Kolor - mix
Okres kwitnienia - III-IV
Rozstawa - 8 cm
Głębokość sadzenia - 8 cm
Termin sadzenia - X
Wykopywanie - VI
Wysokość rośliny - 15-20 cm

Tą nazwą oznaczono grupę niskich, wcześnie kwitnących irysów cebulowych, pochodzących od niebiesko kwitnącego irysa żyłkowanego, pochodzącego z Kaukazu i żółto kwitnącego irysa Danforda, dziko rosnącego w Turcji. Obydwa osiągają wysokość zaledwie 10-15 cm i kwitną w marcu-kwietniu. Cebule mają obwód 5-6 cm i są pokryte siateczkowatą, suchą łuską.

Uprawa

Wymagania irysów żyłkowanych są niewielkie. Sadzi się je w miejscach słonecznych, w glebę lekką, przepuszczalną, ale niezbyt suchą. Termin sadzenia przypada na drugą połowę września; głębokość sadzenia wynosi około 8 cm i podobne są też odstępy między roślinami. Przed nadejściem mrozów przykrywa się glebę torfem lub rozdrobnioną korą, a dodatkowo także gałązkami świerku.

Pielęgnowanie

Okrywę zimową zdejmuje się wczesną wiosną, ostrożnie, aby nie uszkodzić wyrastających liści. Od połowy kwietnia, w razie suszy, podlewa się rośliny co tydzień. Nawożenie wykonuje się zwykle dwukrotnie, przed kwitnieniem stosując każdorazowo 30g nawozu wieloskładnikowego na 1m2. Po kwitnieniu liście szybko zasychają i już w czerwcu wykopuje się cebule.

Przechowywanie

Po wysuszeniu i oczyszczeniu cebule układa się w ażurowym pojemniku i do jesieni przechowuje w dobrze wietrzonym pomieszczeniu, w temperaturze około 18 st. C.

Zastosowanie

Irysy żyłkowane sadzi się na rabatach, w sąsiedztwie niskich tulipanów, cebulicy, zawilców i wiosennych bylin. Chętnie uprawiane są też w ogrodach skalnych. Mogą rosnąć na tym samym miejscu przez kilka lat, ale łatwo drobnieją. Lepiej więc co roku sadzić nowe, możliwie jak największe cebule.