIA 1920 1930 r.
przebogato ubarwiony
Stan zachowania BDB
Wymiary:
wysokość: 28 cm
obwód: 54 cm
W 1898 roku majątek ziemski Kadyny (Cadinen), usytuowany nieopodal Tolkmicka, został włączony do dóbr cesarskich z przeznaczeniem na letnią rezydencję cesarza Wilhelma II. Od wieków tereny te były znane z bogatych zasobów gliny, nadającej się do wyrobu naczyń ceramicznych.
Za namową berlińskiego rzeźbiarza Ludwiga Manzla, cesarz postanowił założyć w Kadynach manufakturę wytwarzającą ceramikę artystyczną.
W 1905 r. rozpoczęła działalność wytwórnia Majolika-Werkstatt Cadinen. Zatrudniono wówczas 9 osób z zakładów ceramicznych A. Zimmermanna z Tolkmicka i z okolicznych cegielni, przyuczonych na kursach garncarsko-ceramicznych, prowadzonych pod nadzorem znanych artystów.
Zainteresowania artystyczne Wilhelma II koncentrowały się na nurcie historyzmu w sztuce. W Kadynach powstawały formy imitujące, bądź kompilujące renesansową ceramikę włoską. Kopiowano płaskorzeźby o tematyce sakralnej, a równocześnie tworzono własne oryginalne wzory. Zatrudniono najlepszych niemieckich rzeźbiarzy i ceramików. Projekty wykonywali: Karl Begas, Stanislaus Cauer, Reinhold Felderhoff, Else Furst, Johannes Goetz, Paul Heydel, Albrecht H. Hussman, Josef Limburg, Ludwig Manzel, Heinrich Splieth, Cuno von Vechtritz-Steinkirch,August Vogel i inni.
Naśladowano również artystyczne wyroby greckie i etruskie. Dzieła terrakotowe miały naturalny bladoczerwony kolor. Majoliki malowano i szkliwiono. Aby nadać im wdzięk fajansu pokrywano ich powierzchnię polerowaną cyną. Wypracowano własne receptury farb, nieco przygaszonych w porównaniu z włoskimi oryginałami.
Wszystkie modele musiały uzyskać osobistą aprobatę cesarza. Zatwierdzony wzór był później powielany w kilku rozmiarach.
Po zakończeniu I wojny światowej zmieniono profil produkcji. Pojawiły się figurki wypalane w różnych odcieniach brązu, przypominające kamionkę boettgerowską.
Kierownikiem zakładu został Wilhelm Dietrich, który uzyskał charakterystyczny dla wytwórni układ kolorów: czerwieni kadyńskiej, błękitu kobaltowego i złota ( naczynia takie nosiły oznakowanie org). Powstawały zestawy nawiązujące do artdeco, próbowano łączenia ceramiki z bursztynem i srebrem.
Zakład zatrudniał wówczas około 50 pracowników. Sklepy firmowe znajdowały się w Berlinie, Elblągu, Hamburgu, Krynicy Morskiej i Stuttgarcie. Część produkcji eksportowano do Anglii i USA.
GORĄCO POLECAM