Tytuł: Józef książę Poniatowski i ród Jego. Studium historyczne.

Autor: Stanisław Aleksander Boleścic-Kozłowski.

Wydawca: Wielkopolska Księgarnia Nakładowa Karola Rzepeckiego, Poznań 1923. 58 stron, zdjęcia, tablice genealogiczne w tekście i we wklejkach, oprawa miękka (zastępcza), format 18x25 cm.

Stan dobry - brak orginalnej czołowej okładki (czolaowa okładka zastępcza z papieru), ogólne podniszczenie i zabrudzenia środka – poza tym stan OK.

Józef książę Poniatowski i ród Jego: Księże Józef Poniatowski pochodził z rodu Ciołków, w gałęzi na Poniatowej w Lubelskiem.

Ród Ciołków - jeden z najdawniejszych w Polsce. Czy przybył do nas z Włoch w osobie Roberta, arcybiskupa gnieźnieńskiego (971-993) i jego brata Paulina, którego potomstwo pozostało w Polsce, czy przeciwnie jest miejscowego pochodzenia - pytanie nierozstrzygnięte. Z jednej strony już w starożytnym Rzymie istniał ród Vilteliusów - późniejszych Torellów (Ciołek po łacinie vitelus, po włosku torelli), z drugiej strony u nas podobno już Lech, „ciołka” porzuciwszy, kazał na chorągwiach wojennych „orła” malować, o czem w herbarzu Paprockiego w r. 1584 wydanym czytać można. Zapewne jednak ten szczegół herbarza Paprockiego nie odpowiada prawdzie. I w innych krajach było rycerstwa niemało mającego Ciołka w herbie. Przypuszczać można, że ród polskich Ciołków miał pierwotnie inne zawołanie i inne wyobrażenie godła na tarczach i chorągwiach. Zapewne jakiś znak runiczny lub literę. Dopiero z czasem, gdy jeden z tego rodu, Ciołkiem przezywany, wybił się ponad innych, odznaczył się na wojnach, więc potomkowie jego, przez pamięć na swego, tak sławnego, przodka, zatrzymali przydomek Ciołków. Gdy zaś w 13 wieku godła herbowe na wzór zachodneuropejski uzmysłowiono, więc znak runiczny, wtedy już niezrozumiały, odrzucono i zaczęto na tarczach i chorągwiach rysować, malować, rzeźbić wyobrażenie ciotka. Wreszcie możliwe, że ten pierwotny przydomek Ciołków, zawdzięcza swe powstanie nazwie wsi, Ciołkowo zwanej, w płockiem. W takim razie początkowem gniazdem Ciołków byłoby Mazowsze.

Paprocki w swoim herbarzu, wydanym w r. 1584 pisze, że bywali „robusti, ad pietatem et venationem proni” (silni, skorzy do pobożności i łowów).

W tarczy herbowej mieli wyobrażenie wołu czerwonego w polu białem.

Dowody rękopiśmienne, odnoszące się do Ciołków, a więc dokumenty, w których oni występowali jako działacze lub świadkowie nadań panujących, sięgają tak, jak i prawie cała nasza najdawniejsza spuścizna rękopiśmienna, dopiero 13 wieku.

Najdawniejsze i najważniejsze siedziby rodu Ciołków były, bądż na Mazowszu, bądź wzdłuż Wisły, z obu stron rzek Pilicy i Wieprza, w dawnem województwie Sandomierskiem. Wkrótce jednak, bo już w 14 wieku widzimy ich i w sąsiednich okolicach, a więc w radomskiem, czerskiem, garwolińskiem. Jednocześnie występują Ciołkowie i w Wielkopolsce, zapewne jednego z poprzednimi pochodzenia.

Gniazdami rodowemi Ciołków w ówczesnem sandomierskiem i w sąsiednich okolicach były miejscowości: Drzewica w opoczyńskiem, Żelechów, Brzeście i historyczne z czasem Maciejowice - w garwolińskiem, Powsin, Ostrołęka i Pilica (dawniej Pilcza) w czerskiem, dalej Poniatowa w powiecie puławskim (parafja Chodel)...

- Polecam!