4 znaczki (kompletna seria), wydane na polskim statku MS „Djakarta" z okazji Nowego Roku 1975.

MS „Djakarta" był drobnicowcem typu B-54 należącym do Polskich Linii Oceanicznych. W latach 1967–1975 został uwięziony na Wielkim Jeziorze Gorzkim wskutek zablokowania w czasie wojny sześciodniowej Kanału Sueskiego (wraz z innym polskim statkiem - MS „Bolesław Bierut"). Z tego też okresu pochodzą oferowane tutaj znaczki.

Był to ostatni Nowy Rok na pokładzie tego statku na Wielkim Jeziorze Gorzkim, a także ostatni pod polską banderą, bowiem w 1975 roku statek został sprzedany armatorowi greckiemu i otrzymał nazwę „Manina III”. 30 marca 1981 wszedł na skały koło wyspy Kinaros i zatonął bez strat w ludziach.

Projektantem i wykonawcą znaczków był niewątpliwie jeden z członków polskiej załogi.

Aspekt historyczny

W czerwcu 1967 r. 14 statków płynęło na północ przez Kanał Sueski, gdy wybuchła wojna sześciodniowa między Izraelem a Egiptem. W wyniku konfliktu oba końce kanału zostały zamknięte - statki, pogłębiarki, inne pływające jednostki, a nawet most zostały zatopione, aby zablokować kanał. Poza tym użyto min morskich, aby utrudnić żeglugę. 14 statków, w tym dwa statki PLO MS „Djakarta" i MS „Bolesław Bierut", zostało zmuszonych do zakotwiczenia w najszerszej części Kanału Sueskiego, zwanego Wielkim Jeziorem Gorzkim.

Izraelczycy opanowali cały wschodni brzeg kanału, w związku z czym egipski prezydent Gamal Abdel Nasser postanowił, że kanał będzie zamknięty dla wszelkiej żeglugi na czas nieokreślony. Jedyną inną alternatywą byłoby pozwolenie Izraelczykom na używanie kanału, co byłoby przekleństwem dla egipskiego rządu. Statki zostały więc uwięzione na ziemi niczyjej.

W październiku 1967 r. Oficerowie i załogi wszystkich czternastu statków założyli Stowarzyszenie Wielkiego Jeziora Gorzkiego (Great Bitter Lake Association – GBLA), które miało zapewnić wzajemne wsparcie. Członkowie załogi regularnie spotykali się na pokładach, organizowali imprezy towarzyskie, założyli klub żeglarski, a nazwet zorganizowali „Igrzyska Olimpijskie Jeziora Gorzkiego” podczas trwania Letnich Igrzysk Olimpijskich w Meksyku w 1968 roku. Organizowano też wyścigi łodzi ratowniczych i rozgrywano mecze piłki nożnej na największym statku MS „Port Invercargill". Nabożeństwa kościelne odbywały się na zachodnioniemieckim MS „Nordwind", zaś filmy oglądano na bułgarskim frachtowcu MS „Vasil Levsky". Szwedzki MS „Killara" udostępnił swój basen.

Z czasem tę grupę statków zaczęto nazywać „Żółtą Flotą" (ang. „Yellow Fleet") od pustynnego piasku nieustannie pokrywającego ich pokłady.

Poczta burtowa

Na statkach rozwinął się system pocztowy. Z początku drukowano winietki bez nominałów na hektografie (rodzaj powielacza tekstów i rysunków) - te „znaczki" nalepiano na listy wraz z egipskimi oficjalnymi znaczkami pocztowymi. Później znaczki miały już nominały, odpowiadające brytyjskim opłatom pocztowym, aczkolwiek były to nominały symboliczne. Egipski urząd pocztowy rozpoznał te znaczki, zezwalając na ich używanie na całym świecie.

Walory w tej ofercie

Oryginalne walory „Żółtej Floty" są obecnie poszukiwanymi przez kolekcjonerów. Jest je trudno wypatrzeć na aukcjach, zaś katalog wszystkich walorów i znaczków ukaże się wkrótce (jest to katalog skompilowany przez Petera Valdbera, który potwierdził, że oferowane tutaj walory są oryginalne).

Wszystkie znaczki są czyste, 3 pierwsze bez gumy, zaś ostatni nawet z gumą (!), bez podlepek, świeże, w stanie filatelistycznym od bardzo dobrego do wyśmienitego: VF-XF, MNH/UMM/(*) i MNH/UMM/**. Rewersy są czyste, bez zarzutów.

Atrakcyjny i niestandardowy łup dla kolekcjonerów, doprawdy eksponat muzealny.