Jan Matejko (1838 - 1893)

"Maćko Borkowic, wojewoda poznański, skazany na śmierć głodową"

chromolitografia na papierze naklejonym na płótno, 37,5 x 29,5 cm

Autentyczna grafika pochodząca z końca XIX wieku, praca o tematyce typowej dla jednego z najwybitniejszych polskich artystów - Jana Matejki, przedstawiająca wojewodę poznańskiego Maćko Borkowica w momencie skazania go na śmierć głodową. Historyczna scena ukazuje Maćko Borkowica w momencie sprowadzania go do lochu w olsztyńskim zamku, gdzie dokonał żywota. Po prawej stronie widoczny jest urzędnik królewski z rozkazem podpisanym przez Kazimierza Wielkiego z datą 1358 rok, skazującym Maćko Borkowica na śmierć. Powodem takiej decyzji było niegodne zachowanie wojewody poznańskiego oraz złamanie słowa danego królowi.

Oferowana praca wraz z oryginalną, wiedeńską oprawą z końca XIX wieku tworzy spójną i niezwykle dekoracyjną całość.

Technika: chromolitografia na papierze naklejonym na płótno. Praca sygnowana na płycie w lewym, dolnym rogu: "JMatejko r.p. 1873".

Jan Matejko (1838 - 1893) uważany przez wielu za najważniejszego malarza polskiego, traktował sztukę jako narodową powinność, patriotyczny obowiązek. Studia malarskie rozpoczął pod kierunkiem W. Łuszczkiewicza i W. K. Stattlera w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (lata 1852-1858). Następnie uczył się w Akademii monachijskiej u H. Anschütza (1859) i przez dwa miesiące w Akademii wiedeńskiej u C. Rubena. Po studiach mieszkał i pracował w Krakowie. W 1873 objął tam stanowisko dyrektora Szkoły Sztuk Pięknych, pełniąc tę funkcję aż do śmierci. Dużo podróżował - wielokrotnie wyjeżdżał do Paryża (w latach 1865 -1880), Wiednia (1866-1888), w 1872 był w Konstantynopolu, a rok później w Pradze i Budapeszcie, odwiedzał również Włochy (1878-1879 i 1883). Był członkiem licznych akademii i towarzystw artystycznych m.in. Académie des Beaux-Arts (1873) i Instytutu Francuskiego (1874) w Paryżu, berlińskiej Akademii Sztuki (1874), Akademii Rafaelowskiej w Urbino (1878) i Künstlersgenossenschaft w Wiedniu (1888). W 1864 został członkiem Towarzystwa Naukowego w Krakowie, w 1887 otrzymał doktorat filozofii honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był twórcą wielkich i znanych płócien, m.in. Kazania Skargi, Rejtana, Unii Lubelskiej, Batorego pod Pskowem, Bitwy pod Grunwaldem, Hołdu Pruskiego czy Kościuszki pod Racławicami. Malował także portrety i - rzadziej - sceny religijne czy rodzajowe. Ważną rolę w jego twórczości odgrywał rysunek - artysta opracował m.in. rysunkowy cykl Poczet królów i książąt polskich oraz album Ubiory w Polsce od 1200 do 1795. W latach 1889-1891, wraz z zespołem uczniów, pracował nad polichromią kościoła Mariackiego w Krakowie. W dawnym rodzinnym domu artysty, przy ulicy Floriańskiej w Krakowie od 1898 mieści się poświęcone mu muzeum -Dom Matejki (Oddział MNK).

Wymiary: 37,5 x 29,5 cm (w świetle ramy), z ramą: 57,5 x 50,5 cm. Stan zachowania: bardzo dobry. Praca oprawiona w bogatą, profilowaną ramę z epoki w kolorach czerni i złota.

Gwarantujemy autentyczność, wiek oraz stan zachowania wystawianych przedmiotów. Do zakupu (bezpłatnie) dołączamy pisemny certyfikat potwierdzający autentyczność obiektu oraz wszelkie informacje zawarte w opisie.

Istnieje możliwość dołączenia dodatkowej, zewnętrznej ekspertyzy - rzeczoznawcy, biegłego w zakresie wyceny dzieł sztuki (usługa dodatkowo płatna, dostępna na innej naszej aukcji).