Wyprzedaż kolekcji zdjęć z autografami zbieranej od lat 60 tych , większość to stare, bardzo cenne zdjęcia . Wszystkie zdobyte osobiście , otrzymane pocztą od gwiazd. Zgadzam się na wysyłkę zdjęcia do sprawdzenia na kilka dni.
Jan Henryk Machulski (ur. 3 lipca 1928 w Łodzi, zm. 20 listopada 2008 w Warszawie[1]) – polski aktor filmowy, teatralny i telewizyjny, profesor sztuk teatralnych, reżyser teatralny i pedagog.
Pomysłodawca Alei Gwiazd w Łodzi. Współzałożyciel Teatru Ochoty w Warszawie (1970). Pedagog PWSTTviF w Łodzi. Wieloletni dziekan Wydziału Aktorskiego tej uczelni. Mąż aktorki Haliny Machulskiej i ojciec reżysera filmowego Juliusza Machulskiego.
- Ostatni dzień lata (1958, reż. Tadeusz Konwicki)
- Wolne miasto (1958, reż. Stanisław Różewicz)
- Orzeł (1959, reż. Leonard Buczkowski)
- Drugi człowiek (1961, reż. Konrad Nałęcki)
- Daleka jest droga (1963, reż. Bohdan Poręba)
- Wyspa złoczyńców (1965, reż. Stanisław Jędryka)
- Poznańskie Słowiki (1966, reż. Hieronim Przybył)
- Sublokator (1966, reż. Janusz Majewski)
- Rękopis znaleziony w Saragossie (1964, reż. Wojciech Has)
- Rzeczpospolita babska (1969, reż. Hieronim Przybył)
- Album polski (1970, reż. Jan Rybkowski)
- Pogoń za Adamem (1970, reż. Jerzy Zarzycki)
- Podróż za jeden uśmiech (1971) jako Stanisław Wanatowicz, ojciec Poldka
- Dyrektorzy (1975) jako lekarz
- Polskie drogi – serial telewizyjny (1976, reż. Janusz Morgenstern) jako mecenas Stefan Kozakiewicz, komunista (8-9, 11)
- Daleko od szosy – serial telewizyjny (1976, reż. Zbigniew Chmielewski) jako ojciec Ani
- Królowa Bona (1980) jako Wolski
- Białe tango (1981) jako Andrzej, przyjaciel Ireny (odc. 6)
- Vabank (1981, reż. Juliusz Machulski) jako Henryk Kwinto
- Vabank II, czyli riposta (1984, reż. Juliusz Machulski) jako Henryk Kwinto
- Życie wewnętrzne (1986, reż. Marek Koterski) jako teść Miauczyńskiego
- Kingsajz (1987, reż. Juliusz Machulski)
- Zabij mnie glino (1987, reż. Jacek Bromski)
- Deja vu (1990, reż. Juliusz Machulski)
- Szwadron (1992, reż. Juliusz Machulski)
- Psy (1992, reż. Władysław Pasikowski)
- Kuchnia polska (1993) jako doktor Kozłowski
- Psy 2. Ostatnia krew (1994, reż. Władysław Pasikowski)
- Komedia amerykańska (1996, reż. Juliusz Machulski)
- Cudze szczęście (1998, reż. Mirosław Bork)
- Kiler (1997, reż. Juliusz Machulski)
- Kiler-ów 2-óch (1999, reż. Juliusz Machulski)
- D.I.L. (2002, reż. Konrad Niewolski)
- Superprodukcja (2003, reż. Juliusz Machulski)
- Rodzina zastępcza (2003, reż. Wojciech Nowak)
- Vinci (2004, reż. Juliusz Machulski)
- Emilia (2005, reż. Piotr Matwiejczyk)
- Nie ma takiego numeru (2005, reż. Bartosz Brzeskot)
- 1409. Afera na zamku Bartenstein (2005, reż. Rafał Buks)
- Co słonko widziało (2006, reż. Michał Rosa)
- Doręczyciel (2008, reż. Maciej Wojtyszko)
- Ostatnia akcja (2008, reż. Michał Rogalski)
- Orkiestra niewidzialnych instrumentów (2010, reż. Cezary Albin)
Dubbing[edytuj | edytuj kod]
- 1969 Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię – głos naczelnika więzienia
- 2004 Scooby-Doo 2:Potwory na gigancie – głos Wicklesa
Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2008 – pośmiertnie)[9]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1998)[12]
- Złoty Krzyż Zasługi (1977)
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1994)
- Medal „Pro Memoria” (2008)[13]
- Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy (1980)
- Medal IV wieki stołeczności Warszawy – w dowód uznania za koncepcję i osiągnięcia Teatru Ochoty (1996)
- Nagroda „Buława hetmańska” dla spektaklu „Balladyna” w Teatrze Ochoty na XIII ZLT w Zamościu (1988)
- Nagroda „Złota Żaba” dla polskiego aktora na 11 Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych „Camerimage” w Łodzi (2003)
- Nagroda „Offskar” (Nagroda Polskiego Kina Niezależnego) za całokształt twórczości i wspieranie kina offowego
- Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2008)[14]
- Tytuł Honorowego Obywatela Zamościa (2000)
- Tytuł Honorowego Obywatela miasta Łodzi (2008)