Jan Matejko (1838 - 1893)

"Królowa Bona Sforza"

drzeworyt sztorcowy / papier, 15,5 x 12 cm

Unikatowy drzeworyt sztorcowy, praca o tematyce typowej dla jednego z najwybitniejszych polskich artystów - Jana Matejki, przedstawiający portret królowej Bony w wieku dojrzałym. Kobieta ukazana została w ujęciu popiersiowym, z profilu. Ubrana jest w bogatą suknię z dekoltem, na szyi ma ozdobny naszyjnik, włosy okrywa haftowany czepiec. Posłowie króla Zygmunta I, którzy w jego imieniu starali się o rękę Bony przesłali takie sprawozdanie: "Najpiękniejsze jasne włosy, a co rzadkiego rzęsy i brwi czarne: oczy bardziej anielskie niż ludzkie, czoło gładkie i pogodne, nos prosty, lica wrodzonym wstydem zarumienione, usta podobne najżywszemu koralowi, zęby równe i białe, wyniosła szyja, piersi okrągłe i białe, nadobne ramiona, ręka, jakiej piękniejszej widzieć nie można, słowem czyli się patrzeć na całą kibić osoby, czyli na część jej z osobna, nic piękniejszego i bardziej zachwycającego widzieć nie można.".

Praca ta pochodzi z wydanego w latach 70. XIX wieku "Albumu Jana Matejki", który zawierał ponad 80 drzeworytów z dziełami mistrza - rysunki na klockach drzeworytniczych wykonał osobiście Jan Matejko, rytowali najwybitniejsi drzeworytnicy tamtego okresu, min. Jan Styfi, Józef Holewiński, Konstanty Przykorski, Edward Gorazdowski i inni.

Technika: drzeworyt sztorcowy / papier. Praca sygnowana na płycie po prawej stronie: "JM | 1866 r.p". Poniżej kompozycji opis: "RYS. J.MATEJKO | WDRZ. J. STYFI".

Jan Matejko (1838 - 1893) uważany przez wielu za najważniejszego malarza polskiego, traktował sztukę jako narodową powinność, patriotyczny obowiązek. Studia malarskie rozpoczął pod kierunkiem W. Łuszczkiewicza i W. K. Stattlera w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (lata 1852-1858). Następnie uczył się w Akademii monachijskiej u H. Anschütza (1859) i przez dwa miesiące w Akademii wiedeńskiej u C. Rubena. Po studiach mieszkał i pracował w Krakowie. W 1873 objął tam stanowisko dyrektora Szkoły Sztuk Pięknych, pełniąc tę funkcję aż do śmierci. Dużo podróżował - wielokrotnie wyjeżdżał do Paryża (w latach 1865 -1880), Wiednia (1866-1888), w 1872 był w Konstantynopolu, a rok później w Pradze i Budapeszcie, odwiedzał również Włochy (1878-1879 i 1883). Był członkiem licznych akademii i towarzystw artystycznych m.in. Académie des Beaux-Arts (1873) i Instytutu Francuskiego (1874) w Paryżu, berlińskiej Akademii Sztuki (1874), Akademii Rafaelowskiej w Urbino (1878) i Künstlersgenossenschaft w Wiedniu (1888). W 1864 został członkiem Towarzystwa Naukowego w Krakowie, w 1887 otrzymał doktorat filozofii honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był twórcą wielkich i znanych płócien, m.in. Kazania Skargi, Rejtana, Unii Lubelskiej, Batorego pod Pskowem, Bitwy pod Grunwaldem, Hołdu Pruskiego czy Kościuszki pod Racławicami. Malował także portrety i - rzadziej - sceny religijne czy rodzajowe. Ważną rolę w jego twórczości odgrywał rysunek - artysta opracował m.in. rysunkowy cykl Poczet królów i książąt polskich oraz album Ubiory w Polsce od 1200 do 1795. W latach 1889-1891, wraz z zespołem uczniów, pracował nad polichromią kościoła Mariackiego w Krakowie. W dawnym rodzinnym domu artysty, przy ulicy Floriańskiej w Krakowie od 1898 mieści się poświęcone mu muzeum - Dom Matejki (Oddział Muzeum Narodowego w Krakowie).

Wymiary: 15,5 x 12 cm, z ramą: 27,3 x 24 cm. Stan zachowania: bardzo dobry. Praca oprawiona w czarną, lakierowaną ramę (tzw. lakier fortepianowy) z kremowym passe partout.

Gwarantujemy autentyczność, wiek oraz stan zachowania wystawianych przedmiotów. Do zakupu (bezpłatnie) dołączamy pisemny certyfikat potwierdzający autentyczność obiektu oraz wszelkie informacje zawarte w opisie.

Istnieje możliwość dołączenia dodatkowej, zewnętrznej ekspertyzy - rzeczoznawcy, biegłego w zakresie wyceny dzieł sztuki (usługa dodatkowo płatna, dostępna na innej naszej aukcji).