Józef Mackiewicz - DROGA DONIKĄD
W tej powieści autor wykazuje zdumiewający dar operowania realiami z codziennego życia małych ludzi. Żaden z prozaików rezydujących w Polsce nie potrafi tak jak on tworzyć postaci kilkoma pociągnięciami pióra, i to bez psychologizmów, prawie bez opisu, pokazując gest, westchnienie, splunięcie.
W porównaniu z nim w Związku Literatów w Warszawie nie ma ani jednego realisty. To oni są wykorzenieni, nie on. Książka Mackiewicza jest czymś nieskończenie wyższym niż świadectwa historyczno-polityczne.
~Czesław Miłosz
20 kwietnia 1956. Kuncewiczowa mówiła mi dziś najlepsze rzeczy o powieściach Józefa Mackiewicza "Droga donikąd"... wiem z góry, że jest tak jak mówiła Maria - że to jest książka pierwszej klasy - od dawna pierwsza taka na emigtracji.
~Jan Lechoń
Myślę, że jest to najlepsza powieść napisana na emigracji.
~Juliusz Mieroszewski
"Droga donikąd" jest powieścią opisującą okupacje sowiecką na Wileńszczyźnie w latach 1940-41. Życie codzienne pozbawione zostało wolności i różnorodności, ludziom pozostaje coraz mniejszy margines swobodnych działań i nawet w ucieczce w największą prywatność dosięgać ich zaczynają kleszcze przymusu, strachu, nieufności.
Grzbiet książki zagięty, kartki pożółkłe