Jan Matejko (1838 - 1893)

"Zawieszenie dzwonu Zygmunta", 1875 rok

drzeworyt na papierze, 23,5 x 44 cm

Unikatowy drzeworyt sztorcowy - praca o tematyce typowej dla jednego z najwybitniejszych polskich artystów - Jana Matejki, przedstawiający scenę zawieszenia dzwonu Zygmunta na Wawelu w 1521 roku. Obraz przedstawia scenę wciągnięcia i poświęcenia dzwonu Zygmunt. Pracom przygląda się król Zygmunt I Stary wraz z żoną Boną Sforza i swoją świtą. Matejko wszystkie postacie przedstawił w bogatych pełnych przepychu strojach. Pomiędzy grupą robotników a świtą siedzi na schodach Stańczyk naśladujący ruchy ludwisarzy. Pierwowzór malarski na podstawie którego wykonana została prezentowana grafika został namalowany w 1874 roku. Praca znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie.

Praca ta pochodzi z wydanego w latach 70. XIX wieku "Albumu Jana Matejki", który zawierał ponad 80 drzeworytów z dziełami mistrza - rysunki na klockach drzeworytniczych w większości wykonał osobiście Jan Matejko, rytowali najwybitniejsi drzeworytnicy tamtego okresu, min. Jan Styfi, Józef Holewiński, Konstanty Przykorski, Edward Gorazdowski i inni.

Technika: drzeworyt na papierze. Praca sygnowana na klocku w prawym, dolnym rogu: "JM | 1875". W lewym, dolnym rogu sygnatura drzeworytnika: "J.HOLEWIŃSKI SC".

Jan Matejko (1838 - 1893) -uważany przez wielu za najważniejszego malarza polskiego, traktował sztukę jako narodową powinność, patriotyczny obowiązek. Studia malarskie rozpoczął pod kierunkiem W. Łuszczkiewicza i W. K. Stattlera w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (lata 1852-1858). Następnie uczył się w Akademii monachijskiej u H. Anschütza (1859) i przez dwa miesiące w Akademii wiedeńskiej u C. Rubena. Po studiach mieszkał i pracował w Krakowie. W 1873 objął tam stanowisko dyrektora Szkoły Sztuk Pięknych, pełniąc tę funkcję aż do śmierci. Dużo podróżował - wielokrotnie wyjeżdżał do Paryża (w latach 1865 -1880), Wiednia (1866-1888), w 1872 był w Konstantynopolu, a rok później w Pradze i Budapeszcie, odwiedzał również Włochy (1878-1879 i 1883). Był członkiem licznych akademii i towarzystw artystycznych m.in. Académie des Beaux-Arts (1873) i Instytutu Francuskiego (1874) w Paryżu, berlińskiej Akademii Sztuki (1874), Akademii Rafaelowskiej w Urbino (1878) i Künstlersgenossenschaft w Wiedniu (1888). W 1864 został członkiem Towarzystwa Naukowego w Krakowie, w 1887 otrzymał doktorat filozofii honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był twórcą wielkich i znanych płócien, m.in. Kazania Skargi, Rejtana, Unii Lubelskiej, Batorego pod Pskowem, Bitwy pod Grunwaldem, Hołdu Pruskiego czy Kościuszki pod Racławicami. Malował także portrety i - rzadziej - sceny religijne czy rodzajowe. Ważną rolę w jego twórczości odgrywał rysunek - artysta opracował m.in. rysunkowy cykl Poczet królów i książąt polskich oraz album Ubiory w Polsce od 1200 do 1795. W latach 1889-1891, wraz z zespołem uczniów, pracował nad polichromią kościoła Mariackiego w Krakowie. W dawnym rodzinnym domu artysty, przy ulicy Floriańskiej w Krakowie od 1898 mieści się poświęcone mu muzeum -Dom Matejki (Oddział MNK).

Wymiary: 23,5 x 44 cm (wymiar kompozycji), z ramą: 38 x 58,5 cm. Stan zachowania: bardzo dobry. Praca oprawiona w czarną, lakierowaną ramę (tzw. lakier fortepianowy) z kremowym passe partout.

Gwarantujemy autentyczność, wiek oraz stan zachowania wystawianych przedmiotów. Do zakupu (bezpłatnie) dołączamy pisemny certyfikat potwierdzający autentyczność obiektu oraz wszelkie informacje zawarte w opisie.

Istnieje możliwość dołączenia dodatkowej, zewnętrznej ekspertyzy - rzeczoznawcy, biegłego w zakresie wyceny dzieł sztuki (usługa dodatkowo płatna, dostępna na innej naszej aukcji).