Jan Kabaciński (1894 – 1984) „Głowa Chrystusa”
Akwaforta/akwatinta/papier
Wymiary w świetle ramy: 17 x 23 cm; odcisk płyty: 16 x 21 cm;
Sygnowany ołówkiem: p.d.: JKabaciński; oraz l.d.: Głowa Chrystusa/akwaforta z akwatintą;, oraz monogram wiązany na płycie: JK;
Urodził się w 1894 r. w Połajewie. Jako osiemnastolatek został wcielony do wojska i
walczył na różnych frontach I wojny światowej. Z początkiem lat 20-stych rozpoczął studia w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu. Ukończył zaledwie pierwszy rok studiów kiedy jako podoficer służby czynnej został oddelegowany do Warszawy i Krakowa. Powrócił do Poznania w 1926 r. a samodzielnie wystawiał już od 1928 r. Szczególnie wiele cennych rad w tym okresie zawdzięczał Kabaciński prof. Leonowi Wyczółkowskiemu, który mieszkając niedaleko zapraszał go kilkakrotnie do swojej pracowni i oglądał prace. Jeszcze w okresie przedwojennym Kabaciński dał znać o sobie jako znakomity dokumentalista – jego rysunki są znakomitym odzwier-ciedleniem życia ówczesnego Poznania i okolic. Bezpośrednio po wyzwoleniu autor nadal dokumentował współczesne mu wydarzenia, ukazywał widoki miasta i jego zniszczenia.
Główną obok rysunku dziedziną twórczości Kabacińskiego była grafika. Szukał w niej różnych rozwiązań i stosował eksperymenty techniczne wzbogacające warsztat artystyczny. Wypowiadał się w różnych konwencjach formalnych: od realistycznych kompozycji figuralnych, scen rodzajowych, krajobrazów (wiele z okolic rodzin-nego Połajewa), widoków zabytków poprzez impresjonistycznie traktowane motywy aż po czystą abstrakcję.
Do zakupu dołączamy certyfikat potwierdzający autentyczność przedmiotu oraz wszystkich informacji podanych w ofercie.