ITLS International Trauma Life Support.

John Emory Campbell

• ISBN 978-83-7430-436-8
• Oprawa miękka
• Ilość stron 409
• Wydanie VII
• Rok wydania 2015

Siódme wydanie podręcznika ITLS  – International Trauma Life Support for Emergency Care Providers, zostało zaktualizowane i rozszerzone w celu uwzględnienia najnowszych i najbardziej skutecznych rozwiązań dotyczących opieki nad pacjentem urazowym. Treść podręcznika zmieniono w celu dostosowania jej do najnowszych wytycznych AHA dotyczących sztucznej wentylacji i resuscytacji krążeniowo‑oddechowej. Inne ogólne zmiany obejmują: nowe opisy przypadków we wszystkich rozdziałach, dodanie kluczowych terminów, bibliografii, nowych, aktualnych zdjęć oraz przeredagowanie wielu ilustracji, aby zyskały bardziej aktualny wygląd. Odświeżona została również strona internetowa z materiałami dla uczestników i instruktorów. Poniżej podano najważniejsze zmiany w poszczególnych rozdziałach.

We wstępie wyjaśniono, dlaczego koncepcja „złotego okresu” zastąpiła koncepcję „złotej godziny”.

W rozdziale 1. ocenę bezpieczeństwa miejsca zdarzenia rozszerzono o komentarze dotyczące miejsca wybuchu, opis wypadków z udziałem skuterów wodnych został zaktualizowany i poszerzony, a część dotyczącą obrażeń odniesionych w wyniku wybuchów uaktualniono poprzez wprowadzenie nowej terminologii.

W rozdziale 2. wprowadzono drobne zmiany w kolejności oceny poszkodowanego, aby stała się ona bardziej praktyczna. Przedstawiono także zasadę, że masywne krwotoki zewnętrzne powinny zostać wychwycone już podczas oceny wrażenia ogólnego, po czym natychmiast należy oddelegować ratownika do kontroli krwawienia. Wprowadzono również pojęcie „zaopatrz to”. Gdy kierownik zespołu przeprowadza ocenę, zleca pozostałym ratownikom działania będące odpowiedzią na znalezione w badaniu nieprawidłowości. Ma to na celu wzmocnienie zasady, zgodnie z którą liderowi nie wolno prze ‑ rwać oceny w celu rozwiązania problemu – musi zlecić potrzebne działania innym członkom zespołu. To z kolei ma podkreślić koncepcję pracy zespołowej oraz ograniczyć czas spędzany na miejscu zdarzenia do minimum. Zmianie uległa również kolejność wykonania trzech badań (badanie wstępne ITLS, badanie dalsze ITLS oraz badanie powtórne ITLS). Badanie dalsze ITLS wykonuje się przed badaniem powtórnym ITLS, co jest bardziej powszechne, i może je zastąpić. Stosowanie paskowych testów do oznaczania stężenia mleczanu i wykonywanie przedszpitalnego badania USG jamy brzusznej wymieniono jako badane obecnie metody pozwalające lepiej zidentyfikować pacjentów, którzy mogą być we wczesnej fazie wstrząsu.

W rozdziale 3. odzwierciedlono zmiany wprowadzone w rozdziale 2.

W rozdziale 4. podkreślono rolę kapnografii jako standardu potwierdzenia i monitorowania położenia rurki intubacyjnej. Korzystanie z zewnętrznych manewrów na szkielecie krtani wprowadzono jako metodę poprawienia wizualizacji strun głosowych. 

W rozdziale 5. dodano informację, że w przypadku zatrucia cyjankami odczyt pulsoksymetru będzie błędny. Omówiono zewnętrzne manewry na szkielecie krtani. Krótko omówiono intubację w pozycji twarzą w twarz. Wspomniano również o wideointubacji i intubacji fiberoskopowej.

Rozdział 6. uzupełniono o omówienie urazów powstających w wyniku wybuchów. 

W rozdziale 7. omówiono wyniki ostatnich badań na temat grubości ścian klatki piersiowej i związanych z tym kontrowersji dotyczących wyboru najlepszego miejsca dekompresji odmy prężnej. Przedstawiono również procedurę odbarczenia odmy prężnej z dostępu bocznego. Dodano informację, że długość igły do dekompresji powinna wynosić co najmniej 6 cm. Powinno być dostępnych kilka igieł tej długości.

W rozdziale 8. omówienie wstrząsu krwotocznego zaktualizowano o doświadczenia wojskowe z ostatnich konfliktów. Dodano opis zastosowania kapnografii w monitorowaniu wstrząsu.

Rozdział 9. uzupełniono o procedurę uzyskania dostępu doszpikowego z użyciem systemu EZ‑IO.

W rozdziale 11. omówiono ostatnie badania wskazujące na to, że czas poświęcony na stabilizację kręgosłupa w przypadku urazów penetrujących tułowia powoduje podwojenie liczby zgonów.

W rozdziale 12. procedurę wykorzystania krótkiej deski przeniesiono na stronę internetową, dodano natomiast zdjęcia prezentujące unieruchamianie na desce ortopedycznej poszkodowanego znajdującego się w pozycji stojącej. Zaktualizowano również zdjęcia.

W rozdziale 13. opisano wykorzystanie paskowych testów oznaczających stężenie mleczanu oraz przedszpitalnego badania USG jamy brzusznej.

W rozdziale 14. rozszerzono dyskusję na temat zaopatrywania krwawień w przebiegu urazów kończyn.

W rozdziale 15. dodano procedury zastosowania opaski uciskowej i wyko ‑ rzystania środków hemostatycznych.

W rozdziale 16. omówiono zastosowanie opatrunków przeciwbakteryjnych w przypadku bardzo długiego transportu pacjenta oparzonego. Wyjaśniono również, czemu w warunkach przedszpitalnych nie wykonuje się escharotomii.

W rozdziale 17. dodano informację, że maska krtaniowa i rurka King LT są dostępne w rozmiarach dziecięcych i można je wykorzystywać do udrożnie ‑ nia dróg oddechowych.

Cały rozdział 21. został gruntownie przeredagowany przez nowych autorów.  

W rozdziale 22. zaktualizowano najnowsze zalecenia w zakresie profilaktyki po ekspozycji.

SPIS TREŚCI:

1. Ocena miejsca zdarzenia
2. Ocena stanu pacjenta po urazie
3. Ćwiczenia umiejętności oceny poszkodowanego
4. Wstępne zaopatrywanie dróg oddechowych
5. Techniki zaopatrywania dróg oddechowych
6. Urazy klatki piersiowej
7. Urazy klatki piersiowej - część praktyczna
8. Wstrząs
9. Płynoterapia
10. Urazy czaszkowo-mózgowe
11. Urazy kręgosłupa
12. Urazy kręgosłupa - część praktyczna
13. Urazy brzucha
14. Obrażenia kończyn
15. Obrażenia kończyn - część praktyczna
16. Oparzenia
17. Urazy u dzieci
18. Urazy u osób w podeszłym wieku
19. Urazy u kobiet w ciąży
20. Pacjent pod wpływem alkoholu lub innych substancji odurzających
21. Zatrzymanie krążenia u pacjenta po urazie
22. Środki ostrożności w kontakcie z krwią i płynami ustrojowymi